دفتر دوم رادی‌نامه منتشر شد

چاپ دوم دفتر نخست «رادی‌نامه» به تازگی توسط نشر عنوان منتشر شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، چاپ دوم دفتر نخست کتاب «رادی‌نامه» به کوشش بهزاد صدیقی و با ویراستاری منیژه فریدی در ۱۱۴ صفحه منتشر شد.

این کتاب در قطع رقعی به قیمت ۹۰ هزار تومان و با شمارگان ۲۰۰ نسخه به تازگی توسط نشر عنوان به بازار کتاب راه یافته است.

در دفتر نخست «رادی‌نامه» پنج مونولوگ از پنج نمایشنامه‌نویس بر اساس پنج نمایشنامه اکبر رادی و نامه‌های این نویسنده، نوشته و منتشر شد. در این مجموعه مونولوگ‌های «صدای غمگین یک پرنده» نوشته محمد چرم‌شیر بر اساس نمایشنامه «محاق» از سه‌گانه‌ «مرگ در پاییز» و «پلکان»، «رود رادی» نوشته‌ ابراهیم پشت‌کوهی بر اساس «چند نامه از نامه‌های هم‌شهری»، «گل‌های پژمرده» نوشته‌ مهدی میرباقری بر اساس نمایشنامه‌ «از پشت شیشه‌ها»، «آهوی کور» نوشته‌ مژگان خالقی بر اساس نمایشنامه‌ «پلکان» و «سیزیف در آشیانه‌ گیل» نوشته‌ مهسا طلبی رستمی بر اساس نمایشنامه‌ «لبخند باشکوه آقای گیل» همراه با پیش‌نوشتار و مقدمه‌ای از بهزاد صدیقی نوشته و منتشر شده است.

مجموعه نمایشنامه‌های دفتر نخست «رادی‌نامه» که با حمایت نشر عنوان و به مناسبت دومین جشنواره تئاتر اکبر رادی در آغاز اسفند ماه ۱۳۹۸ و همزمان با این دوره از جشنواره منتشر شد، به سفارش شورای سیاست‌گذاری و دبیر این جشنواره به نمایشنامه‌نویسان معاصر به انجام رسید و اغلب رویداهای این نمایشنامه‌ها مرتبط با وقایع اجتماعی انسان معاصر است که در شهر زندگی کرده و داستان آن‌ها در شهر اتفاق افتاده و دنبال می‌شود.

سه نمایشنامه از پنج نمایشنامه این مجموعه شامل «صدای غمگین یک پرنده» به کارگردانی عباس غفاری، «رود رادی» به کارگردانی ابراهیم پشت‌کوهی و «گل‌های پژمرده» به کارگردانی فریدون محرابی در دومین جشنواره تئاتر اکبر رادی در تماشاخانه نوفل لوشاتو روی صحنه رفته‌اند.

قرار است در دفتر دوم «رادی‌نامه» مونولوگ‌هایی از محمد رحمانیان، بهزاد صدیقی، فارس باقری، روزبه حسینی و … منتشر شود.

اجرای اولین بازی در کانون پرورشی فکری

نمایش «اولین بازی» به کارگردانی میثم یوسفی در ایام محرم به‌ صورت نذر فرهنگی در مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری به صحنه می‌رود.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، نمایش «اولین بازی» به کارگردانی میثم یوسفی از چهارم مرداد به‌صورت نذر فرهنگی در مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری صحنه می‌رود.

این نمایش اولین بار در سال ۱۳۹۱ با نویسندگی امیر مشهدی‌عباس و طراحی و کارگردانی میثم یوسفی در مرکز تئاتر کانون پرورش فکری اجرا شد و در حال حاضر برای اجرای دوباره بازتولید شده است.

