ساخته ستاره اسکندری بهترین فیلم جشنواره ایماگو شد

خورشید آن ماه» جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را در جشنواره فیلم مستقل ایماگو در ایتالیا دریافت کرد.

فیلم «خورشید آن ماه»، نخستین فیلم بلند سینمایی ستاره اسکندری، به تهیه کنندگی منوچهر محمدی و پخش بین المللی شرکت ایریماژ، در دومین جشنواره فیلم مستقل ایماگوجایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.

این فیلم، داستانی از عشق ناکام و سکوت بی فرجام را در دل زیبایی های بلوچستان روایت می کند و تصویری واقعی و متفاوت از این قوم محجوب ارائه می دهد.

«خورشید آن ماه» پس از نمایش افتتاحیه جهانی در جشنواره‌ تراز اول هند – گوآ، در جشنواره‌های دیگری از جمله فیلم‌های ایرانی در زوریخ (بخش مسابقه)، فیلم‌های درون خانوادگی (بخش مسابقه)، رمبوهای سینما (بخش مسابقه)، صوفیه منار (مروری بر آثار فیلمسازان زن ایرانی)، گل علیه گلوله، فیلم و هنرهای رسانه‌ای زنان استرالیا (بخش مسابقه)، زنان ایرانی در فرانکفورت و فیلم های مستقل ایدرومنو (بخش مسابقه) حضور داشته است که اولین جایزه ی کارگردانی را برای ستاره اسکندری به ارمغان آورد.

این فیلم سینمایی در جشنواره «گل علیه گلوله» نیز نامزد دریافت جوایز بخش فرهنگ‌ها، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه نویس، بهترین بازیگر زن، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین و بهترین موسیقی متن شده است.

اکران داخلی «خورشید آن ماه» توسط فیلمیران صورت می‌گیرد و زمان آن به زودی اعلام خواهد شد.

برای زادروز ژاله علو: نسلی که عاشقانه کار می‌کرد

ژاله علو که امروز ۹۶ ساله شد، همیشه گفته است تمام تلاش خود را انجام داده تا کارهایش را با صمیمیت، صداقت و عشق انجام دهد.

به گزارش ایسنا، ژاله علو سال ۱۳۰۶ در محله سنگلج و در خانواده‌ای زاده شد که فرهنگ برایشان اهمیت داشت. پدرش گرچه ارتشی بود ولی ذوق هنری داشت و علاقه‌مند بود دخترش با ادبیات کشور آشنا شود به همین دلیل از هفت سالگی با شروع مدرسه کتاب حافظ، سعدی و شاهنامه برایش می‌خوانده و او را تشویق می‌کرد تا با اشعار بزرگان کشور آشنا شود.

او که از دانشسرای مقدماتی مستقیما وارد رادیو شد و اعلام برنامه می‌کرد، می‌گوید: «در آن زمان به میدان ارک می‌رفتیم و با ماشین گویندگان را به بی‌سیم که یک استودیو پخش داشت و اغلب برنامه‌ها زنده پخش می‌شد، می‌بردند؛ یعنی اگر زنده یاد صبحی مهتدی برای قصه گویی می‌آمد و یا زنده یاد راشد برای سخنرانی می‌آمد به صورت زنده پخش می‌شد.»

علو درس و مشق را در دبستان «نواختران» در خیابان شاهپور آغاز کرد و دوره متوسطه را در مدرسه «خسرو خاور» گذارند. مدتی به دانشسرای مقدماتی رفت و به دلیل علاقه به کار هنری، هنرستان هنرپیشگی  را انتخاب کرد. در هنرستان هنرپیشگی نزد استادان بزرگی مانند هایک گاراگاش، دکتر نامدار که استاد فن بیان بود و خانمی سوییسی که استاد بدن و حرکت بود، مشغول نوآموزی شد. در همین هنرستان با چهره‌هایی همانند محمد نوری، معز دیوان فکری و … هم شاگردی شد و اولین حضور روی صحنه تئاتر را تجربه کرد.

طوسی حائری، معلم ادبیات دانشسرای مقدماتی، نخستین کسی بود که صدای خوش این دختر نوجوان را کشف کرد. او که خود جزو اولین گویندگان زن در رادیو بود، به دانش‌آموز نوجوان خود پیشنهاد کرد که گویندگی در رادیو را بیازماید. ژاله علو اولین حضورش را در رادیو با اعلام برنامه‌ها آغاز کرد و بعدها در این خانه ماندنی شد. فضای صمیمیانه رادیو او را نیز همچون دیگر همکارانش پا گیر کرد.

در دوره شکوه خیابان لاله‌زار که چراغ تئاترها و سینماهایش پر فروغ بود، ژاله علو اولین تجربه‌های جدی خود را در حوزه تئاتر در تئاتر فردوسی به انجام رساند.

