آرمین رحیمیان، بازیگر نمایش «آرت» تجربه همکاری با کوشک‌جلالی را پر از آموزه‌های نو دانسته و می‌گوید بازیگر پرسشگر و جست‌و‌جو‌گر برای کوشک‌جلالی جذاب‌تر است تا برعکس.
به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر این روزها نمایش «آرت» نوشته یاسمینا رضا با ترجمه و کارگردانی علیرضا کوشک‌جلالی و بازی سام کبودوند، آرمین رحیمیان و مهدی صدیقی‌مهر در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است.
آرمین رحیمیان از هنرمندانی است که بازیگری را با تئاتر آغاز کرد اما حضور موفق او در فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار باعث شد تا به‌واسطه ایفای این نقش بیش از پیش شناخته شود.
«گتو»، «مری پاپینز»، «عشق روزهای کرونا» و «روزهای رادیو» ازجمله آثار او در تئاتر به شمار می‌آید.
حضور آرمین رحیمیان در نمایش «آرت» بهانه‌ای شد برای گفت‌وگو ایران تئاتر با این بازیگر که در ادامه می‌خوانید.
ابتدا از حضورتان در نمایش «آرت» بگویید؛ به نظرتان تجربه بازیگری در سینما، دلیل انتخاب شما برای بازی در این نمایش بوده است؟
اینکه کارگردان به نامی مثل علیرضا کوشک جلالی از شما برای یک نمایش دعوت کند، احتمالا هیجان‌انگیزترین اتفاق زندگی تئاتری‌تان خواهد بود. همین دلیل برای حضورم کافی است اما اینکه چرا از من دعوت شد، سوالی است که جوابش پیش خود استاد کوشک‌جلالی است.
برداشت شخصی‌تان از نمایشنامه و نقش «سرج» که این شب‌ها با آن روی صحنه زندگی می‌کنید، چیست؟
«سرج» آدمی است که روزگاری علاقه‌مند به هنر شده و آنقدر در این عالم غرق شده است که حالا دیگر نگاهش به دوستان قدیمی‌اش از بالا به پایین است. البته این روند در طول نمایش تغییر می‌کند. امّا ویژگی اصلی نمایشنامه و اساساً نمایشنامه‌های یاسمینا رضا این است که گنداب و مشکلات روحی‌ای را که افراد جامعه در قالب رفاقت، دوستی، عشق، خانواده و … دارند؛ با بروز کوچک‌ترین مشکل‌ها نمایان می‌کند و آن زمان تازه دیگر مشکلات آن‌ها با هم مشخص می‌شود. مثلا در نمایشنامه «خدای کشتار»، دعوای دو پسر بچه از دو خانواده مختلف و در این نمایشنامه خرید یک تابلو سفید.
در تمرین‌های این نمایش، شیوه کارگردانی کوشک‌جلالی برای شما تازگی داشت؟ و آیا در هماهنگی با سبک این کارگردان، چالش داشتید؟
شیوه کارگردانی استاد کوشک‌جلالی برای من قطعا تازگی داشت و به شدت لذت‌بخش بود. طبیعتاً چالش‌هایی به وجود می‌آمد امّا در نهایت لذت‌بخش و پر از آموزه‌های نو.
به عنوان بازیگر برای ایفای نقش «سرج»، چه خلاقیت‌ها و ایده‌هایی داشتید و کارگردان چقدر دست شما را برای اجرای ایده‌های خودتان باز می‌گذاشت؟
اصولاً استاد کوشک‌جلالی دست بازیگر را برای ایده و طرح‌های نو باز می‌گذارد. تو به عنوان بازیگر می‌توانی مدام اتود‌های جدید بزنی اگر در راستای خلق کاراکتر گام برداشته باشی حتما از طرف ایشان پذیرفته خواهد شد. حتی می‌توانم ادعا کنم که ایشان بیشتر ترجیح می‌دهند این اتفاق بیفتد تا اینکه بازیگر طوطی‌وار هر آنچه کارگردان بخواهد را بگوید و انجام دهد. نهایتاً اینکه بازیگر پرسشگر و جست‌و‌جو‌گر برای کوشک‌جلالی جذاب‌تر است تا برعکس. در طول تمرینات این ماجرا را برای من به شدت هیجان‌انگیز می‌کرد و لذت‌بخش‌ترین قسمتِ کار بود.
