نمایش «گروفالو» به کارگردانی آرش شریف‌زاده، به مناسبت عید سعید فطر به مدت چهار روز در سالن کافه تئاتر جم سنتر میزبان کودکان و نوجوانان خواهد بود.

مقصود نعیمی ذاکر، مدیرعامل خانه تئاتر برنامه «عروسک‌خونه» را بستری مهم برای ارائه نمایش‌های عروسکی برای مخاطبان دانست و گفت: «عروسک‌خونه» هنرمندان ناشناخته از سراسر کشور را به میدان آورده که این نگرش در برنامه، بسیار نکته مهمی است.
به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، مقصود نعیمی ذاکر، مدیرعامل خانه تئاتر درباره برنامه «عروسک‌خونه» که این روزها از شبکه نهال پخش می‌شود عنوان کرد: این برنامه نگاهی قابل تامل به دنیای عروسک‌هاست که رویکردی به اقوام ایرانی دارای تاریخ و قدمت دارد.

وی با اشاره به بعد تاریخی نمایش عروسکی گفت: دستیابی به خرده فرهنگ‌های برگرفته از نمایش عروسکی، سبب بیداری فرهنگی می شود و تمدن کهن ایران را برای مخاطبان، واکاوی می‌کند. عروسک‌ها در همه جای جهان ریشه‌های فرهنگی و تمدنی دارند. نهاد خانواده و بویژه مادران، در شکل‌گیری و جان بخشی عروسک‌ها، نقش مهمی داشته و دارند.

مدیرعامل خانه تئاتر جشنواره «عروسک‌خونه» را بستری برای حیات بخشیدن به عروسک‌های خفته در ایران دانست و بیان کرد: این بیداری، از سویی دیگر هنرمندان نمایش عروسکی را به عرصه می‌آورد و کمک می‌کند که مختصات فرهنگی اقوام ایرانی، تبدیل به پیام‌های قابل دسترس و دوست داشتنی شوند. همچنین این جشنواره نقش مهمی در تولید محتوا برای مخاطبان شبکه کودک فراهم کرده است. عروسک‌ها محدود به دوره سنی خاصی نبوده‌اند و نخواهند بود. بنابراین گشوده شدن این عرصه، هنر بزرگ و تاثیر گذار نمایش عروسکی را برای همگان، به میدان خواهد آورد.

نعیمی‌ذاکر با قدردانی از محمدصادق باطنی مدیر شبکه کودک و علی خواجه تهیه‌کننده این برنامه ابراز امیدواری کرد که این برنامه در طول سال نیز بصورت هفتگی در کنداکتور پخش، قرار گیرد تا نتایج بهتری پدید آید و مخاطب هدف، از آن فاصله نگیرد.

وی ادامه داد: آنچه در تعامل با مخاطب، بسیار مهم است این است که مخاطب، از ارتباط با رسانه، بهره فرهنگی ببرد و احساس نفع کند تا رابطه‌اش با محتوای برنامه، پایدار بماند و از این تعامل احساس دانایی و لذت کند. همچنین سامانه شاد نیز به عنوان بستری وسیع و اثر گذار برای گسترش پیام برنامه می تواند اثر بخشی خوبی داشته باشد.

وی عنوان کرد: به برنامه «عروسک‌خونه» و پیام‌رسان شاد پیشنهاد می‌کنم که برقراری ارتباط عمیق‌تر را در نظر داشته و نیازهای دانش‌آموزی مخاطب نیز در آن ملاحظه شود. پیام‌رسان شاد باید نسبت تعاملی دانش‌آموزان را با تولیدات رسانه‌ای به صورت هدفمند مد نظر داشته باشد و آن را یک فرصت آموزشی تعریف کند؛ تا فرصت تلاقی رسانه ملی و پیام‌رسان شاد، به یک راهبرد دائمی برای کمک به نظام آموزشی تبدیل شود. شاد، نباید صرفا عرضه کننده پیام باشد، زیرا در دوران زندگی رسانه‌ای جامعه، فرصت‌های ارسال پیام در گونه‌های چند رسانه‌ای، می‌تواند بسیار اثر بخش باشد.

مقصود نعیمی ذاکر گفت: علاقه مخاطب به برنامه «عروسک‌خونه»، می‌تواند روز بروز بیشتر شود، زیرا نمایش‌های عروسکی، همواره مورد توجه مخاطبان بوده و رسانه ملی گنجینه بزرگی از عروسک‌های تاثیرگذار را دارد. لازم است «عروسک‌خونه»، به عنوان یکی از ماموریت‌های ذاتی خود، این توجه را به تمام شبکه‌ها و مراکز استان‌ها در بهره‌گیری از عروسک‌ها بدهد تا هم «عروسک‌خونه» بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار گیرد و هم عروسک‌های رسانه ملی از آرشیو به نفع مخاطبان خارج و دوباره برنامه‌سازی شوند؛ همچون مدرسه موش‌ها، خونه مادربزرگه، گل گندم، تربچه، خونه گلپریا و … و نیز بسیاری از برنامه‌های عروسکی که در مراکز استان‌ها تولید و پخش شده‌اند.