در خلاصه نمایش زنده‌ عروسکی «اولین بازی» آمده است: گروه تعزیه‌خوان به خاطر نیامدن یکی از بازیگران اصلی نمی‌توانند تعزیه دو طفلان مسلم را در خانه رضا، نوجوان قصه اجرا کنند. به همین دلیل وسایل تعزیه را نزد رضا و مادرش به امانت می‌گذارند تا بازیگر اصلی را پیدا کنند. رضا در خلوت و تنهایی خود کلاه‌خود را بر سر می‌گذارد، شمشیر و سپر را در دست می‌گیرد و به تقلید از تعزیه‌خوانان بازی می‌کند. ناگهان اشیا و وسایل تعزیه جان می‌گیرند و وقایع روز عاشورا را از نگاه و زبان خودشان برای رضا روایت می‌کنند و …

سایر عوامل این نمایش عبارتند از طراح و سازنده عروسک: علیرضا حسین‌پور و مژده ذکریاپور، طراح صحنه: سینا ییلاق‌بیگی، آهنگساز: محمد فرشته‌نژاد، شاعر: آزاده فرهنگیان، طراح پوستر و بروشور: عماد سالکی، طراح و سازنده عروسک‌های بخش سایه: شراره یوسفی، بازی‌دهندگان و صداپیشگان عروسک: علی بیک‌محمدی، مریم خاکسارتهرانی، عاطفه بحرالعلوم‌طباطبایی، شراره یوسفی، میلاد ورجاوند، مهدی رحمتی، کوشا ساعی و آریا انصاری‌شاد، دستیار کارگردان: کوشا ساعی و مهدی رحمتی.

نمایش «اولین بازی» از روز چهارشنبه ۴ مرداد ۱۴۰۲ به مدت ۱۵ شب ساعت ۱۸:۳۰ به صورت رایگان روی صحنه مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری واقع در پارک لاله می‌رود.

علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش را از روز سه‌شنبه ۳ مرداد با مراجعه به سامانه فروش بلیت نمایش به صورت رایگان دریافت کنند.

انتشار کتابی درباره مهدی نامدار یکی از مهمترین بنیانگذاران تئاتر نوین ایران

«صحنه پیوسته به‌جاست» نام یک سریال مستند، که فصل هفتم از مجموعه گنجینه تئاتر معاصر ایران است. پروژه مذکور از سال ۱۳۸۶ مراحل پژوهش و ساخت را آغاز کرد که تا کنون چند فصل آن به صورت سریال با عنوان یک قسمتی روانه پیشخوان‌های فرهنگی و هنری شده است. روی جلد چنین نوشتیم:

«به منظور حفظ اسناد تئاتر معاصر ایران و در جهت حرکت به سوی تاریخ‌نگاری تاریخ تئاتر معاصر ایران، بر آن شدیم که در مجموعه‌ای زیر عنوان «گنجینه تئاتر معاصر ایران» در هفت فصل بپردازیم. این مجموعه با اولویت قرار دادن تاریخ شفاهی تئاتر ایران و کشف اسناد مرتبط و گفت‌وگو با تاریخ‌سازان و جریان‌سازان این هنر، درصدد است تصویری روشن و واضح از تاریخ صد و اندی ساله این هنر در ایران ارائه دهد. این مجموعه شامل مصاحبه با هنرمندان و یا بازماندگان ایشان، مطلعین و محققان، کشف و ارائه اسناد، عکس‌ها و تحلیل است. این مجموعه ادای دینی خواهد بود به هنرمندانی که در اشاعه تئاتر در ایران بسیار کوشیدند.»

درباره ی کتاب:

دکتر مهدی نامدار یکی از مهمترین بنیانگذاران تآتر نوین ایران و یکی از اصلی ترین آموزگاران فن بیان است. وی کار خود را از گروه کمدی اخوان آغاز نمود و همزمان با مدیریت هنرستان هنرپیشگی، شهردار تهران نیز بود. وی تا پایان عمر در سال ۱۳۴۸ شاگردان بسیاری را در هنرستان هنرپیشگی، دانشکده ی هنرهای زیبا و دانشکده ی داروسازی، آموزش داد. کتاب مذکور این روزها به چاپ دوم رسیده است.

