حمید ابراهیمی، مهمترین دلیل علاقه به بازیگری را خلق آدمها و پدیدههای مختلف میداند و اینکه هر هنرمندی میکوشد تا هر چیز را به زیباترین شکل ممکن بسازد.
به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایرانتئاتر، چهاردهم اردیبهشت، چهلوپنجمین روز سال در گاهشمار خورشیدی، برابر با روز بازیگر است. بازیگری به قول سرلارنس اولیویه، هنر متقاعد ساختن است و بازیگر هنرمندی است که با تمامی احساس و اندیشهاش برای متقاعد کردن مخاطب تلاش میکند.
حمید ابراهیمی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان، از زوایهای دیگر به این هنر مینگرد و میگوید: «به قول لاجوس اگری، نویسنده «فن نمایشنامهنویسی»، کسانی هنرمند میشوند که خودخواهی ذاتی در نهاد آنها قرار داده شده است و هدفشان از بازیگری دیده شدن یا بهتر دیده شدن است. ولی به عقیده من هر تعریفی زاییده همان سرزمین و همان بوم می تواند باشد، اینجا و در این کشور، زندگی ما پر از جاهای خالی است که نبود آنها را در کاراکترهای دیگر میجوییم.»
او ادامه میدهد: «از طرف دیگر شوقی که در نهاد بازیگر وجود دارد، گویی وظیفهای بر گردنش گذاشته تا هر چیز را به زیباترین شکل ممکن بسازد و این نیز دلیلی است برای روی آوردن به هنر بازیگری.»
این بازیگر با تاکید بر اهمیت قدرت خلق کردن کاراکترها و زندگی بخشیدن به نقشهای مختلف، مهمترین دلیل علاقه به بازیگری را خلق کردن میداند؛ خلق آدمهایی دیگر و آفرینش پدیدههای مختلف.
ابراهیمی در واکنش به پرسشی درباره اعتبار و جایگاه بازیگر در سینما، تلویزیون و تئاتر کشورمان پاسخ میدهد: «ما چند دسته بازیگر داریم. عدهای که ستاره هستند، میتازند و هرآنگونه دلشان بخواهد رفتار میکنند که به نظر من بیشترشان حتی دیالوگ درست را از دیالوگ نادرست تشخیص نمیدهند. عدهای میانه هستند و تلاش میکنند آنچه ناب است، ارائه دهند و گاهی با مشکلاتی روبهرو میشوند و عدهای هم شاید بسیار خوب باشند اما دیده نمیشوند؛ این گروه، گاهی به عمد و گاهی هم در مسیر کار و بدون هیچ قصد و غرضورزی به جایگاه و اعتباری که لایق آن هستند، دست پیدا نمیکنند.»
این هنرمند با اشاره به خودش میگوید در مکتبی بازیگری را فرا گرفته است که درد را بهتر از لبخند و شادی درک میکند؛ آنهم در زیرزمینهای نموری به عنوان سالن تئاتر که درس انسانیت را بیشتر آموخته است تا تئوری بازیگری را.
او تاکید میکند همیشه رفاقت، مهر و محبت و آدمیت مهمتر از بازیگری است که متاسفانه این روزها کمتر در جامعه هنری آن را در مییابیم.
ابراهیمی در پاسخ به این پرسش که آیا بازیگری را جزو مشاغل سخت میداند یا نه، توضیح میدهد: «خیر. به نظر من بعضی از دوستان و همکاران در تعریف سخت برای بازیگری کمی اغراق میکنند. بازیگری که همزمان چهار کار سینمایی روی پرده دارد، تصاویرش بهطور دائم روی بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر است و حتی گاهی لباسهایش را نیز در فیلمهای مختلف عوض نمیکند، آیا کار سختی انجام میدهد؟! با این تعاریف سخت بودن بازیگری برای من عجیب است.»
او ادامه میدهد: «سختی هنر بازیگری در چیز دیگری است که خیلی از دوستان حتی نمیدانند آن چیست و تنها براساس شنیدههایشان این جمله را تکرار میکنند. اتفاقا بازیگری در این کشور بسیار آسان است چون بسیارند افرادی که بدون هیچگونه زحمت یک شبه ره صد ساله رفتهاند.»