خودش درباره این دوره در گفتگوی تاریخچه شفاهی سایت ارته (سایت تاریخچه شفاهی هنرمندان) گفته است: «عبدالحسین نوشین (پدر تئاتر نوین ایران) رفته بود و گروهش دنبال همکار بودند و دکتر نامدار مرا معرفی کرد.» مدتی بعد در تئاتر «تهران» می‌خواستند نمایش «آغا محمد خان» را بروی صحنه ببرند که دنبال او رفتند و برای بازی در نقش «امینه»، خواهر فتحعلی شاه و برادرزاده آغا محمد خان انتخابش کردند. بعدتر در نسخه سینمایی به کارگردانی صادق و منصور بهرامی هم همین نقش را بازی کرد.

او علاوه بر فعالیت در تئاتر فردوسی و تهران برای همکاری به تئاتر فرهنگ هم دعوت شد و در این تئاتر هم دو سه نمایش کار کرد. در همین تئاتر بود که هنرمندانی چون هوشنگ سارنگ، بدری هورفر، علی اصغر گرمسیری، لرتا هایراپتیان، نوشین و … جدیت در کار را به او آموختند. برای آنان تئاتر هرگز سَرسَری نبود.

سال ۲۷ به طور جدی‌تری کار خود را در رادیو ادامه داد. اولین نمایش رادیویی‌اش با پرویز خطیبی بود و بعد از آن با مهدی قاسمی، نصرت الله محتشم، عزیز الله حاتمی هم همکاری کرد.  در همکاری با محتشم برنامه «داستان شب» را پایه‌ریزی کردند.  علو از اولین داستان شب با محتشم کار کرد و پای ثابت نمایش رادیویی شد.  با وجود برنامه‌هایی مانند «داستان شب» و نمایش‌های رادیویی، کار رادیو رونق گرفت و او نیز این فضای گرم را خانه خود دید و در کارهای رادیویی پرشماری حضور پیدا کرد.

گرچه در رادیو تصویر هنرپیشه دیده نمی‌شد ولی او در برابر میکروفن رادیو هم همان بود که روی صحنه. آن چنان که خود گفته است: «مقابل میکروفن هرگز ادای گریه در نمی‌آوردم. اول به باور خودم فکر می‌کردم و بعد هم به باور مخاطب. خنده‌ام هم واقعی بود.» در دهه ۴۰ به عنوان کارگردان رادیویی هم فعال شد و بتدریج دوبله را هم آزمود و آنجا نیز ماندگار شد.

ژاله علو که به نسل طلایی دوبلورهای ایران تعلق دارد، در سینما و تلویزیون گویندگی‌های بسیار کرد. از مشهورترین بازیگرانی که او به جایش صحبت کرده، می‌توان از سوفیا لورن نام برد.

دهه ۵۰ برای او با سرایش شعر همراه شد. او که در کودکی با سعدی و حافظ و مدتی بعد با مولانا دمخور شده بود، در این دهه شروع به سرایش شعر کرد و چند شعرش در کتاب زنان شاعر ایران منتشر شد.

ورودش به سینما با اسماعیل کوشان رقم خورد. همان استاد دوران نوجوانی، نامدار او را به کوشان معرفی کرد.  کوشان آن زمان میترا فیلم را راه‌اندازی کرده بود. «طوفان زندگی» اولین فیلمی است که با آن، حضور مقابل دوربین سینما را تجربه کرد و بعدها با کارگردانانی همچون هوشنگ کاووسی، علی کسمایی هم کار کرد.

بازی در فیلم «طوقی» سبب همکاری او با علی حاتمی شد. همچنانکه در فیلم «صدای صحرا» هم با نادر ابراهیمی همکاری کرد. علو در سال های بعد از انقلاب با بازی در فیلم‌هایی مانند «زمان از دست رفته» به کارگردانی پوران درخشنده، «مهمان مامان» ساخته داریوش مهرجویی، «روز واقعه» کار شهرام اسدی، «آدم برفی» به کارگردانی داود میرباقری، «سلطان» کار مسعود کیمیایی، «جنگ نفتکش‌ها» ساخته محمد بزرگ‌نیا و … حضور خود را روی پرده نقره‌ای تداوم بخشید.

او با بازی در نقش خاله لیلا در مجموعه «روزی روزگاری» در کنار خسرو شکیبایی یکی از خاطره انگیزترین بازی‌های خود را رقم زد. علو این روزها فیلم سینمایی «فصل ماهی سفید» را روی پرده سینماها دارد که در آن محمدرضا فروتن هم باری کرده است.

روابط عمومی موزه سینما بخشی از مصاحبه تاریخ شفاهی موزه با این هنرمند را منتشر کرده که در آن با اشاره به اینکه اواخر دهه ۳۰ کم کم کار سینما را رها کرد، گفته است:‌ در آن دهه کیفیت کار متفاوت شده بود و دیگر نه من آن‌ها را می پسندیدم و نه آن‌ها مرا و کارم به رادیو و دوبله محدود شده بود. سرپرست دوبلاژ بودم و در رادیو برنامه‌های مختلفی را کارگردانی می‌کردم. در دهه ۵۰ چند فیلم بازی کردم و در ادامه آن‌ها در سریال امیرکبیر و روزی روزگاری، گالش ها و بخش چهار جراحی نیز حضور پیدا کردم اما همچنان با دوبلاژ همکاری می‌کردم و در سال ۵۸ از رادیو بازنشسته شدم.