بر پشت جلد کتاب آمده است: «دکتر نامدار رییس دانشکده داروسازی و شهردار اسبق تهران، استاد فن بیان دانشکده‌ی هنرهای زیبا عادت عجیبی دارد، به این معنی که جلوی هر مغازه کفاشی که می‌رسد بی‌اختیار پاهایش سست می‌شود و مدتی باحظ و اشتیاق فراوان کفش‌ها را تماشا می‌کند.

خود او در این باره با کمال صراحت می‌گوید: علت این که من این همه از کفش‌های شیک و نو لذت می‌برم این است که وقتی بچه بودم، اغلب ته کفش‌هایم سوراخ بوده است. دکتر می‌گوید: وقتی که در دارالفنون درس می‌خواندم آرزو داشتم که من هم مثل سایر هم‌کلاسی‌ها پاهایم را روی هم بگذارم، امّا این آرزو هیچ‌گاه برآورده نشد زیرا اگر این کار را می‌کردم پارگی ته کفش‌ام منظره بدی به وجود می‌آورد.»

 

کتاب: نامدارها، تالیف و گردآوری: فرزاد فره وشی، نشر وزان، ۱۹۰ صفحه

ده سال از درگذشت محمود استادمحمد گذشت

سحرگاه پنجشنبه، سوم مرداد سال ۱۳۹۲ خواب جامعه تئاتری با خبری ناگوار آشفته شد؛ محمود استادمحمد درگذشت!

ظاهرا نباید این خبر شوکی به همراه می‌داشت چراکه او مبارزه طولانی مدتش با یک بیماری سخت، اتفاقی پنهان نبود با این همه کمتر کسی انتظار چنین خبری را می‌داشت چون محمود استادمحمد عاشق زندگی بود و دیوانه تئاتر!

به گزارش ایسنا، صبح پنجشنبه سوم مرداد سال ۹۲ ساعاتی چند نگذشته بود که مقابل بیمارستان «جم» جمعیتی گرد آمدند. حالا ده سال از آن روز می‌گذرد ولی سرعت اتفاقات آن چنان بالا بوده که گویی خیلی بیش از این زمان گذشته.

در گرماگرم اتفاقاتی که در این سال‌ها رخ داده، هر بار جای خالی هنرمندی مانند استادمحمد بیش از پیش به چشم می‌آید. او هر لحظه پیگیر اتفاقات روز جامعه بود.

حتی آن دوره سخت که به دلیل تحریم دارو، مراحل درمانش دچار وقفه می‌شد و خانواده و دوستانش مدام دل‌نگران بودند، استادمحمد بیش از اینکه دلشوره دارو و درمانش را داشته باشد، به وضعیت تئاتر فکر می‌کرد، نگران آینده این هنر بود و آن را قابل پیش‌بینی نمی‌دانست، برآشفته بود که چرا در محافل و گفتگوهای تئاتری، واژه «تولید» جایگزین «خلق» شده و مفهوم «مخاطب» با «مشتری» آمیخته شده است. حتی روی تخت بیمارستان دلمشغولی او اینها بود و همزمان پیگیر خبرهای اجتماعی و تئاتری بود.

نمایشنامه‌های او چیزی جدای از زندگی‌اش نبود. او روح زندگی و تجربیات زیستی خود را در تار و پود نمایشنامه‌هایش تنیده بود؛ در «شب بیست و یکم» از عفریت اعتیاد گفته بود و در «آسید کاظم» از رفاقت‌های ناب، در «تهرن» از تجربیات زندگی‌اش در بندرعباس الهام گرفته بود و در «کافه مک ادم» از دوران دشوار مهاجرتش به کانادا، همچنانکه عشقش را به آهو خردمند در ترانه «آهوی پر کرشمه» جاری کرده بود. او هنرمندی این چنین صادق بود.

