هذیان هملت یک درام اجتماعی است

نمایش «هذیان هملت» بر روی سرشت انسانی متمرکزشده و مخاطب آن همۀ اقشار جامعه است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، رهام بحیرایی، کارگردان نمایش «هذیان هملت» در گفت‌وگو با ایسنا و با اشاره به اقتباس این نمایش از نمایشنامۀ شکسپیر که به نام هملت است، گفت: از منظر داستانی در این نمایشنامه، شخصیت نمایش به نام «یونس خطیبی» در مرز خیال و واقعیت، مؤلفه‌های نمایش هملت را با زندگی خود پیوند داده و در این نمایشنامه بر سرشت انسانی که در وجود همه ما است، هدف‌گذاری شده و این فارغ از مکان و زمان است.

او با بیان اینکه معمولاً اقتباس از نمایشنامه‌ها و مطرح کردن آن‌ها با رویکرد و نگاه جدید، چالشی است که معمولاً در آن دچار ضعف هستیم، بیان کرد: نمایش «هذیان هملت» یک درام اجتماعی است و ما در زمان کار بر روی این نمایش، سعی کردیم تا مخاطبان مختلف از همۀ اقشار جامعه را درن ظر بگیریم، به‌طوری‌که مخاطب عام نیز می‌تواند با این نمایش ارتباط برقرار کند.

کارگردان نمایش «هذیان هملت» یادآوری کرد: نام قصۀ این نمایش، هذیان هملت است که شخصیت اصلی آن(با توجه به نام نمایش) در زندگی خود به استیصال رسیده و مرز بین واقعیت و حقیقت را گم‌کرده است. این مرز، مسئله بسیار مهمی است که در صورت دریافت آن از اجرا توسط مخاطب، می‌تواند تأثیر بسزایی در او داشته باشد.

بحیرایی با بیان اینکه ما هیچ‌گاه نباید جنبۀ سرگرمی یک نمایش را فراموش کنیم، ادامه داد: چگونگی به اجرا بردن نمایش «هذیان هملت» و انتقال درست مفهومش موضوعی است که برای ما اهمیت بسیاری داشته است؛ ازاین‌رو تلاش شد تا داستان این نمایش را با روش‌هایی به اجرا ببریم که امروزه جوابگو است. لازم به ذکر است که هدف من از اجرای این نمایش در درجه اول، به چالش کشیدن خود و سپس اشتراک‌گذاری آن با تماشاگران بود.

او اضافه کرد: محسن راهنما نویسندۀ نمایش «هذیان هملت» و سام کوراوند در آن به ایفای نقش پرداخته است. همچنین مرضیه صبوخانیان به‌عنوان دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز حضور دارد، زهرا خلیلیان منشی صحنه است. ضمن اینکه میلاد خجسته به‌عنوان مدیر صحنه و محبوبه کریمی نیز عکاس نمایش است.

مکبث‌زار در جشنواره شکسپیر آلمان روی صحنه می‌رود

نمایش «مکبث زار» به کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی در سی و چهارمین دوره جشنواره شکسپیر آلمان به صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، جشنواره شکسپیر آلمان به مدت ۱۷ روز میزبان مهم‌ترین اقتباس‌ها و اجراهای شکسپیری خواهد بود و نمایش «مکبث زار» در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ماه در این جشنواره اجرا می‌شود.
در این جشنواره ۲۴ اثر نمایشی به صحنه می‌رود و «مکبث زار» به عنوان تنها اثر از قاره آسیا برای اجرا در این فستیوال انتخاب شده است.

گفته می‌شود هر سال ۱۵۰۰۰ تماشاگر از جشنواره شکسپیر آلمان بازدید می‌کنند.
نمایش «مکبث زار» پیش از این در جشنواره‌های مختلف بین‌المللی از جمله روسیه، آذربایجان، ارمنستان، مونیخ، آوینیون و … به صحنه رفته است و در آخرین حضور خود در چهارمین جشنواره جهانی بغداد، جایزه بزرگ این جشنواره را از آن خود کرد.

نمایش «مکبث زار» همان گونه که از نامش برمی‌آید، تلفیقی از نمایشنامه «مکبث» و آیین زار در جنوب ایران است.