وی افزود: مخاطبان برنامه‌های عروسکی همواره پا برجا بوده و هستند. عروسک‌ها از همان روزهای نخست زندگی خردسالان در زندگی آنها نقش آفرینی می‌کنند. در دنیای امروز حتی با گسترش فضای مجازی، در بسیاری از جوامع جهان، عروسک‌ها در شکل‌گیری شخصیت کودکان‌ ، نقش جدی دارند تا جایی که کمپانی‌های بزرگ تولیدکننده لوازم زندگی کودکان، گاهی تمام لوازم زندگی بچه‌ها را با تکیه بر شخصیت و فرمِ تنها یک عروسک، طراحی و تولید می‌کنند و از این رهگذر، هم زیرسازی فرهنگی کرده و هم اقتصاد بزرگی را فراهم می‌کنند. از آنجا که در این نوع از طراحی‌ها برای نسل حاضر و آینده، فاقد برنامه‌ای مدون و دراز مدت هستیم ، امیدوارم «عروسک‌خونه» بتواند به سهم خود ، این مهم را توجه‌ دهد.

مدیرعامل خانه تئاتر گفت: «عروسک‌خونه» هنرمندان ناشناخته از سراسر کشور را به میدان آورده که این نگرش در برنامه، بسیار نکته مهمی است. ضمن اینکه امضای تفاهم‌نامه شبکه کودک و انجمن نمایش عروسکی خانه تئاتر، نشان از این دارد که قصد دارند با نگاهی کارشناسانه، جوانان و استعدادهای هنر نمایش عروسکی را در سراسر کشور، به میدان رسانه بیاورند.

یدآلله آقاعباسی

زمانی آلبرکامو نوشت تئاتر تنها جایی است که در آن احساس خوشبختی می­‌کنم. توصیف او از تئاتر صومعه­‌ای بود که گروهی مرکب از کارگرانی که کارشان معنوی است، خود را فدای یک اندیشه می­‌کنند و مراسمی معنوی را تدارک می‌­بینند که باید شبی برای نخستین بار برگزار شود.

ادوارد باند در کتاب «پیرنگ پنهان» در انتقاد به برشت‌گرایان پس از اشاره به تصویر خشونت برای حُقنه­ کردن ایدئولوژی و برانگیختن ترس و احساساتی‌گری برای جبرانِ غیابِ انسانیت نوشت: «این تئاتر ما را رها می‌­کند تا طعمۀ هنر پرفورمانس و سایر شکل‌های ارتجاعی تئاتر شویم که عقل را از تخیل دور می­‌کنند تا آن را باسمه‌ای و پر زرق و برق کنند و در پسامدرنیسم مایۀ دلداری ابتذال گردند»

شگفتا که امروز تئاتر ما نیز مرعوب شکل‌های باسمه‌ای و پر سر و صدا، اطوارهای بی‌ریشه در شکل‌های افراطی و غیر اصیل تئاترِ به ­اصطلاح فیزیکال و پرفورمانس و بازارهای مکارۀ دیجیتال است؛ واکنشی که بیش از پنجاه سال پیش در برابر موج منحط تئاتر ابزورد داشت.

امروز هم کسانی آگاه یا ناآگاه نسل جوان تئاتری ما را به­ تقلید از شکل‌های به­ اصطلاح  پیشروِ تئاتر جهان تشویق می‌کنند؛ تئاتری که در بهترین حالت صرفا سرگرم کننده و بریده از مردم و تجربه­‌های عملی آنهاست و این جز مصائب دیگری چون سقوط تئاتر در مغاک اسنوب و اسنوب‌گرایی و سرمایه و سودگرایی و سلطۀ تهیه­‌کننده و ستاره­‌گرایی و تحمیل الگوهای خنثی از طریق جشنواره‌های ریز و درشت رقابتی است.

ضمن تبریک روز جهانی به هنرمندان زحمتکش و دلسوز تئاتر پیشنهاد می‌­کنم (و اول از همه به خودم) یک بار دیگر به­ تفکر در تئاتر برگردیم. به بنیان‌های آن و اندیشۀ متفکران و هنرمندان پیشرو تاریخ تئاتر جهان و ایران توجه کنیم و صادقانه از خود بپرسیم چرا تئاتر کار می­‌کنیم و آیا این تئاتری است که در آن احساس خوشبختی می­‌کنیم؟