وی با بیان اینکه هنرمندان زیادی بودند که دیگر نظیر آنها را نخواهیم داشت، می‌گفت: البته هنوز هم هنرمند داریم که قابل توجه و احترام هستند اما یاد یاران از دست رفته در زمانی که آدم مرور خاطرات می کند، خیلی عزیز است. دوستانی بودند که در رادیو، دوبله، سینما و تئاتر همراه و همکار و همگام بودیم با هم به کارمان عشق می‌ورزیدیم، عاشقانه کار می‌کردیم و باهم اثری بوجود می‌آوردیم که مردم روزی دیدند و شنیدند و در خاطره‌هایشان نگه داشتند و هنوز بعد از سال‌ها وقتی من را می‌بینند می گویند ما با صدای تو بزرگ شدیم.

او همچنین از همکارانش یاد کرده و گفته است: یادم می آید روزی یکی از مجلات درباره خانم چهره آزاد از من سوال کرد و من در پاسخ گفتم او کارش را با عشق شروع کرد و عشقش را در کارش نیز به کار برد زیرا هنر و عشق از هم جدا نیستند. او به نیکنامی زندگی کرد و با جلال و عظمت از دنیا رفت. من معتقدم مرگ ترسناک و دردناک نیست بلکه یک پرواز باشکوه است و خوشا به حال کسانی که با شکوه پرواز می‌کنند.

علو تاکید دارد که؛ تمام تلاشم را کردم تا کارهایم را با صمیمیت، صداقت و عشق انجام بدهم و در تمام مدت به مردم عشق ورزیدم؛ به همین دلیل مردم به من لطف دارند و همین برای من بهترین پاداش است.

اطلاعیه مهم درباره تغییر محل برگزاری مجمع عمومی+ وکالتنامه

پیرو درخواست اعضا و اهالی خانه تئاتر مبنی بر تغییر محل برگزاری مجمع عمومی عادی سالیانه نوبت دوم، محل برگزاری این مجمع به سالن والیبال مجموعه ورزشی حجاب انتقال یافت.

این مجمع ۲۰ مرداد ماه از ساعت ۱۷:۳۰ به آدرس بلوار کشاورز، خ حجاب، روبروی در شرقی پارک لاله برگزار خواهد شد. 

اعضایی که امکان حضور ندارند به عضو دیگر وکالت کتبی دهند. 

دستور جلسه این مجمع ارائه گزارش عملکرد یک ساله و مالی توسط مدیرعامل و بازرس هیات مدیره خانه تئاتر است.

 

حضور بازیگر هالیوودی در اجرای آف برادویِ در انتظار گودو

مایکل شنون، بازیگر سرشناس هالیوود که نقش‌آفرینی در فیلم‌هایی چون «۹۹ خانه»، «شکل آب» و «ماد» را در کارنامه دارد، در اجرای جدیدی از نمایشنامه «در انتظار گودو» در «آف برادوی» روی صحنه خواهد رفت.

مایکل شنون همراه با پل اسپارکس در نمایش «در انتظار گودو»، اثر معروف ساموئل بکت، به کارگردانی آرین آربوس بازی خواهد کرد. این نمایش قرار بود سال ۲۰۲۲ روی صحنه برود اما تاریخ اجرای آن به امسال موکول شد.

مایکل شنون، نقش استراگون، پل اسپارکس، نقش ولادیمیر، جفری بیل، نقش لاکی و آجی نیدو نقش پوزو را در این نمایش بازی خواهند کرد. «در انتظار گودو» از چهارم نوامبر تا سوم دسامبر ۲۰۲۳ (۱۳ آبان-۱۲ آذر) امسال در «آف برادوی» نیویورک اجرا خواهد شد.

آرین آربوس، سال گذشته «تاجر ونیزی» را در «آف برادوی» روی صحنه برده بود. او حدود ده سال است که کارگردان هنری گروه TFANA است که در آف برادوی  آثار شکسپیر و نمایشنامه‌های مشهور متنوع دیگری را به تولید رسانده‌اند. آربوس تاکنون با گروه TFANA، «مکبث»،«اتللو»،«شاه لیر»،«هیاهوی بسیار برای هیچ» و… را کارگردانی کرده است.

مایکل شنون بازیگری است که در سینما برای بازی در فیلم‌هایی مانند «۹۹ خانه»، «شکل آب»، «مرد پولادین» و «ماد» شناخته می‌شود. او برای بازی در تئاتر «سفر دراز روز در شب» اثر یوجین اونیل در تئاتر برادوی نامزد جایزۀ تونی بهترین بازیگر مرد شده بود.

منبع: ایران تئاتر

بازگشت مش‌مش قلی‌خان پس از ۱۶ سال

نمایش «مش مش قلی خان» که در سال ۱۳۸۶، اثر برگزیده جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اصفهان شده بود، پس از ۱۶ سال در فرهنگسرای شفق تهران به صحنه بازخواهد گشت.