گروه اجرایی این نمایش به شرح زیر هستند:طراح، نویسنده وکارگردان : ابراهیم پشت‌کوهی، بازیگران : مجتبی پیرزاده، گاتا عابدی، یاشار نادری، فهیمه موسوی نیارکی، سید جواد حسینی، متین مکاری مقدم، رضا آرامش، آرمین یعقوبی، محمد اسلامی، آهنگساز : بهرنگ عباسپور، طراح صحنه : ابراهیم پشت‌کوهی، طراح گریم : شقایق برهمتی، طراح نور : ابراهیم پشت کوهی و مایکل کلوس، طراح لباس : فاطیما پشت‌کوهی، طراح پوستر : محمد حسن آزادگان، گروه کارگردانی : امیرحسین خلیل زاده، فهیمه موسوی نیارکی، موسیقی : بهرنگ عباسپور، پویا شمالی، محمد اسلامی، مجری طرح: محمد رضا میرچی، مدیرتولید : میراث پریدار، مدیر صحنه : رضا آرامش، دستیار لباس : ربابه پهلوانی، مدیر روابط عمومی : محمد لهاک، روابط بین‌الملل : امیر حسین خلیل‌زاده، هومن هاشمی‌زاده، عکاس: پیمان گرزم، میلاد آزادی.

کاظم نظری استعفا کرد

کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز دوشنبه ۱۷ اردیبهشت از سمت خود استفعا کرد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از خبرگزاری مهر، اسفند ۱۴۰۰، قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی وقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جای خود را به کاظم نظری داد و مدیریت دولتی تئاتر ایران دوره جدیدی را آغاز کرد.

طی سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ تئاتر ایران به لحاظ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شرایط متفاوتی را تجربه کرد و فراز و فرودهای مختلفی را پست سر گذاشت.

نظری نیز در دوره مدیریت خود برنامه‌های مختلفی را از جمله شکل‌گیری سازمان تئاتر، حمایت از تئاتر استان‌ها، افزایش ظرفیت‌های سخت‌افزاری و همچنین افزایش بودجه تئاتر پیگیری کرد.

با وجود اینکه تنها یک سال به پایان کار دولت سیزدهم باقی است، تئاتر ایران دستخوش تغییراتی در حوزه مدیریت دولتی شد و روز دوشنبه ۱۷ اردیبهشت سال ۱۴۰۳ کاظم نظری مدیرکل هنرهای نمایشی از سمت خود استعفا کرد.

هنوز مشخص نیست که دلایل این استعفا چه بوده و آیا این استعفا پذیرفته شده است یا نه.

جشنواره‌ای که سال‌هاست برای دانشجویان برگزار نمی‌شود

حالا دیگر چندمین سالی است که دانشجویان تئاتر جای خالی جشنواره تئاتر دانشگاهی را حس می‌کنند، جشنواره‌ای که زمانی نه تنها برای جامعه دانشگاهی که حتی برای بدنه حرفه‌ای تئاتر کشور هم اتفاقی ویژه بود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، اردیبهشت ماه برای خانواده تئاتر و به ویژه تئاتر دانشگاهی، بیش از هر چیز دیگری، یادآور جشنواره تئاتر دانشگاهی است؛ جشنواره‌ای که امسال هم خبری از برگزاری آن نیست و احتمالا برای مدتی طولانی به محاق رفته است.

این جشنواره البته طی سالیان طولانی، فراز و نشیب‌های گوناگونی را از سر گذرانده و پیش از این هم طعم فترت را چشیده است اما نکته مهم این است که این جشنواره در اوج درخشش خود، ابتدا با محدودیت‌های مختلف رو به رو شد و حالا هم که سال‌هاست تعطیل شده است.

جشنواره تئاتر دانشگاهی همواره یکی از اصلی‌ترین مجراهایی بوده که استعدادهای درخشان تئاتر را در رشته‌های گوناگون معرفی کرده است. بسیاری از نام‌آوران تئاتر کشور از دل همین جشنواره به بدنه حرفه‌ای تئاتر شناسانده شده‌اند و این چنین بود که بعد از مدتی، جشنواره تئاتر فجر، جایی را برای برگزیدگان جشنواره دانشگاهی تعریف کرد تا جوانان مستعد دانشجو، در این رویداد نیز فرصت هنرنمایی داشته باشند.

از بحث معرفی استعدادهای تازه که بگذریم، جشنواره تئاتر دانشگاهی، همواره فرصت مغتنمی بود تا دانشجویان تئاتر بتوانند در جایگاه برگزارکننده و تصمیم‌گیرنده، قرار بگیرند و از این حیث، نقش جشنواره دانشگاهی در پرورش و ارتقای توان مدیریتی جوانان هنرمند، بی‌مانند است.

دانشجویان دهه‌های گذشته خوب به یاد دارند که سیستم انتخاب دبیر این جشنواره از دل کانون‌های تئاتر دانشگاهی بود و این یکی از نخستین زمینه‌های تمرین دموکراسی برای نسلی بود که قرار بود آینده کشور را بسازد. آنان یاد می‌گرفتند با برگزاری جشنواره هم به شیوه‌ای دموکراتیک، دبیر انتخاب کنند و هم چند و چون برگزاری و برنامه‌ریزی یک جشنواره مهم را در اشل بین‌المللی می‌آموختند.