حالا ده سال از درگذشت استاد محمد و یازده سال از فوت حمید سمندریان گذشته است. جامعه تئاتری همان دوران هم می‌دانستند هنرمندانی را از دست داده‌ایم که جایگزینی ندارند. در این مدت این پیش‌بینی ناخوشایند کاملا اثبات شده بود.

میراثی که آنان برای ما گذاشتند بیش از اینکه در نمایشنامه‌های گوناگون یا ترجمه‌ آثار بزرگ یا اجراهای خاطره‌انگیز خلاصه شود، در روح کارهای آنان نهفته بود؛ آنها نسل سخت‌کوشی بودند که نبض جامعه را در دست داشتند و هر آنچه خلق کردند، به ضرورت بود و هرگز با مصلحت‌اندیشی میانه‌ای نداشتند. آنها خوب می‌دانستند که صحنه تئاتر، جای مناسبی نیست برای پول درآوردن یا رزومه ساختن و پز فرهنگی دادن یا عقده‌گشایی‌ها نیست بلکه مکان مقدسی است تا زندگی را زندگی‌تر کند و فرصتی است مغتنم برای ملاقات با تماشاگر. آنها به اصالت می‌اندیشند و این است رازی که آنان را بی‌جایگزین و تکرار نشدنی کرده است.

پیام تبریک انجمن گریم به فریبا نورشعاع حسینی

فرهیخته گرانقدر سرکار بانو فریبا نورشعاع‌حسینی باتوجه به تشکیل کارگروه پژوهشی انجمن گریم و ماسک و عنایت به سوابق درخشان وشایستگی همه جانبه حضرتعالی ولزوم توجه ویژه به شایسته‌سالاری درانتصاب‌ها ، منصوب شدن شما بعنوان فَرنشین (ریاست) گارگروه تحقیق و پژوهش انجمن گریم و ماسک راخدمت‌تان صمیمانه شادباش گفته از پرودگار دانا توفیق روز افزون برای شما خواستاریم.

دبیرپیوندهمگانی انجمن گریم و ماسک (پنجشنبه ۲۹تیر۱۴۰۲)

برگزاری نشست هیات مدیره انجمن گریم

نشست رسمی فَرنشینان انجمن گریم و ماسک روز چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۲ در خانه تئاترخیابان صبا تشکیل شد.

درآغاز گزارشی در خصوص نشست شواری مرکزی خانه تئاتر توسط بانو ابیضی ارائه شد، دراین نشست موارد زیر مورد کنکاش و بررسی قرارگرفت:

لزوم اطلاع رسانی تکمیلی در خصوص نشست همگانی (مجمع عمومی)سالیانه خانه تئاتر،
هماهنگی برنامه های جاری انجمن  از آن میان احکام کمیته پژوهش و خبررسانی همگانی آن،
گفتگو در خصوص تولید محتوای پست های اینستاگرام و بانجام رساندن تاریخچه کاری انجمن از آغازتاکنون، درخصوص نشست همگانی (مجمع عمومی) خانه تئاتر که روز شنبه ۳۱ تیر۱۴۰۲ درتماشاخانه ایرانشهر برگزار می‌گردد مقررشد شیوه ارائه وکالت نامه ها در گروه اصلی انجمن اطلاع‌رسانی شود.

در بخش دیگر نشست فَرنشینان انجمن میزبان دو تن از هموندان آقای مهران قویدل و بانو شقایق برهمتی بودند که نقطه نظرات این عزیزان از نزدیک و چهره به چهره موردبررسی قرارگرفت.

این نشست ساعت ۱۷ پایان یافت.

برگزاری تور نمایش رمان آگاتا گریستی

نمایش «و سپس هیچ‌کدام باقی نماندند» به کارگردانی لوسی بیلی در شهرهای انگلستان و ایرلند روی صحنه می‌رود.

