یک نمایش ایرانی دیگر به تونس می‌رود

نمایش «آلاء» در ادامه اجراهای بین‌المللی خود، با حمایت در هفته دوم اردیبهشت در جشنواره مونودرام کارتاژ تونس روی صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر  به نقل از مشاور رسانه‌ای اثر، نمایش «آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظم‌تبار، پیش از این در چهاردمین جشنواره بین‌المللی دائجون کره جنوبی، چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تئاتر شهر و همچنین سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه رفته بود این‌بار در هفته دوم اردیبهشت در ششمین جشنواره مونودراما در شهر نابل تونس روی صحنه می‌رود.

شیما جعفرزاده به عنوان بازیگر و همچنین فرهاد قائمیان و محمدرضا آزادفرد با صدا در این نمایش محمد کاظم‌تبار را یاری خواهند داد.

از دیگر عوامل نمایش «آلاء» می‌توان از مربی اریال یوگا: سپیده صمدپور، طراح حرکت: امیر آقاجان، طراح لباس: سمیه پسندیده‌خواه، طراح صدا و موسیقی: علی خاتمی، مدیر تولید: حامد گودرزی، دستیار تولید: محسن صفری، طراح نور: حسین نادری، دستیار کارگردان: محمد قیاسی، علیرضا افیونی، مبین آریا، مشاور طراحی صحنه: سینا ییلاق بیگی، منشی صحنه: رضوان مقدسی، طراح پوستر و بروشور: رامین رستمی، مشاور رسانه: ناصر ارباب نام‌ برد.

در خلاصه نمایش آمده است: «چیزی تا سحر نمانده، لحظه وداع گاه اندوهگین نیست. هنگامه‌ای که شوق رسیدن در آن باشد. اکنون که جدایی بین‌مان جاری است. من به طلوع خورشید وصال‌مان ایمان دارم. به خنده‌های ممتد کنار هم. به دستانی که دوباره هم قسم خواهند شد و عشق، تبلور وجودی‌مان می‌شود.»

تثبیت کمدی به عنوان یک گونه دراماتیک ارزشمند است

کوروش سلیمانی گفت: خندیدن چیز بدی نیست و اساسا اگر تئاتر بخواهد مبنای واقعیت و زندگانی را داشته باشد، باید در آن خنده و لحظات مختلفی از زندگی عادی هم دیده شود اما باید پرسید کمدی به چه قیمتی و در چه راستایی؟ با چه تکنیکی؟ آیا برای خنداندن می‌توان به هرچیزی متوسل شد و تئاتر را به عنوان یک هنر فرهنگ‌ساز و اخلاقی به ضد خودش تبدیل کرد؟

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از هنرآنلاین، نمایش «توافق‌نامه» به کارگردانی کوروش سلیمانی از جمله نمایش‌های پرمخاطبی است که سال گذشته روی صحنه رفته و با استقبال مخاطبان در سال جدید در تماشاخانه ملک به اجرای خود ادامه می‌دهد.

این نمایش با بازی بهنام تشکر، رامین ناصر نصیر و کوروش سلیمانی روایتی از دو دوستی است که بازیگر و نمایشنامه‌نویس هستند و طی اتفاقاتی دوستی آن‌ها به چالش کشیده می‌شود.

حقیقت در تئاتر بیشتر از هرجای دیگر می‌تواند دست‌یافتنی باشد

کوروش سلیمانی کارگردان و بازیگر این نمایش در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با علت پرمخاطب شدن نمایش«توافق‌نامه» بیان کرد: مسلما مجموعه‌ای از عوامل موجب شده است تا نمایش «توافق‌نامه» مخاطب زیادی داشته باشد و از جمله آن‌ها می‌توان به موضوع اجتماعی و بازیگران آن اشاره کرد. آقای بهنام تشکر و آقای رامین ناصر نصیر و همچنین خود بنده و سایر اعضای گروه سال‌های طولانی است که تجربه تئاتری داریم و قبل از این که تبدیل به چهره‌های شناخته شده شویم بازیگر تئاتر بودیم و به دلیل سابقه تئاتری و توانایی هنری‌شان است که مخاطب به آن‌ها اعتماد می‌کند.