داشتن دبیرخانه دائمی که در طول سال فعال بود و نیز انتخاب دبیر هر دوره در اختتامیه دوره پیشین جشنواره، از جمله ویژگی‌هایی بود که سبب شد در مقطعی، جشنواره تئاتر هم به این شیوه عمل کند و در اختتامیه هر دوره، دبیر دوره بعدی را معرفی کند تا دبیر منتخب برای برنامه‌ریزی‌های خود زمان بیشتری در اختیار داشته باشد.

ایسنا گزارش می‌دهد، از سوی دیگر، جسارت و نوآوری همواره به عنوان وجوه مهم جشنواره تئاتر دانشگاهی تلقی می‌شد چراکه دانشجو، برخلاف هنرمند حرفه‌ای چیزی برای از دست دادن ندارد. او نه نگران گیشه و بازگشت سرمایه است و نه ناچار است از کارنامه هنری خود مراقبت کند. او کسی است که می‌تواند به دل خطر بزند و ناشناخته‌ها را کشف کند.

در آغاز این جشنواره محدود و محدودتر شد و دوران کرونا هم بهترین بهانه را فراهم کرد تا تعطیل شود و این تعطیلی همچنان تداوم پیدا کرده است و وزارت علوم متولی برگزاری این رویداد هم هیچ خبر رسمی از احیای دوباره این جشنواره تاکنون نداده است.

در نگاه اول شاید به نظر برسد که دانشجویان شاید دیگر توش و توانی برای شرکت در رویدادی مانند جشنواره دانشگاهی را نداشته باشند اما هر بار که جشنواره‌ای دیگر، فراخوانی می‌دهد، اتفاقا دانشجویان تئاتر نشان می‌دهند که شوق حضور در رویدادی مانند جشنواره را دارند چراکه جشنواره، تنها فرصت آنان برای ابراز وجود است و این چنین است که هم جشنواره تئاتر «هم‌آغاز» در تئاتر شهر و هم بخش دانشگاهی جشنواره تئاتر فجر از سوی دانشجویان تئاتر با استقبال رو به رو شدند.

سال گذشته دبیر جشنواره تئاتر فجر که خود جزو جامعه دانشگاهی و مدرس دانشگاه است، برای جبران این کمبود، بخش تئاتر دانشگاهی را در جشنواره فجر تعریف کرد. این اقدام هرچند با اقبال دانشجویان رو به رو شد اما در دل جامعه دانشگاهی و استادان، این نگرانی را ایجاد کرد که مبادا وزارت علوم با توسل به چنین اتفاقی، برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی را به فراموشی بسپارد.

اردیبهشت امسال هم می‌گذرد و شاید جای جشنواره تئاتر دانشگاهی در اردیبهشت‌های آینده هم همچنان خالی بماند اما مرور تاریخ این جشنواره نشان داده که جشنواره دانشگاهی هر بار ققنوس‌وار برخاسته و از خاکستر خود، حیاتی دوباره ساخته است و ما هم امیدواریم در روزها و ماه‌های پیش رو چراغ این جشنواره روشن شود.

آن برد به عواقب مهاجرت می‌پردازد

کارگردان نمایش «آن برد» که این روزها با استقبال مخاطبان اجرا می‌شود دلیل اقبال مخاطب را در درجه اول موضوع و سپس فرم اجرایی «آن برد» دانست.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر آیدین تمبرچی کارگردان نمایش «آن برد» نوشته مشترک تمبرچی و مهدی زندیه، درباره روند تولید این اثر نمایشی گفت: از سال ۹۵ به همراه مهدی زندیه درگیر نوشتن این متن شدیم اما زمانی طولانی آن را کنار گذاشتیم. در آن مقطع زمانی دست‌نویسی از متن تهیه شد تا با ۲ بازیگر در سالن کوچک مولوی روی صحنه برود ولی اثر به اجرا نرسید. بعد از چندین سال رجعت به متن «آن برد»، دست‌نویس جدیدی تهیه شد. از مهر سال ۱۴۰۲ بازنویسی متن را انجام دادیم و از اوایل دی سال گذشته نیز تمرین‌ها را شروع کردیم.

وی درباره اینکه آیا نمایش «آن برد» به شیوه کارگاهی تولید شده است یا خیر، توضیح داد: متن از پیش تهیه شده بود و تمامی ایده‌های کارگردانی در آن مدنظر قرار گرفته بود اما اسلوب‌هایی که منصوب به کار کارگاهی می‌شوند به شکل موقعیت نمایشی در اثر وجود دارند. در شیوه‌ای که «آن برد» را تولید و اجرا کردیم، مکان مدام تغییر می‌کند و زمان سیال است و اسلوب‌ها منصوب به کار کارگاهی است اما ما پیش‌تر به این ایده‌ها و موضوعات فکر کرده بودیم.

