به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، آمار هفتگی فروش و تماشاگران نمایش‌ تالارهای اصلی، چهارسو، قشقایی، سایه، کارگاه نمایش، کافه‌تریای اصلی و کافه‌تریای چهارسوی مجموعه تئاتر شهر، تماشاخانه سنگلج و تالار هنر تا پایان روز جمعه ۲۴ آذر ۱۴۰۲ اعلام شد.

مجموعه تئاتر شهر

نمایش «فردریک» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی که از روز ۷ آذرماه در تالار اصلی با ظرفیت ۵۷۹ تماشاگر و قیمت بلیت ۲۰۰ و ۱۰۰ هزار تومان اجرای خود را آغاز کرده است، با مجموع ۱۶ اجرا و میزبانی از ۴ هزار و ۹۷۹ مخاطب (با احتساب بلیت تمام‌بها، نیم‌بها، تخفیف‌دار و مهمان) توانست به فروش ۷۴۳ میلیون و ۳۱۶ هزارتومانی دست یابد.

نمایش «این دنیا یه کنسرت به من بدهکاره» به کارگردانی سهند خیرآبادی که اجرای خود را از ۹ آبان ماه در تالار چهارسو با ظرفیت ۱۳۲ نفر و قیمت بلیت ۱۸۰ هزار تومان آغاز کرده است، با مجموع ۳۸ اجرا و جلب ۴ هزار و ۸۶۴ تماشاگر، توانست به فروش معادل ۷۷۷ میلیون و ۴۹۲ هزارتومانی دست پیدا کند و به اجرای خود پایان دهد.

نمایش «وداد شکافه‌زن» به کارگردانی علیرضا دهقانی نیز که اجرای خود را از روز ۸ آذرماه در تالار قشقایی با ظرفیت ۹۶ نفر و قیمت بلیت ۱۳۰ هزار تومان آغاز کرده است، با ۱۵ اجرا توانست ۶۲۳ تماشاگر را به سالن اجرا جلب کند و با فروش ۴۹ میلیون و ۹۷۲ هزار تومان به اجرای خود پایان دهد.

نمایش «دور» به کارگردانی وحید نفر نیز که اجرای خود را از روز ۷ آذرماه در تالار قشقایی با ظرفیت ۹۶ نفر و قیمت بلیت ۱۳۰ هزار تومان آغاز کرده است، با ۱۶ اجرا توانست ۱ هزار و ۲۲۱ تماشاگر را به سالن اجرا جلب کند و به فروشی معادل ۱۲۰ میلیون و ۴۵۸ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «شنگرف» به کارگردانی علی یداللهی نیز که از روز یکشنبه ۱۲ آذرماه در تالار سایه با ظرفیت ۷۲ نفر و قیمت بلیت ۱۲۰ هزار تومان اجرای خود را آغاز کرده است،‌ با مجموع ۱۲ اجرا، توانست ۳۵۵ تماشاگر جلب کند و به فروش معادل ۲۸ میلیون و ۱۰۴ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «وِرا نام تهمینه سهراب کرد» به کارگردانی حسین تفنگدار که از روز سه‌شنبه ۷ آذرماه در تالار سایه با ظرفیت ۷۲ نفر و قیمت بلیت ۱۳۰ هزار تومان اجرای خود را آغاز کرده است،‌ با مجموع ۱۶ اجرا، توانست ۶۸۴ تماشاگر جلب کند و به فروش معادل ۶۲ میلیون و ۹۸۵ هزار تومان دست پیدا کند.

نمایش «سالومه» به کارگردانی بابک پرهام نیز که از روز ۷ آذرماه در کارگاه نمایش با ظرفیت صندلی ۲۶ نفر و قیمت بلیت ۸۰ هزارتومان روی صحنه رفته بود، روز سه‌شنبه ۲۱ آذرماه، با ۱۳ اجرا توانست ۳۳۳ تماشاگر را به سالن بکشاند و با فروش ۲۰ میلیون و ۳۶۸ هزارتومانی با کارگاه نمایش خداحافظی کند.