 

نمایش «و سپس هیچ‌کدام باقی نماندند» بر اساس رمان جنایی و مشهور آگاتا کریستی به همین نام درباره هشت غریبه است که هیچ‌یک با دیگری آشنایی ندارد. آن‌ها توسط آقا و خانم اوون به یک عمارت قدیمی در یک جزیره کوچک در نزدیکی ساحل دوون انگلستان دعوت شده‌اند. پس از حضور مهمانان در عمارت اتفاقات ترسناکی رخ می‌دهد و قاتلی ناشناس دست به جنایت و کشتن آنان می‌زند. پرسش اصلی و پیش‌برنده داستان این است: در جزیره‌ای که تنها راه ورود و خروجش از طریق یک قایق پارویی است، قاتل چه کسی می‌تواند باشد؟

 

نخستین بار نمایش «و سپس هیچ‌کدام باقی نماندند» در سال ۲۰۲۱ در سالن رویال ودرنگیت در شهر نورثمپتون، انگلستان اجرا شد. قرار است «و سپس هیچ‌کدام باقی نماندند» از هفتم تا شانزدهم سپتامبر (شانزدهم تا بیست‌وپنجم شهریور) در نورثمپتون اجرا ‌شود و سپس تور شهر به شهر این اثر نمایشی در انگلستان و ایرلند آغاز خواهد شد.

 

بازیگرانی مانند بیل برت، جوزف بیتی، اولیور کلیتون، جفری کیسون در این نمایش بازی می‌کنند.

 

این کتاب در ابتدا با نام نه‌چندان خوشایند «ده کاکاسیاه کوچک» روانه کتاب‌فروشی‌ها شد اما بعدها و در نوبت چاپ‌های بعدی با نام «ده سرخ‌پوست کوچولو» منتشر شد و درنهایت با انتشار نسخه‌های جدیدتر طی سه، چهار دهه اخیر با نام «سپس هیچ‌کدام باقی نماندند» شناخته‌ می‌شود. این متن سال‌ها پیش در بازار کتاب ایران با عنوان «۱۰ زنگی کوچولو» و چند سال پیش در مجموعه کتاب‌های کارآگاه نشر هرمس با عنوان «۱۰ بچه زنگی» به خوانندگان و علاقه‌مندان ادبیات پلیسی ارائه شده است.

 

این رمان مشهور ملکه جنایت، دستمایه ساخت چندین فیلم سینمایی هم قرار گرفته است. رنه کلر (سال ۱۹۴۵) و جورج پولاک (۱۹۶۵) بر اساس این کتاب که در نزد کارشناسان ادبیات پلیسی و علاقه‌مندان آثار جنایی و معمایی به‌ویژه طرفداران کریستی جایگاه ویژه‌ای دارد، فیلم ساخته‌اند. شبکه بی.بی.سی هم سال ۲۰۱۵ مینی‌سریالی سه‌قسمتی بر مبنای این اثر با شرکت بیل نای هنرپیشه معروف انگلیسی آگاتا کریستی ساخته است.

 

منبع: ایران تئاتر

بازدید مدیرعامل خانه تئاتر از پردیس تئاتر تهران

مدیرعامل خانه تئاتر، ضمن بازید از پردیس تئاتر تهران با مدیر این مجموعه هنری در مورد انجام فعالیت‌های مشترک به گفت‌وگو نشست.

 

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی پردیس تئاتر تهران، مقصود نعیمی‌ذاکر، مدیرعامل خانه تئاتر، به پردیس تئاتر تهران رفت و با امین اشرفی مدیر پردیس تئاتر تهران دیدار کرد.

 

نعیمی‌ذاکر در بازدید و گفت‌وگو با امین اشرفی مدیر پردیس تئاتر تهران، ضمن تأکید بر همکاری‌های مشترک این دو مجموعه تئاتری، ظرفیت‌های پردیس تئاتر تهران را برای استفاده اهالی هنر به‌ویژه خانواده تئاتر بسیار ارزشمند برشمرد و گفت: «برگزاری دوره‌های آموزشی مشترک برای هنرآموزان و هنرجویان تئاتر می‌تواند فصل جدیدی از این همکاری باشد.»