تمبرچی درباره دغدغه پرداختن به ایده مهاجرت در نمایش «آن برد»، به خبرنگار مهر یادآور شد: ایده مهاجرت دست‌کم برای قشر و نسل ما همیشه به عنوان یک امکان مورد توجه قرار می‌گیرد. در دست‌نویس اول «آن برد» نگاه به مهاجرت مثبت بود اما متن نهایی بر علیه مهاجرت شکل گرفت. در واقع در متن نهایی به شناخت عواقبتی که مهاجرت در پی دارد، پرداختیم. آنقدر موضوع مهاجرت زیرساختی و پیچیده است که فکر نکنم به این زودی‌های دغدغه آن برای نسل ما و طبقه متوسط جامعه برطرف شود.

کارگردان نمایش «آن برد» درباره استقبال قابل توجهی که مخاطبان از اجرای این اثر نمایشی دارند، بیان کرد: می‌شود ادعا کرد که قالب بازخوردهای مخاطب نسبت به نمایش خیلی مثبت و برای ما ارزشمند بوده است. تولید و اجرای نمایش سختی‌ها و پیچیدگی‌های فراوانی دارد که بازخورد غالباً مثبت مخاطبان از اجرا تنها نکته دلگرم‌کننده برای گروه ما است.

وی درباره اینکه چه ویژگی‌هایی در نمایش «آن برد» باعث جذب مخاطبان و همراهی آن‌ها شده است، تاکید کرد: با اینکه بازخورد مخاطبان غالباً مثبت است اما ما را غافلگیر کرد. مخاطب با موضوع «آن برد» به راحتی ارتباط می‌گیرد زیرا در زندگی خود و اطرافیانش با موضوع مهاجرت مواجه شده است. هر گروهی بیش‌تر دوست دارد که شیوه اجرایی‌اش مورد توجه مخاطب قرار بگیرد ولی صادقانه بخواهیم صحبت کنیم، موضوع «آن برد» مخاطب را جذب می‌کند. البته شاید فرم اجرای نمایش هم درست درآمده که مخاطب می‌تواند با موضوع ارتباط برقرار کند.

تمبرچی ادامه داد: بعد از پایان هر اجرا، غالب مخاطبان تحت تأثیر قرار گرفته و برخی نیز اشک می‌ریزند. بسیاری از مخاطبان بعد از پایان نمایش آنقدر منقلب هستند که نمی‌توانند صحبت کنند. فکر می‌کنم موضوع و فرم اجرایی کار توانسته با مخاطب ارتباط درستی را برقرار کند.

این کارگردان تئاتر درباره چالش‌های تولید و اجرای «آن برد» به لحاظ اقتصادی، تصریح کرد: چالش اقتصادی همیشه برای تئاتر وجود دارد و تنها با همراهی و حمایت همه اعضای گروه می‌توان این چالش‌ها را پشت سر گذاشت که خوشبختانه من از این همراهی و حمایت برخوردار بودم. ما تلاش کردیم به‌ویژه در طراحی صحنه به سمت ایده‌هایی برویم که کم‌ترین فشار مالی را روی گروه داشته باشد.

وی متذکر شد: مشکل اساسی این است که اکثر سالن‌های تئاتری در آن واحد میزبان ۲ یا ۳ گروه نمایشی هستند و این امر دپوی دکور را با مشکل همراه می‌کند. حتی اگر گروهی توان مالی ساخت دکور ایده‌آل خود را داشته باشد، سالن به عنوان میزبان چند گروه امکان دپوی دکور را ندارد.

تمبرچی اظهار کرد: امیدوارم شرایط برای تئاتر بهتر شود. البته احساس می‌کنم که شرایط در حال بهتر شدن است و اقبال مخاطبان هم نوید روزهای بهتری برای تئاتر ایران را می‌دهد.

وی در پایان سخنان خود درباره اینکه آیا اجرای نمایش «آن برد» تمدید یا در سالنی دیگر ادامه پیدا می‌کند یا خیر، گفت: ما تا ۲۱ اردیبهشت به اجرای «آن برد» ادامه می‌دهیم. صحبت‌هایی در گروه برای ادامه اجراها انجام شده و در حال مذاکره با تئاتر شهر هستیم که امیدوارم این اتفاق بیافتد.

نمایش «آن برد» با حضور مهدی زندیه و نیکو بستانی، ساعت ۱۸ در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود.