نمایش «یک ملاقات ساده» به کارگردانی جواد تولمی نیز که از روز ۲۱ آبان در کافه‌تریای اصلی باقیمت بلیت ۵۰ هزارتومان روی صحنه رفته بود، روز جمعه ۲۴ آذرماه با ۲۸ اجرا، جذب ۵۷۹ تماشاگر و فروش ۲۴ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان به اجرای خود پایان داد.

نمایش «من نوید نیستم!» به کارگردانی سیدعلی خوشرو نیز که از روز ۲۶ آبان در کافه‌تریای چهارسو باقیمت بلیت ۵۰ هزارتومان روی صحنه رفته است، با ۲۳ اجرا توانست ۶۳۰ تماشاگر جذب کند و به فروش ۲۶ میلیون و ۲۵۰ هزار تومان دست پیدا کند.

تماشاخانه سنگلج

تماشاخانه سنگلج با ظرفیت ۲۳۶ صندلی نیز که نمایش «مجلس آخر» به کارگردانی علی برجی را روی صحنه دارد در هفته گذشته میزبان ۴۱۳ تماشاگر بوده است. فروش این نمایش با احتساب بلیت‌های تمام‌بها، نیم‌بها، تخفیف‌دار و مهمان ۷ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان در گیشه ثبت‌شده است.

تالار هنر

تالار هنر با گنجایش ۲۴۲ صندلی که به اجرای نمایش‌های ویژه کودک و نوجوان اختصاص دارد آمار تماشاگران دو نمایش «دونه برف آرزو» به کارگردانی ماندانا عبقری و «جادوگر شهر از» به کارگردانی مهدی قلعه را اعلام کرد.

نمایش «دونه برف آرزو» در ۱۹ اجرایی که انجام داده میزبان ۱۲۸۸ تماشاگر بوده است. فروش این نمایش با احتساب بلیت‌های تمام‌بها، نیم‌بها، تخفیف‌دار و میهمان به مبلغ ۹۰ میلیون و ۸۰ هزار ۳۲۵ تومان رسیده است.
نمایش «جادوگر شهر از» نیز با ۱۳ نوبت اجرایی که تا ۲۴ آذر پشت سر گذاشته میزبان ۱۶۳۴ تماشاگر بوده که مبلغ فروش این نمایش ۱۳۷ میلیون و ۶۴۱ هزار و ۳۸۵ تومان ثبت‌شده است.

هنرمندی که خیلی از ما و نسل‌های بعد از ما او را با نام آقای حکایتی می‌شناسند اما او پیش از اینکه آقای حکایتی بشود، تجربیات گرانسنگ دیگری را به انجام رسانده است.

بهرام شاه محمدلو، زاده ۲۵ سال ۱۳۲۹ در محله مختاری شاپور تهران است. محله‌ای که سینمایی به نام فلور داشته. او در مدرسه «کمال‌الملک» درس خوانده است.

او هرچند در نوجوانی به واسطه برادر بزرگترش نقش قهوه‌چی را در نمایشی تلویزیونی بازی کرده و اتفاقا برای این بازی دستمزد هم گرفته است اما از دوران کودکی ذوق و قریحه خود را در کار هنری نشان داده بود؛ زمانی که در محله با بچه‌های همسن و سال خود نمایش‌هایی بداهه کار کرده و شاید اولین کسانی که به او اعتماد کردند و فرزندان خود را به او سپردند، پدر و مادر همان بچه‌های محل بودند که بهرام شاه محمدلو با آنان تئاتر بازی می‌کرد. در مدرسه نیز با همراهی معلم خود که آموزگاری خوش ذوق بود، انشاهایی را به صورت بداهه اجرا می‌کرد و آقای معلم دیگر کسی بود که به دانش آموز خلاق خود اعتماد کرد و پیشنهادهای غیرمتداول او را برای اجرای انشا به جای خواندن از روی نوشته می‌پذیرفت.