وی افزود: گروه ما در این سال‌های نمایش‌های دیگری هم داشته است و همواره سعی کرده آثار با کیفیتی ارائه دهد. این کیفیت در همه عناصر از جمله طراحی صحنه، طراحی لباس، نور و حتی گرافیک دیده می‌شود و همگی از عوامل حرفه‌ای هستند. ما سعی کردیم به مخاطب احترام بگذاریم. در کنار همه این موارد با یک انرژی به نام عشق پدید می‌آید و بدون عشق و همدلی اثری موفق ایجاد نخواهد شد.  نه فقط گروه ما، بلکه هر گروهی که اثری روی صحنه می‌برد باید درک مشترکی از تئاتر کار کردن و فرهنگ داشته باشند. باید با عشق اثری پدید بیاورند تا به دل مخاطب بنشیند و توام با اندیشیدن باشد.

سلیمانی در پاسخ به این سوال که چرا در کنار سینما و تلویزیون همواره به تئاتر متعهد مانده است، گفت: هر فردی احساس می‌کند که در یک تخصص و یک کار، جای درست‌تری دارد و می‌تواند در آن جایگاه به دیگران چیزهای باارزشی اهدا کند. تئاتر برای ما تئاتری‌ها چنین جایی است؛ جایی که ما می‌توانیم فکر، اندیشه و نگاه به زندگی را با هر آن چه که از تکنیک، دانش و تجربه می‌دانیم، روی صحنه بیاوریم. به همین دلیل تئاتر برای من یک پناهگاه و جای امن است. با این که تئاتر اتفاقات و داستان‌هایش تخیلی است اما احساس می‌کنم حقیقت در تئاتر بیشتر از هرجای دیگر می‌تواند دست‌یافتنی باشد.

کوروش سلیمانی - نشست سریال همه گیری

مهم‌ترین نیاز مخاطب امروز، نیاز فکری و اندیشه‌ای است/ برای خنداندن به هر قیمتی، تئاتر را به ضد خودش تبدیل نکنیم

کارگردان نمایش «توافق‌نامه» در رابطه با انتخاب متن مناسب با فضای جامعه و فرهنگ بیان کرد: ما باید بدانیم که اکنون مخاطب به چه چیزی نیاز دارد؛ البته نه نیاز کاذب و چیزی که خوشایند او باشد و تن به هر رفتاری دهیم تا مخاطب راضی باشد. مهم‌ترین نیاز مخاطب امروز، نیاز فکری و اندیشه‌ای است. مخاطب، نیازمند دیالوگ با منبعی خارج از خودش است که آن منبع می‌تواند کتاب، صحنه و فیلم باشد تا خودش را پیدا کند. پاسخ دادن به این نیاز مخاطب زمانی حاصل می‌شود که بدانیم اکنون چه موضوع و مسئله‌ای می‌تواند برای مخاطب هم جذاب باشد و هم آورده‌ای برایش داشته باشد.

سلیمانی با اشاره بر این که در طول کار نمایش«توافق‌نامه» اصلا به کمدی بودن اثر فکر نکرد، گفت: خندیدن چیز بدی نیست و اساسا اگر تئاتر بخواهد مبنای واقعیت و زندگانی را داشته باشد، باید در آن خنده و لحظات مختلفی از زندگی عادی هم دیده شود. ما در زندگی حقیقی گریه می‌کنیم، می‌خندیم، قهر و آشتی می‌کنیم و… . همه این موارد باید در یک اثر دراماتیک دیده شود تا مخاطب باور کند.

وی ادامه داد: من نافی این که کمدی بخشی از زندگی است و وقتی ما زندگی را روی صحنه می‌آوریم باید کمدی هم در آن باشد، نیستم. اما باید پرسید کمدی به چه قیمتی و در چه راستایی؟ با چه تکنیکی؟ آیا برای خنداندن می‌توان به هرچیزی متوسل شد و تئاتر را به عنوان یک هنر فرهنگ‌ساز و اخلاقی به ضد خودش تبدیل کرد؟ این پرسشی است که باید هم  تماشاگران و هم هنرمندان تئاتر پاسخ دهند. در کنار این باید این را هم بگویم تثبیت کمدی به عنوان یک گونه دراماتیک می‌تواند شکل‌های ارزشمندی داشته باشد. کما این که بسیاری از آثار بزرگ سینما و تئاتر در جهان کمدی بودند.

نقد-نمایش-توافق-نامه

کوروش سلیمانی در رابطه با روش‌های نادرست جذب مخاطب برای فروش بیشتر در تئاتر بیان کرد:وقتی تئاتر حمایت نشود و خالقین اثر برای پرداخت اجاره سالن در مضیقه باشند، دست به تلاش‌های نادرستی می‌زنند و دغدغه آن‌ها صرفا بازگشت سرمایه می‌شود. من این مسئله را درک نمی‌کنم و با خودم می‌گویم اگر مسئله‌شان بازگشت سرمایه است، در جای دیگری سرمایه‌گذاری کنند. اگر ماشین بخرند، با توجه به تورم‌ها بعد از چندماه قطعا سود زیادتری خواهند داشت. مشکل این است که بسیاری از افراد با نابلدی به سمت تئاتر آمدند.