 

دیوان تئاترال روی صحنه می‌رود

نمایش «دیوان تئاترال» نوشته محمود استادمحمد از ۱۷ اردیبهشت در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، «دیوان تئاترال» نوشته محمود استادمحمد، به کارگردانی ایمان راد و ایمان حاج‌عظیمیان ۱۷ اردیبهشت تا ۲۵ خرداد، هر روز ساعت ۱۷:۴۵ به مدت ۷۰ دقیقه در عمارت نوفل‌لوشاتو اجرا می‌شود.

منصوره بنی‌احمد، ایمان ‌حاج ‌عظیمیان، ایمان ‌راد، علی ‌رضوانی، شهرزاد سادات صدر هاشمی، کیمیا ‌سامنی، هلنا ‌سعادت، شکیلا علی مردانی، حمید فرجادی، پارمین قدیری، مریم ‌قربانی، قاسم قنبری، آیناز کاوند، فاطمه زهرا مغانلو، سینا ‌مجد، امیر ‌مرسلی و ایلیا ‌موهبتی بازیگرانی هستند که در این نمایش ایفای نقش کرده‌اند.

این نمایش اولین فعالیت حرفه‌ای گروه هنری مهشید به سرپرستی ایمان راد است.

شهاب ‌شریفی (مجری طرح)، مانی مهربان (نوازنده)، سوگل بهرام‌پور (طراح گریم)، شهاب ‌شریفی (طراح صحنه)، هنگامه ‌ذوذهب (طراح لباس)، الهه ‌معینی (طراح پوستر و گرافیست)، نگار ‌خانی ‌پور و مسعود محمدنیا (دستیاران کارگردان)، محراب ‌عامریان، علی خاکپور و مریم اشرف زاده (دستیاران صحنه)، تینا ‌عبدالحسینی (دستیار لباس)، نسترن مجد و هلنا ‌سعادت (مجریان گریم)، دنا جم و حمید بازاری (عکاسان) دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.

بیژن و منیژه یک میلیارد فروخت

نمایش «بیژن و منیژه» به نویسندگی و کارگردانی شکرخدا گودرزی در دوهفته نخست اجرای خود، یک میلیاردی شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، نمایش «بیژن و منیژه» به نویسندگی و کارگردانی شکرخدا گودرزی و تهیه‌کنندگی مهدی بخشیانی از ۲ اردیبهشت اجراهای خود را در پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرده است. نمایش «بیژن و منیژه» در پیش‌فروش دو هفته‌ ابتدایی، فروش یک میلیارد تومانی را با حضور بیش از ۳ هزار تماشاگر پشت سر گذاشت.

در این نمایش قربان نجفی، شهرام نجاتی، رضا عمرانی، محسن بهرامی، سحر یافتیان، پارمیس هوبخش، اشکان شریعتی، سیاوش خادم حسینی، علی‌رضا عابدی، زهره کدخدازاده، آیسان نوریان، اسد پورحمزه و شکرخدا گودرزی ایفای نقش می‌کنند.

سایر بازیگران این اثر نمایشی عبارت‌اند از یوسف نکویی، صادق اکبری، مهدیه خوش‌فطرت، رزا کاوه، سویل محمدنژاد، ماتیسا توسلی، ملیحه زمان‌پور، مهنا میرقادری، خورشید خلج، مستانه علایی، غزل حسینی کاردر و صبا حسینی کاردر.

«بیژن و منیژه» با حضور بازیگران تئاتر و هنرمندان موسیقی و به‌صورت موزیکال با همراهی خوانندگان پس از ۹ ماه تمرین اجرا می‌شود.

این نمایش روایتگر داستان بیژن سردار جوان ایرانی است که دلباخته منیژه می‌شود که دختری تورانی است.