نمایش «مش مش قلی خان» به کارگردانی ناصر آویژه از پنج‌شنبه ۱۲ مرداد، ساعت ۱۸:۴۵ در فرهنگسرای شفق (خانواده) به صحنه بازمی‌گردد.

«مش مش قلی خان»، اثر برگزیده تماشاگران در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اصفهان در سال ۱۳۸۶ بود که متن آن نوشته مشترک گیتا داودی و ناصر آویژه است.

ترانه‌های این نمایش سروده رودابه حمزه‌ای و ناصر آویژه است.

ناصر آویژه، قاسم انصاری‌شاد، حمیدرضا نوری، حسین میرزائیان و محمد الله‌دادی بازیگران این نمایش هستند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «در زمون‌های قدیم توی شهری آباد، زندگی می‌کردند یک زن وشوهر شاد، ناز کوکب خاتون، آقا تاجر میرزا، خونه‌ای داشتن و مال زیاد، کلفت و نوکر و آشپزخونه‌زاد، پسری داشتند کاکل زری، مثل قرص قمری، اسم اون پسر، چی بود؟ بود مش مش قلی خان. این نمایش همه در مورد مش مش قلی خان، دیدنش واجب بر پیر وجوون و اهل خانه.»

نمایش «مش مش قلی خان»، مرداد و شهریور ۱۴۰۲ به جز روزهای شنبه، ساعت ۱۸:۴۵ در فرهنگسرای شفق (خانواده) به نشانی خیابان سید جمال‌الدین اسدآبادی (یوسف آباد) بین خیابان ۱۹ و ۲۳، بوستان شفق روی صحنه خواهد رفت.

علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.

تبلیغات اصلی در تئاتر برعهده خود نمایش است

وحید منتظری کارگردان «حرفه‌ای» با اشاره به ویژگی‌های این اثر نمایشی عنوان کرد بهترین تبلیغ برای یک نمایش، خود اثر است.

وحید منتظری نویسنده و کارگردان نمایش «حرفه ای» که در تالار چهارسو روی صحنه است درباره تمهیداتی که برای تبلیغ نمایش در نظر گرفته‌اند، به خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه استقبال از نمایش رضایت بخش است و از فروش کار نیز راضی هستیم که امیدوارم این روند صعودی ادامه داشته باشد. البته معتقدم این مخاطب است که با خودش مخاطبان دیگر را به سالن تئاتر می‌آورد و بارها دیده‌ام تماشاگران بعد از اجرا به ما می‌گویند که دوستانشان دیدن این کار را به آنها پیشنهاد کرده‌اند. در واقع تبلیغات اصلی در تئاتر خود نمایش است و اصطلاحاً با تبلیغ دهان به دهان تماشاگران بیشتر جذب کار می‌شوند. البته ما از تبلیغات مجازی هم برای معرفی و اطلاع رسانی استفاده کرده‌ایم اما این روزها خبرگزاری‌ها و رسانه‌های رسمی کمتر مورد توجه نسل جدید تئاتربین هستند و بیشتر از طرق دیگر از اجراهای مختلف مطلع می‌شوند.

این کارگردان درباره انتخاب بازیگران نمایش بیان کرد: با همه بازیگران کار از قبل آشنا بودم یا همکاری داشتم. با برخی از بازیگران مانند امیر نوروزی و فاطیما بهارمست قبلاً کار کرده بودم. می‌توان گفت تقریباً یک گروه هستیم که مدت‌هاست با هم کار می‌کنیم به عنوان نمونه من و امیر نوروزی از سال ۹۱ با هم کار می‌کنیم و بیشتر به عنوان بازیگر همکاری داشتیم. همینطور فاطیما بهارمست که ۶-۷ سال است در کارهای مختلف همکاری داشتیم و بازیگر نمایش قبلی من هم بوده است.

وی درباره مضمون و داستان نمایش توضیح داد: داستان «حرفه‌ای» درباره سربازی به نام جاستین بومانت است که در زمان آتش‌بس بین کشور خودش و کشور مهاجم، به دلیل بمباران شهر محل سکونتش توسط دشمن همه خانواده‌اش را از دست می‌دهد و شهرش با خاک یکسان می‌شود. از این رو تصمیم می‌گیرد دست به گروگان‌گیری بزند و حالا درخواست‌هایی از سران کشورها دارد و می‌خواهد در مقابل سیاست‌های نادرست و سیستم معیوب کشورها قرار بگیرد.

منتظری در پایان درباره فرم اجرایی نمایش بیان کرد: نمایش جغرافیای خاصی را معرفی نمی‌کند و اسم کشور خاصی به میان نمی‌آید. البته فرم اجرایی کاملاً رئالیستی و سمبولیک است و نام کاراکترها از میان افراد معروف انتخاب شده است. (جاستین بومانت نام کاراکتر اصلی فیلم «حرفه ای» با بازی ژان پل بلموندو است) معتقدم اگر قرار باشد تنها از یک جغرافیا و مکان خاص در نمایش استفاده شود ناخودآگاه مختصات داستان و حرفی که قرار است بزند، مختص همان کشور خواهد شد اما در غیر این صورت با اثری جهان شمول روبرو هستیم که حرف همه مردم دنیا را بیان می‌کند.