 

او همچنین برنامه‌ریزی برای آماده‌سازی اجراهای مشترک با هدف حضور در مدارس تهران را یکی دیگر از این عناوین همکاری برشمرد و افزود: «این اجراها می‌تواند باهدف انتقال مفاهیم امور تربیتی ویژه دانش آموزان، کودکان و نوجوانان با استفاده از ابزار نمایش و زبان تئاتر انجام شود.»

 

امین اشرفی هم در این دیدار ضمن اعلام آمادگی مجموعه پردیس تئاتر تهران برای همکاری مشترک گفت: «این مجموعه با یک سالن اصلی با ظرفیت حدود هزار نفر و همچنین پنج عدد بلک باکس، دو پلاتو و یک سالن سینما، فضای مناسبی برای استفاده اهالی تئاتر است.»

 

او ابزار امیدواری کرد تا مجموعه‌های تئاتری از این ظرفیت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در جهت اعتلای هنر تئاتر و هنر انقلاب اسلامی به شایستگی بهره ببرند.

 

چگونه می‌شود نظر داد اما تلاشی برای مجاب کردن مخاطب نکرد

درباره تئاتر ملی و عناصر ضرور و بنیانی آن تلقی و نظرات متفاوت است. درباره اینکه تاتر ملی چیست و یا چه می‌تواند باشد و از چه بافت و حرکتی باید برخوردار شود، سال‌هاست که بین فعالان نمایش گفت‌و‌گوها و مباحثی در جریان بوده و هست. همچنین بارها خوانده‌ایم که هنرمندان و فعالان نمایشی، هریک به مناسبتی نظرات و عقاید خود را درباره تئاتر ملی نوشته و یا در مصاحبه‌ها گفته‌اند. از آنجا که این گفت‌وگوها مبنا و دلایلی یک جانبه (و نه متقابل) داشته یا احتمالا مصاحبه‌گر اهلیت و پختگی لازم را نداشته، طبعا نمی‌توانسته است حاصلی مستند، علمی و مدون داشته باشد.

بدیهی است طرح مسئله‌ای با این اهمیت، پرسش‌گر و پاسخگویی صاحب‌نظر و بصیر می‌طلبد. پیش‌زمینه‌ای حرفه‌ای می‌خواهد و چه بهتر که افزون بر آن، این عقاید الزاما باید از میان پژوهش‌هایی مستمر و با هدف دیدگاه‌هایی معین و معقول سر برکشد، نه از گفت‌وگوهای موسمی و بی‌تعمق. این‌ها که در نشست‌ها و گفت‌وگوهای «رودرو» در سیمنارها و نوشتارهای مستدل شدنی است؛ مهم‌تر اینکه این تبادل‌ها الزاما باید در فضایی سالم و دوستانه انجام پذیرد. فضایی باز و آزاد، به دور از سلطه‌جویی و یکسره عاری از تلاش‌های «متولیانه» که این عارضه‌ آخر تا امروز بدترین بلای جان نوجویی بوده است.

این تجربه را اهل نمایش ما نکرده‌اند: تجربه‌ی این که چگونه می‌شود نظر داد و عقیده‌ای را به میان گذاشت اما تلاشی مستمر برای «مجاب» کردن مخاطب انجام نداد (یعنی عدم تمایل به سلطه‌جویی) یا چگونه می‌توان عقیده‌ای ابراز کرد و به دنبال آن کوشش مصرانه‌ای حتی برای قانع کردن طرف مقابل نکرد (یعنی عدم تمایل به زعامت‌خواهی). آیا نمی‌شود به نظر و عقیده خود هویت و جوهر مستقل بدهیم؟ آیا نمی‌شود عقیده و رهیافتی را به میان بگذاریم و از آن فاصله بگیریم تا آن یافته به راستی اگر جاذبه و توانایی و جوهر قابل قبولی دارد خودبه‌خود، بی‌هیچ اصراری، دیگران را به سوی خود جلب کند؟

به گمان من آزاده‌ترین و عاقلانه‌ترین شیوه برای رسیدن به تحول، چنین شیوه‌ای ااست. اسلوبی حتی‌المقدور هرس شده از خودکامگی‌های جاری و ساری….