فاطمه کریمی (مجری طرح)، سحر ‌یافتیان (دستیار کارگردان)، ابراهیم ‌حقیقی (طراح پوستر)، منیر ملکی (طراح صحنه)، افسانه ‌قلی ‌زاده (طراح گریم و طراح ماسک)، فاطیما زعفرانی (طراح لباس)، اصغر فریدی ماسوله (طراح حرکت)، صادق چراغی (آهنگساز)، سینا ‌افشار (طراح گرافیک)، عرفان ‌یزدی (طراح صدا)، فریال آذری (تطبیق اشعار)، سپیده اسکندرزاده (دستیار تطبیق اشعار)، روشنک ‌عبدی (دستیار دوم کارگردان)، وحید غفارزاده (مدیر صحنه)، یلدا یزدانی (خواننده و سرپرست خوانندگان)، سبحان مهدی‌پور (خواننده)، آرش سیاه‌چشم، همایون مهرنیا، سعید سنگسری، مژگان آقا صادقی، مریم مهرابی، معصومه روح افزا (گروه موسیقی و نوازندگان)، سجاد مهدی‌پور (صدابردار)، علی محمودی (دستیار صدا)، سپیده ‌حسینی، سوسن لطفی (دستیاران لباس)، مهسا شاپوری (جامه‌دار)، افسانه ‌قلی‌زاده، رؤیا آخوندان، افسانه ‌نصیریان، عسل قادری (ساخت آکسسوار)، افسانه ‌قلی‌زاده، رؤیا آخوندان، افسانه ‌نصیریان، عسل قادری و حسین تبریزی (اجرای گریم)، مریم ‌رودبارانی (مدیر روابط عمومی و تبلیغات)، سیدمحمدصادق ‌سیادت (هماهنگی تبلیغات مجازی)، محمد نیکبخت (همکار روابط عمومی)، امیرحسین ‌نجاح و علی ‌بنایی ‌طاهری (ساخت تیزر)، محمدسجاد ‌آقاجانی و مانی حمیدی شاد (تدوین)، مطهره ‌کشاورز ‌محمدیان و مرجان سمندریان (مشاوران رسانه)، مانی حمیدی شاد، سعید ‌حشمتی (ساخت موشن)، امیر ‌خدامی (عکاس) و رضا ‌جاویدی (عکاس تبلیغات) دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.

دو نمایش ایرانی از جشنواره تونس جایزه گرفتند

نمایش «پرستو»، به کارگردانی شیما پورسهم‌الدین (هنرمند شیرازی)، در بخش خیابانی جایزه ویژه هئیت داوران بخش مقاومت از ششمین دوره جشنواره بین‌المللی مونودرام کارتاژ تونس و نمایش «آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظم‌تبار و بازیگری شیما جعفرزاده، رتبه دوم بخش نقاد «منتقدان» جشنواره بین‌المللی مونودراما تونس را از آن خود کردند.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، نمایش خیابانی «پرستو»، به نویسندگی مسعود احمدی و بازیگری و کارگردانی شیما پورسهم‌الدین در این جشنواره اجرا شد. «پرستو»، داستان زنی باردار است که با کودک درون شکم خود، تنها وسط جنگ قرار گرفته و دست خالی سعی در فرار و مهاجرت دارد؛ اسم او پرستو به معنی مهاجرت و کوچ است.

در این نمایش، موسیقی بر عهده شیوا بافهم و علی ربیعی بود. امین غفارپور و مجید یزدانشناس، دستیاران کارگردان بودند. غزال رفیعی منشی صحنه، هانیه بهزادی عکاس و مریم احمدی طراح لباس بودند و زهرا رنجبر کار گریم را انجام داد. همچنین مهرداد سهامی و مجید امین‌زاده به عنوان مدیران صحنه در اجرای این نمایش همکاری کردند.

«آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظم‌تبار که پیش‌ازاین در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی دائه‌جون کره جنوبی، چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تئاتر شهر و همچنین سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه رفته بود، رتبه دوم بخش نقاد «منتقدان» جشنواره بین‌المللی مونودرامای تونس را از آن خود کرد.

جشنواره مونودرامای تونس در این دوره با محوریت مقاومت و صلح در حالی برگزار شد که ۱۶ کشور دنیا در آن حضور داشتند و درنهایت نمایش «آلاء» رتبه دوم بخش نقاد «منتقدین» را کسب کرد.

این بخش از جشنواره برگزیده‌هایی مجزا در کارگردانی، بازیگری و نویسندگی نداشت و لوح قدردانی و نشان ویژه خود را به بهترین آثار برای کامل‌ترین نمایش به لحاظ فنی، طراحی، بازیگری، متن، میزانسن و طراحی صحنه اهدا کرد.

 

کوشک‌جلالی آرت یاسمینا رضا را روی صحنه می‌برد

علیرضا کوشک‌جلالی نمایش «آرت» اثر یاسمینا رضا را از اواخر اردیبهشت، روی صحنه می‌آورد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، تمرینات نمایش «آرت»، نوشته یاسمینا رضا با ترجمه و کارگردانی علیرضا کوشک‌جلالی و تهیه‌کنندگی آرش رهبری، به روزهای پایانی خود نزدیک شده و این گروه اجرایی، از اواخر اردیبهشت امسال، اجراهای عموم خود را در سالن استاد فرهاد ناظرزاده‌کرمانی تماشاخانه ایرانشهر آغاز می‌کند.

نمایشنامه «آرت» که در ایران بانام «هنر» نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۲ در سالن‌های تئاتر لندن و دیگر شهرهای انگلیس روی صحنه رفته و جزو پرفروش‌ترین نمایش‌های روی صحنه در انگلستان به شمار می‌رود. این استقبال در دیگر شهرهای مطرح اروپا و آمریکا نیز به همین منوال بوده است. موضوع نمایشنامه «آرت» درباره چند دوست است که یکی از آن­‌ها تابلوی نقاشی مدرنی را خریده و در واقع یک بوم خالی است، آن‌ها بر سرنقاشی تابلو بحث و مشاجره می‌کنند و دوستی‌شان به هم می‌خورد. تم اصلی نمایشنامه «آرت»، خودفریبی است.