بازیگران نمایش (به ترتیب حروف الفبا) سعید برجعلی، فاطیما بهارمست، سینا خوانساری عتیق، بنفشه ریاضی، علیرضا زارع پرست، سهیل ساعی، کیوان ساکت اف، نصیر ساکی، آران شالودگی، مجید فرهنگ، مهناز کرباسچیان، مهران میری، امیر نوروزی، پویا نوروزی، امیرحسین هاشمی، امیر هدایت نژاد هستند که تا ۲۲ مرداد ساعت ۲۰:۳۰ در سالن چهارسو روی صحنه خواهد بود.

آموزش سواد مالی به کودکان در شهر طلا

حامد زحمتکش که به تازگی اجرای نمایش «شهر طلا» را آغاز کرده، گفت این نمایش، آموزش سواد مالی به کودکان را مورد توجه قرار می‌دهد.

این کارگردان تئاتر که سال‌هاست در حوزه تئاتر کودک فعالیت می‌کند، مدتی است که به عنوان مربی سواد مالی هم مشغول به کار شده و نمایش تازه خود را با رویکرد آموزش سواد مالی به کودکان اجرا می‌کند.

او در گفتگو با ایسنا با تشریح شیوه آماده‌سازی این نمایش تاکید کرد که نمایش «شهر طلا» در حوزه آموزش مالی، نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز کارایی دارد.

زحمتکش درباره روند شکل‌گیری این کار توضیح داد: نمایش «شهر طلا» یکی از تولیدات آکادمی هوش مالی است. این آکادمی از ۷ سال پیش به این سو در حوزه آموزش سواد مالی در جامعه تلاش می‌کند و در واقع زیر مجموعه موسسه‌ای دانش بنیان است که رسالتش ترویج اصول و قواعد سواد مالی در کل جامعه است؛ از دوران پیش از دبستان تا کهنسال.

این کارگردان که از ۴ سال گذشته با این آکادمی همکاری دارد، اضافه کرد: وظیفه‌ ما ترجمه مفاهیم سواد مالی به زبان هنر است. در این رهگذر ۶ موضوع و ۱۲۷ شاخه مفهوم در حوزه سواد مالی داریم و نمایش «شهر طلا» یکی از خروجی‌های این فعالیت‌ها بوده است.

او که نمایش «شهر طلا» را با اقتباس از قصه‌ای به همین نام اجرا می‌کند، با ارایه توضیحاتی درباره داستان این نمایش افزود: «شهر طلا» یکی از ۶۴ قصه‌ای است که  آکادمی هوش مالی آن را تنظیم و ترجمه کرده و از سوی انتشارات قدیانی منتشر شده است. این آکادمی تا به حال ۶۴ کتاب برای کودکان منتشر کرده که در دنیا جزو بهترین آثار سواد مالی برای کودکان بوده‌اند و این آثار از ۴ سال پیش منتشر شده‌اند.

 

زحمتکش با اشاره به گروه سنی مخاطبان «شهر طلا» گفت: این قصه برای مخاطبان دوره دوم دبستان است؛ از چهارم تا ششم دبستان که در دوران کرونا آن را به صورت کتاب صوتی منتشر کردم و الان روی فیدیبو هست. بعد از انتشار این کتاب‌ها تصمیم گرفتیم بعضی از این قصه‌ها را به نمایش تبدیل کنیم که اولین کار همین «شهر طلا» بود و در پوستر نمایش آمده این کار، اولین مقصد از ماجراجویی‌های آقای جهانگرد است.

زحمتکش ادامه داد: «آقای جهانگرد» کارکتری است که شهر به شهر سفر می‌کند و قصه سواد مالی آدم‌های نقاط گوناگون را برای ساکنان آن شهر تعریف می‌کند. در اولین سفر ماجرای «اِماندا» دختر بچه‌ای ده دوازده ساله را تعریف می‌کند که پدرش کارگر معدن است و آنان در شهری دورتر از شهر خود زندگی می‌کنند. این دختر بچه به مرور سعی می‌کند برای سرگمی خودش، کسب و کاری تعریف کند. او کم کم به افراد گوناگون ایده می‌دهد که چگونه با استفاده از مهارت‌های خود، نیازهای دیگران را تامین کنند و به مرور «شهر طلا» شکل می‌گیرد.

این کارگردان که نمایش خود را به صورت زنده عروسکی و به عنوان اثری تعاملی اجرا می‌کند، اضافه کرد: از تکنیک عروسکی کاغذی استفاده می‌کنیم و حول و حوش ۶۰ کارکتر داریم؛ از خانه‌ها و اکسسوار تا شخصیت‌های نمایش. بخش تعاملی نمایش به فضاهایی مربوط می‌شود که هر یک از مشاغل در این شهر شکل می‌گیرند. در واقع  ساخت و ساز مغازه‌ شخصیت‌های نمایش و کسب و کارشان با کمک تماشاگران کودک شکل می‌گیرد.