 

برگرفته از کتاب «تئاتر، هویت و نمایش ملی» از مجموعه تئاتر و قلم، نوشته عباس جوانمرد، ناشر: انتشارات قطره، ۱۳۸۳

 

هیدن روی صحنه رفت

اجرای نمایش «هیدن» (HIDDEN) به کارگردانی کوروش شاهونه سه‌شنبه بیست و هفتم تیرماه با حضور هنرمندان در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر آغاز شد.

 

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر، اجرای نمایش «هیدن» (HIDDEN) به نویسندگی ریحانه رضی و کوروش شاهونه، طراحی و کارگردانی کوروش شاهونه و تهیه‌کنندگی سجاد افشاریان، (سه‌شنبه ۲۷ تیر) با استقبال تماشاگران در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر آغاز شد.

 

حمید ‌رحیمی، ریحانه ‌رضی، عطا عمرانی، آیت ‌بی‌غم، فرناز ‌حسینمردی و مبینا هَداوند‌خانی و حسن همتی بازیگران این اثر نمایشی هستند که هر شب ساعت ۲۰:۳۰ روی صحنه می‌روند.

 

در توضیح نمایش «هیدن» آمده است: «انسان‌های بینایی که حقیقت را کتمان می‌کنند، نابینا هستند.»

 

ریحانه ‌رضی (مشاور هنری پروژه، طراح پوستر و لباس)، مهدی برومند (مجری طرح)، علی اکباتانی (مدیر تولید)، علیرضا ‌کرمی (دستیار کارگردان و برنامه ریز)، حسین طاهربخش (مسئول فنی تکنسین‌ و اجرا)، محمود دهقانی (طراح گریم)، ماجد آل‌کثیر (سرپرست گروه گریم)، سیدمهدی ‌موسوی‌تبار (طراح صحنه)، سیدمصطفی طباطبایی (اجرای دکور)، اسماعیل عباس‌زاده، مهدی عابدی، هادی عابدی، علیرضا اسکندری (دستیاران اجرای دکور)، مریم رشغی (بریل آرتیست)، فتانه باغستانیان (دوخت لباس)، سارا نوری، فاطمه تهرانی (دستیاران لباس)، سپیده صمدی (ساخت سربند)، کیوان شعبانی (تکنسین آرت و طراح نور، ضبط مداربسته‌ها)، صادق کُندُری، نیکان سالمی (تدوین، اصلاح رنگ و اجرا)، نوید ‌دیوان (طراح صدا و آهنگساز)، اردلان ‌آشناگر (عکاس)، عبد نیک‌سیرت (فیلم‌بردار پشت صحنه)، سمانه رضی، داریوش شاهونه، امیرحسام قربانی، رضا ‌مردانلو، علی ‌منصوری، ریحانه ‌چزانی (گروه کارگردانی)، مرتضی غفاری، حمیدرضا جانسپار (مدیر صحنه)، فرناز پاکنژاد (دستیار صحنه)، صادق کُندُری، کوروش شاهونه، نیکان سالمی (تیزر ویدئو)، فاطمه افتخار (تیزر و موشن گرافی)، علی کیهانی (روابط عمومی و امور رسانه‌ای) و امیر ‌قالیچی-تئاتربازها) (تبلیغات مجازی) دیگر عواملی هستند که شاهونه را در «هیدن» همراهی می‌کنند.

 

«هیدن» بعد از نمایش موفق «مانستر» دومین تجربه همکارى مشترک سجاد افشاریان و کوروش شاهونه در تئاتر است.

 

بلیت چهار شب اول نمایش به پایان رسیده است و علاقه‌مندان برای تهیه بلیت روز‌های آینده می‌توانند به سامانه تیوال مراجعه کنند.