یاسمینا رضا در مقدمه این کتاب می‌گوید: «خودفریبی برای من بخش مهمی از زندگی است. خودفریبی امروز حکومت می‌کند. خودفریبی عنصر مسلط نهاد بشری است. خودفریبی تنها دروغ گفتن به دیگران نیست بلکه دروغ گفتن به خود است. شکلی از محافظت است و ناشی از احساسات دیگر مثل احساس غرور، نخوت، ترس و درآمیختن با دیگران است.»

علیرضا کوشک‌جلالی که از کارگردانان پرکار ایرانی محسوب می‌شود، در سال‌های گذشته نمایش‌هایی همچون «پستچی پابلو نرودا»، «مسخ»، «بازرس»، «موسیو ابراهیم»، «خدای کشتار»، «پوزه چرمی»، «سیستم گرون‌هلم» و «جنون محض» را روی صحنه برده است.

او همچنین، برنده جایزه افتخاری تئاتر شهر کلنِ آلمان و عضو دائمی هیئت ژوری انتخاب بهترین شخصیت تئاتری کلن نیز هست. کوشک‌جلالی همچنین عضو کانون کارگردانان آلمان و ایران و دارای مدرک درجه‌یک هنری از وزارت ارشاد است. او در چند سال اخیر نیز، توجه به‌خصوصی به امر آموزش در عرصه تئاتر شهرستان‌ها داشته است.

از عوامل این نمایش که حضورشان در این نمایش قطعی شده است، می‌توان به آرش رهبری (تهیه‌کننده)، امیر پارساییان‌مهر (مجری طرح)، آذین پورزند (دستیار کارگردان و منشی صحنه)، حمید عباسی (دستیار تولید)، بهرنگ کامیار (مدیر صحنه)، حسین سینجلی (دستیار صحنه)، آرین کشیش‌زاده (طراح صحنه)، صادق زرجویان (طراح پوستر و تیزر و عکاس)، حمیدرضا جلالی (طراح نور)، آیلین بخشی (طراح لباس)، مریم صفری (طراح گریم)، پارسا اسماعیلی (تبلیغات مجازی)، امیر پارساییان‌مهر (مدیر روابط‌عمومی و رسانه) اشاره کرد.

پیش‌فروش نمایش «آرت» از روز شنبه، ۲۰ اردیبهشت آغاز می‌شود.

پیمان خازنی: تاثیر عاطفی در مخاطب با کنسرت-نمایش بالا می‌رود

پیمان خازنی گفت: در طول تاریخ موسیقی، ادبیات و تئاتر همواره هم‌نشین بوده‌اند اما پس از سال‌ها در سده‌های مختلف جدا شده و هریک تخصصی‌تر و در قالب آکادمی‌ها دنبال شد. در جامعه امروز به خصوص در چند دهه اخیر در کشورمان این سه عنصر هنری به یکدیگر دوباره وصل می‌شود. رگ و ریشه این هنرها زبان است و با این نخ تسبیح این سه هنر را گرد یکدیگر جمع می کنیم.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، کنسرت-نمایش «مجنونِ آن لیلی» به کارگردانی پیمان خازنی از ۵ اردیبهشت ماه روی صحنه تالار حافظ رفته است.

خازنی که خود آهنگساز است، بیشتر نمایش‌هایی را روی صحنه برده است که در قالب کنسرت-نمایش هستند. او این بار به سراغ یک قصه عاشقانه از ادبیات کهن ما رفته است که مخاطبان با آن آشنایی دارند.

می‌خواهیم ادبیات و فرهنگ چند هزارساله ایران را زنده کنیم

پیمان خازنی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با چرایی انتخاب قصه لیلی و مجنون بیان کرد:مفهوم عشق جهان‌شمول است و یکی از پررنگ‌ترین واژه‌هایی است که از ابتدا تا انتهای زندگی می‌شنویم و همه جای جهان عشق، بی‌ریا و صادق است. از این جهت علاقه‌مند بودم به سراغ ساخت اثری درباره عشق بروم.