 

او با اشاره به رویکرد آموزشی این نمایش افزود: در بحث آموزشی خیلی مستتر بر مفاهیم تعاون، همکاری، خویش‌فرمایی، شغل، سرمایه‌گذاری، پس‌انداز و … کار می‌کنیم. اتفاق جالب در این اجراها این است که پدر و مادرها به اندازه بچه‌ها از این کار دریافت می‌کنند. بچه‌ها با دنیای خودشان و پدر و مادرها هم با دنیای خودشان با نمایش ارتباط برقرار می‌کنند. در این مدت با پدران و مادران زیادی رو به رو شده‌ایم که می‌گویند کاش در کودکی ما هم درباره این موضوعات صحبت می‌شد و اگر چنین می‌شد، شاید الان شرایط زندگی‌مان بهتر بود. به هر حال بعد از دیدن این نمایش فایل‌های جدیدی در ذهن بچه‌ها باز می‌شود و بخش سرمایه‌گذاری و پس‌انداز آن حتی امروز هم خیلی به آنان کمک می‌کند. ضمن اینکه این موضوع در گوشه ذهن‌شان  شکل می‌گیرد که باید به عنوان یکی از افراد اجتماع از مهارت خود استفاده و نیاز مردم را تامین کنند تا همه بتوانند از زندگی در یک جغرافیا به اندازه یکدیگر لذت ببرند.

زحمتکش درباره پیوستگی آموزش این مفاهیم به کودکان توضیح داد: از سال گذشته تحصیلی، از طرف آکادمی به عنوان معلم سواد مالی در دبستان‌های تهران مشغول به تدریس شده‌ام. در ۴ سال گذشته کار تحقیقاتی گسترده‌ای انجام دادیم و تمام طرح درس‌های مورد استفاده در جهان را بررسی و بومی‌سازی کردیم. بعد از گذراندن دوره تربیت مربی کودک، تدریس سواد مالی را از سال گذشته آغاز کردیم ولی می‌دانیم که تدریس به تنهایی کارایی ندارد و نیازمند ابزار کمکی دیگر از جمله نمایش هستیم که «شهر طلا» یکی از این ابزارهای کمک آموزشی است. در حال حاضر هم بر سه قصه دیگر کار و آنها را برای اجرا آماده می‌کنم. بنابراین این کار به صورت مستمر در حال انجام است.

او یادآوری کرد: نمایش «شهر طلا» اسفند سال گذشته تولید شد و از آن زمان تاکنون این نمایش را برای ۱۰۰۰ کودک در مکان‌های گوناگون اجرا کرده‌ایم. روزهای ۲۷ و ۲۸ اسفند سال گذشته همراه با یک تیم جهادی که برای کارهای عمرانی و خدمات پزشکی به روستاهای لرستان رفته بودند، همراه شدیم و نمایش را در روستاهای استان لرستان اجرا کردیم. به جز آن در مدارس اجرا داشته‌ایم. شیوه اجرایی این نمایش برای اجرای پرتابل طراحی شده و به همین دلیل امکان اجرا در مکان‌های گوناگون را دارد.

زحمتکش با اشاره به اینکه این نمایش در هر اجرا میزبان ۶۰ تماشاگر است، در این باره توضیح داد: این نمایش برای ۶۰ تماشاگر اجرا می‌شود و برای سالن کفی طراحی شده چون لازم است که بچه‌ها روی زمین بنشینند و در ساخت و ساز مشارکت کنند و از آنجاکه حرف این نمایش جدی است، تماشاگر باید با تمرکز آن را ببیند.

این اثر نمایشی تا نیمه شهریور هر روز به جز شنبه‌ها راس ساعت ۱۹:۳۰ در فرهنگسرای ارسباران اجرا خواهد شد.

درگذشت رییس انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی

رضا یونس‌فرد، رییس انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی و مسئول درگاه سایت ایران تئاتر در اراک، بر اثر سانحه‌ای همراه با دختر کوچکش درگذشت.

به گزارش ایران تئاتر، رضا یونس‌فرد، رییس انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی، به همراه دخترش باران یونس‌فرد (بازیگر کودک) بر اثر سانحه‌ای در استان مازندران، درگذشتند.

پیکرهای رضا و باران یونس‌فرد، امروز از مقابل فرهنگسرای آیینه اراک تشییع و با همراهی هنرمندان استان مرکزی و دوستداران هنر تئاتر، تا آرامستان این شهر بدرقه شدند.

رضا یونس‌فرد، کارشناسی بازیگری را از دانشگاه آزاد اراک و کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش را از دانشکده هنر و معماری تهران دریافت کرده بود و چند دوره ریاست انجمن هنرهای نمایشی استان مرکزی را برعهده داشت.

او از سال ۱۳۷۸ به طور جدی فعالیت در عرصه نمایش را آغاز کرد. علاقه یونس‌فرد به ژانر کمدی و فانتزی باعث گرایش او به نمایش کودک شد و در حدود سال ۱۳۹۰ گروه نمایش «اشک و لبخند» را به طور رسمی ثبت کرد. او فعالیت‌های متعددی از نویسندگی و کارگردانی تا بازیگری را در زمینه نمایش تجربه کرده بود.