جالب است که این ویژگی بداهه را بعدتر در سال‌های جوانی هم در گروه تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حفظ کرد.

شاه محمدلو جزو نسل طلایی دانشکده هنرهای زیباست که همکلاسی‌هایی چون پرویز پورحسینی، سوسن تسلیمی، داریوش فرهنگ، مرضیه برومند، مهدی هاشمی، رضا بابک و … داشته است.

به  گزارش ایسنا، آنان در همان دوران دانشجویی به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان راه پیدا کردند و در کانون اولین گروه تئاتر کودک را زیر نظر دان لافون، هنرمند سرشناس تئاتر کودک تشکیل دادند که حاصل آن هم اجرای نمایش‌های درخشانی همچون «ترب»، «کوتی و موتی»، «خورشید خانم آفتاب کن» و البته «شاپرک خانوم» بود که اغلب نمایشنامه‌های بیژن مفید بودند و به تدریج مشغول به تدریس در کتابخانه‌های کانون شدند و هنرجویان بی‌شماری پروردند و در کنار اینها بخشی از ادبیات کودکان را به صورت صفحه ضبط و منتشر کردند که در میان آنها آثاری از زنده یاد احمدرضا احمدی بود.

اما شاید چیزی که بسیاری از ما درباره شاه محمدلو نمی‌دانیم، اجرای نمایش موفق «یک جفت کفش برای زهرا» است. نمایشی که در روزهای پر التهاب دهه ۶۰ به مدت ۴ ماه در مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت. شاه محمدلو در کتاب گفتگوی خود با داود کیانیان تایید کرده است که جمعیت برای دیدن این نمایش آنچنان گرد تئاترشهر جمع می‌شد که گاهی به ناچار با تیر هوایی خیل عظیم تماشاگران را متفرق می‌کردند.

او خاطره جالب دیگری هم از اجرای این نمایش دارد که آن را از زبان خودش روایت می‌کنیم:

«بعد از نزدیک به چهار ماه اجرا، دو سه گروه فیلمبردار روز آخر اجرا آمدند که فردایش نمایش را فیلمبرداری کنند تا یادگاری و خاطره‌ای از این کار بماند، چون آن زمان ویدیو نبود. خاطرم هست که یکی از بازیگرها، آقای ایرج طهماسب، نیامد. هر چه صبر کردیم، نیامد، دو روز، سه روز، ۵ روز و بعد دکور را جمع کردیم. سالن را هم تحویل دادیم و عذر دوستان فیلمبردار را هم با شرمندگی خواستند. بعد از ۱۵ روز ایشان سر و کله‌شان پیدا شد. در بحبوحه شلوغی‌های دهه ۶۰ ایشان رفته بود یک چلوکبایی که در یک زیرزمین بود، غذا بخورد . اشتباهی ریخته بودند و ایشان را هم به عنوان زندانی سیاسی گرفته بودند تا بیاید و ثابت کند که من چه کسی هستم، ده پانزده روز طول کشیده بود. ما نیز در این مدت از او بی‌خبر بودیم. مطمئنا اگر خبر داشتیم، ممکن بود یک جوری این را حفظ کنیم. مثلا بگوییم بعد از ۱۵ روز دوباره بیاییم و جمع بشویم و کار را به سرانجام برسانیم و یک چنین کارهایی.»

در هر صورت این نمایش نیز مانند بیشتر نمایش های موفق آن زمان بعد از اجرا به پایان می رسد بدون اینکه امکان ضبط و ثبت ان برای نسل های آینده وجود داشته باشد.

در این سال‌ها بهرام شاه محمدلو در نمایش‌های دیگری نیز به ایفای نقش پرداخته اما همچنان سبک و سیاق خود را که گزیده‌کاری است، حفظ کرده است.

منبع: حکایت سال‌های کودکی، گفتگوی داود کیانیان با بهرام شاه محمدلو، تاریخ شفاهی یکصد سال تئاتر کودک و نوجوان، نشر ثالث.