او ادامه داد: «لیلی و مجنون» یکی از منظومه‌های باشکوه دنیا است و همین منظومه بودن کمک کرد آن را به صحنه تئاتر بیاوریم. در دوره نظامی گنجوی، رسانه به شکل منظومه بوده است. در آن زمان تلویزیون، سینما، تئاتر و کنسرتی وجود نداشته و مردم در مکانی به شنیدن منظومه‌ها می‌نشستند. در واقع منظومه‌های آن دوره حکم رسانه را داشت. اکنون ما آن منظومه‌ها را روی صحنه تئاتر می‌آوریم و می‌خواهیم ادبیات و فرهنگ چند هزارساله ایران را زنده کنیم و مخاطب امروز به گذشته رجوع کند.

خازنی با اشاره به این که «لیلی و مجنون» قصه آشنایی برای مخاطب است، گفت: زمانی که داستان معروفی را کار می‌کنیم، کارمان سخت‌تر است و باید سطح توقع مخاطب را بالا ببریم. از طرفی باید به داستان وفادار باشیم و از طرفی نمی‌توانیم خودمان را نیز لحاظ نکنیم. از این رو با اثری روبرو هستیم که برگرفته از تالیف است و نباید این تالیف دچار خدشه شود و از سویی من کارگردان و بازیگر و نویسنده نیز باید خود را در روایت قصه لحاظ کنند. این بار مسئولیتی برای ما دشوار است و باید سعی کنیم امانت‌دار خوبی باشیم.

در طول تاریخ موسیقی، ادبیات و تئاتر همواره هم‌نشین بوده‌اند

کارگردان و آهنگساز نمایش «مجنونِ آن لیلی» در رابطه با هم‌نشینی موسیقی، ادبیات و نمایش در این نمایش بیان کرد: در طول تاریخ موسیقی، ادبیات و تئاتر همواره  هم‌نشین بوده‌اند اما پس از سال‌ها در سده‌های مختلف جدا شده و هریک تخصصی‌تر و در قالب آکادمی‌ها دنبال شد.

او افزود: در جامعه امروز به خصوص در چند دهه اخیر در کشورمان این سه عنصر هنری به یکدیگر دوباره وصل می‌شود. رگ و ریشه این هنرها زبان است و با این نخ تسبیح این سه هنر را گرد یکدیگر جمع می کنیم. استقبال مخاطب هم نشان می‌دهد که او دوست دارد این سه هنر را در کنار یکدیگر ببیند و از آن‌ها لذت ببرد.

خازنی در پاسخ به این سوال که چرا بیشتر در این قالب نمایش اجرا می‌کند، گفت: وقتی به جای نمایش از کنسرت-نمایش استفاده می‌کنیم در واقع از بال مکمل استفاده کرده‌ایم. تاثیر عاطفی در مخاطب با کنسرت-نمایش بالا می‌رود. وقتی روایتی داریم، موسیقی سازگار با آن روایت، به هضم آن کمک می‌کند و مخاطبی که از سالن خارج می‌شود، رضایت بیشتری دارد؛ زیرا احساس می‌کند بار عاطفی بیشتری را دریافت کرده است. تک بعدی بودن صحنه حتی شاید برای مولفان نیز لذت بخش نباشد و من با این نگاه از چند وجه در صحنه استفاده کردم.

 پرداختن به ادبیاتی که تاریخ هزاره دارد، ضرورت جامعه است

او همچنین در رابطه با حضور رشید کاکاوند به عنوان راوی در این اثر بیان کرد:آقای رشید کاکاوند اعتبار پروژه ما است. ایشان در بخش ادبی کار نظارت داشتند و حضور این چهره دانشگاهی و فرهنگی که شناخت وسیعی از حوزه ادبیات دارد به کار ما رنگ و بوی متفاوت‌تری بخشیده است.

پیمان خازنی در پایان پرداختن به ادبیات کهن را ضرورت جامعه دانست و گفت: وقتی صحنه های ما جذاب می‌شود که از تمام نگاه‌ها، از شرق و غرب تا نگاه‌های بومی روی صحنه باشد و بتوانیم گلی را بچینیم و مخاطب حق انتخاب داشته باشد. هرکسی یک برداشتی دارد و جهان را از زاویه خود را می‌بیند. من از نظر زبان و ادبیات، جهان را می‌بینم و ریشه ادبیات و زبان را در «مجنونِ آن لیلی» لحاظ کردم. البته که پرداختن به ادبیات غربی هم مهم است اما پرداختن به ادبیاتی که تاریخ هزاره دارد به مخاطب حس مراجعه می‌دهد و این نیاز و ضرورت جامعه است.

منوی دسته بندی خود را در مسیر: "سربرگ ساز > چیدما موبایل > عنصر منوی موبایل > نمایش و مخفی کردن > انتخاب منو " تنظیم کنید
سبد خرید
ورود

هنوز حساب کاربری ندارید؟

Twitter Instagram WhatsApp WhatsApp Telegram
برای دیدن نوشته هایی که دنبال آن هستید تایپ کنید.
خانه
حساب کاربری من