نمایش «اولد سیتی» آخرین اثری بود که زنده‌یاد یونس‌فرد به عنوان نویسنده و کارگردان، تیر ۱۴۰۲ در فرهنگسرای آیینه اراک به صحنه برد.

اعرابی با تاکید بر صداقت و درستکاری‌اش تشییع شد

پیکر جواد اعرابی، بازیگر، تهیه‌کننده و منتقد تئاتر صبح امروز، سه‌شنبه دهم مرداد ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

 مراسم تشییع جنازه و خاکسپاری این چهره تئاتری با سخنانی از محمد رسول صادقی(رییس هیات مدیره انجمن صنفی منتقدان و نویسندگان تئاتر ایران)، سیاوش چراغی‌پور، بازیگر تئاتر و یکی از خویشاوندان اعرابی برگزار شد.

در آغاز، رسول صادقی ضمن مرور فعالیت‌های زنده‌یاد اعرابی در تئاتر، از صداقت و درستکاری او سخن گفت و از حاضران خواست تا به پاس سال‌ها تلاش و کوشش صادقانه جواد اعرابی، او را تشویق کنند چراکه این مراسم آخرین اجرای این هنرمند خواهد بود.

در ادامه سیاوش چراغی‌پور دیگر بازیگر تئاتر و از دوستان اعرابی، از دوستی و رفاقت‌شان سخن گفت.

او با مرور بخشی از خاطرات خود با اعرابی در گروه تئاتر «آناهیتا» از روزهایی صحبت کرد که اعضای این گروه برای تمرین‌ها و جلسات خود در خانه مادری جواد اعرابی گرد هم می‌آمدند.

سپس آقای پیوند، یکی از اقوام جواد اعرابی به نمایندگی از خانواده او از حاضران قدردانی کرد و گفت که جواد اعرابی هرگز به مورچه‌ای هم آزاری نرسانده و هیچ کس از او دلگیری و کدورتی ندارد.

مهدی قلعه (بازرس هیات مدیره خانه تئاتر)، ساسان پیروز و محسن حسن‌زاده (اعضای هیات مدیره انجمن صنفی منتقدان و نویسندگان تئاتر)، شکرخدا کودرزی، فخرالدین صدیق شریف، جواد زیتونی، وحید نفر، محمدرضا مالکی، هوشمند هنرکار، سیامک زمردی، سامی صالحی ثابت، محمدرضا علایی و … از جمله حاضران در این برنامه بودند.

گفتنی است که مجلس ختم زنده‌یاد جواد اعرابی روز جمعه ۱۳ مرداد ماه از ساعت ۱۱ و سی دقیقه تا ۱۳ در مسجد نور واقع در میدان فاطمی برگزار می‌شود.

جواد اعرابی، بازیگر، تهیه‌کننده و منتقد تئاتر، عضو هیات مدیره انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر ایران و بازرس پیشین هیات مدیره خانه تئاتر روز یکشنبه هشتم مرداد ماه به دلیل بیماری از دنیا رفت.

کارگردان نمایش جریان: دکور و ابزار را حذف کردم

علیرضا معروفی، نویسنده و کارگردان نمایش «جریان» دغدغه‌اش از نوشتن و کارگردانی این اثر، نگاهی نو به موضوع انسان دانست و گفت ترجیح می‌دهم نوشته‌های خودم را کارگردانی کنم چون از آن‌ها درک کامل و جامع دارم

 علیرضا معروفی نویسنده و کارگردان جوانی که این سال‌ها در بیش‌تر آثارش با رویکرد و نگاهی نو به موضوع جنگ پرداخته است، این بار با اثری متفاوت و انسان‌محور به صحنه سالن اصلی تئاتر شهر آمده است.

علیرضا معروفی، نمایش «جریان» را اثری انسان‌محور دانست و گفت: «این اثر رویکردی سیاسی- اجتماعی دارد ولی درواقع بیش از هر چیز به موضوع انسان می‌پردازد و نگاه به انسان در این نمایش زاویه‌ای تازه دارد و انگار خود «جریان» مرا به سمتی که دلخواهش بود کشاند، به لحاظ محتوا و حال و هوا از آخرین آثارم فاصله دارد و بسیار متفاوت است؛ درواقع «جریان» نمایشی است برای انسان و ممکن است هرکس برداشت خودش را از کار داشته باشد اما دغدغه من از نوشتن و کارگردانی این متن، انسان است.»

او با اشاره به اینکه جنگ همواره دغدغه من خواهد بود، افزود:  «در مورد سایر آثار من هم می‌توان گفت مخاطب  با یک قصه جنگی همیشگی مواجه نبود؛ من همواره سعی کردم از قالب کلیشه‌ای خارج شوم و دست روی نقاطی از جنگ بگذارم که کمتر به آن پرداخته ‌شده است اما جنگ همواره دغدغه من است و هرلحظه ممکن است دوباره بخواهم اثری با این موضوع تولید کنم.»

این کارگردان جوان درباره داستان نمایش «جریان» گفت: «قصه در اوایل دهه ۱۳۷۰ می‌گذرد و مصطفی یک نویسنده و مستندساز است که وقتی علیه یک جریان مطالبی را منتشر می‌کند، دچار مشکلاتی می‌شود و چالش‌هایی پیش می‌آید که قصه را پیش می‌برد. هر فردی از جامعه می‌تواند جای مصطفی باشد چون مسائل مطرح‌شده در این نمایش ممکن است برای هر کسی در هر جایگاهی پیش بیاید و شاید بتوان گفت نمایش «جریان» به‌نوعی پلی بین امروز و گذشته است.»

معروفی که عموماً متن آثارش را خودش نوشته و کارگردانی کرده است، دراین‌باره توضیح داد: «من هنگامی‌که می‌نویسم، کاملاً رئالیستی می‌نویسم و در آن زمان به نحوه اجرا فکر نمی‌کنم، چون لحظه‌ای که می‌نویسم، صرفا نویسنده‌ام و بعدازاینکه نوشتن تمام شد، در قالب و جایگاه کارگردان قرار می‌گیرم و به شیوه اجرایی فکر می‌کنم. ترجیح می‌دهم نوشته‌های خودم را کارگردانی کنم چون از آن‌ها درک کامل و جامع دارم. ولی شاید روزی در مدیاهایی به‌جز تئاتر، نویسنده‌ای پیدا کنم که حرف‌های مشترک داشته باشیم و او بنویسد و من کارگردانی کنم.»

او درباره حذف دکور در نمایش «جریان» گفت: «به‌طورکلی می‌خواستم به‌دوراز کلیشه‌های معمول سالن‌های بزرگی چون تالار وحدت و سالن اصلی تئاتر شهر، اجرایی نو روی صحنه بیاورم. با حذف کامل ابزار و دکور تماشاگر صرفاً با موضوع مهم‌تری روبه‌رو می‌شود؛ بازیگر، کلام، فرم و حرکت. من احساس می‌کنم در این بی‌چیزی خیلی راحت‌تر و تأثیرگذارتر می‌توانم حرفم را به مخاطب بزنم و از دغدغه‌های مشترک‌مان بگویم؛ ازاین‌رو همه‌چیز را حذف کردم، حتی دستور صحنه‌ها را بازیگران می‌گویند و فضای از پیش تعیین‌شده‌ای را روی صحنه نشان نمی‌دهم تا مخاطب خودش همراه شود و فضا را آن‌گونه که دوست دارد تصور کند.»

علیرضا معروفی که در بخشی از میزانسن‌های نمایشش از فضا و راه‌پله‌های بین صندلی‌ها هم استفاده کرده است، دراین‌باره این‌گونه توضیح داد: «میزانسن‌ها روی صحنه بیشتر به‌صورت حرکتی و ۹۰ درجه است و احساس کردم در نمایش «جریان» برای اینکه مخاطب ارتباط ملموس‌تری با نمایش بگیرد، نیاز است از تکنیک فاصله‌گذاری استفاده کنم تا تماشاگر خودش را در اثر ببیند.»

او همچنین درباره شیوه اجرایی افزود: «نمی‌خواستم اجرای خطی داشته باشم و در ساختار اجرایی این نمایش هم مانند بیش‌تر آثارم از شکست زمان استفاده کردم چون حس تعلیقی را که ایجاد می‌شود و ذهن مخاطب را وادار به جست‌وجو و درک مفاهیم می‌کند، بسیار دوست دارم.»

کارگردان نمایش «جریان»،  انتخاب بازیگران این اثر را بر اساس توانایی‌های‌شان دانست و گفت: «من همیشه برای اجرای تئاتر در وهله اول بازیگرانی می‌خواهم که ابزارهای قوی داشته باشند، یعنی بیان، بدن و حس. همچنین مناسب نقشی باشند که قرار است بازی کنند. صرفاً شهرت یا محبوبیت بازیگران برای من گزینه نخست نیست. در نمایش «جریان» خیلی خوشحالم که در کنار بازیگران همیشگی گروهم، با چهره‌های شناخته‌شده تئاتر هم همکاری کردم.

به‌عنوان‌مثال، خسرو احمدی بازیگر پیشکسوت و توانمند، گزینه بسیار مناسبی برای نقش دشواری است که در «جریان» بازی می‌کند و روزبه حصاری با اینکه بیشتر افراد جامعه او را با ایفای نقشی در سریال «بچه مهندس» می‌شناسند اما من بازی‌اش را در تئاتر دیده بودم و گزینه اول من برای نقش مصطفی بود و خوشبختانه پذیرفت و تمام آنچه را در ذهن من بود، روی صحنه نشان داد.»

معروفی گسترش و تنوع موضوعی نمایش‌ها را امری پیش‌برنده دانست و در پایان گفت: «تأکید من بر ارائه یک درام فرمالیستی برای واشکافی پدیده‌های انسانی است و امیدوارم با مخاطبانی که در این شب‌ها به تماشای نمایش ما نشستند، به زبان و فهم مشترکی رسیده باشیم.»

منبع: ایران تئاتر