وی افزود: درمورد حضور افرادی که در زمینه‌های دیگری شهرت دارند و اکنون تئاتر کار می‌کنند هم باید بگویم تئاتر متعلق به من و شما نیست که برایش تکلیفی تعیین کنیم اما خود تئاتر تکلیف را تعیین کرده و آن این است که باید بلد باشیم. اگر این افراد توانایی داشته باشند، هیچ اشکالی ندارد و می‌توانند کار کنند اما اگر توانایی ندارند و به  صرف شهرتی که دارند وارد تئاتر می‌شوند، هم خودشان، هم گروه و هم مخاطب ضرر می‌کنند.

سلیمانی در رابطه با فضای تئاتر در دانشگاه و دانشجویان تئاتر گفت: اکنون نسبت به زمان دانشجویی ما، دانشجویان بسیار راحت‌تر می‌توانند اجرای عمومی بروند. تعدد تماشاخانه‌ها باعث شده است تا این دوستان جوان بتوانند راحت‌تر اجرا کنند. در زمان ما فقط در پلاتو دانشکده می‌شد اجرا رفت و اجرای عمومی یک رویای دست‌نیافتنی بود.

وی ادامه داد: من احساس می‌کنم که بحث آموزش بسیار متکی به اساتید و سیاست‌گذاری آموزشی دانشکده‌ها و هدف‌گذاری دانشجویان و اساتید است. اکنون یک سردرگمی وجود دارد. نداشتن استراتژی‌های مشخص باعث شده است که در برخی مواقع  افراد صرف این که دور هم جمع شوند، کار تئاتر می‌کنند و همین امر موجب شده است که از آن اهداف و اصولی که خلق هنر و تئاتر باید داشته باشد،دور شدیم. وقتی شرایط یک هنر  و یک صنف، شرایط خوبی نیست، این سطحی‌نگری است که فقط با یک علت جلو برویم؛ بلکه عوامل زیادی در این زمینه دخیل هستند که باید بررسی گردند.

۱۰ سال انتظار برای تصویب یک قانون درباره کپی رایت

حقوق «مالکیت فکری» در بخش ادبی و هنری حقوق ناشی از خلاقیت‌هایی است که قانون‌گذار به پدیدآورنده یک اثر اعطا می‌کند تا ضمن حفظ حقوق فرد، برای او مزیت‌هایی را هم به همراه آورد. با این وجود در یک قرن گذشته روند شکل‌گیری قانونی برای احقاق این حق در ایران با فراز و نشیب‌های متعددی همراه بوده است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایسنا،‌ نخستین حلقه شکل‌گیری قانونی برای حفاظت از مالکیت فکری و معنوی در جهان مربوط به سال ۱۷۰۹ میلادی در کشور فرانسه است. پیش از این تاریخ، هیچ قاعده‌ای در رابطه با حق مولف وجود نداشت و به همین دلیل احقاق حق تنها در حد گلایه و شکوه باقی می‌ماند. در واقع فردی سال‌های طولانی از عمر خود را صرف خلق اثری می‌کرد که در نهایت با فراگیر شدن آن در میان جوامع، هم به سختی می‌توانست اثبات کند که خالق اثر بوده است و هم نمی‌توانست با استفاده از آن اثر، آورده مادی داشته باشد. در عین حال به دنبال همین موضوع، چیزی تحت عنوان پیگرد قانونیِ تالیف آثار نامناسب هم وجود نداشت.

یک معاهده بین‌المللی که ایران عضو آن نیست!

پس از آن «معاهده برن» برای حمایت از پدید آورندگان آثار ادبی و هنری از سال ۱۸۸۷ میلادی (مقارن با اواسط دوره قاجار در ایران) شکل گرفت. مقررات این معاهده حامی حقوق مولفان و عامل تشویق خالقان آثار و متفکران است. امتیاز پیروی از معاهده برن، این است که آثار پدیدآورندگان در تمامی کشورهای عضو معاهده حمایت می‌شوند. تاکنون حدود ۱۶۵ کشور عضویت در این کنوانسیون را پذیرفته‌اند؛ البته ایران عضو این معاهده نیست. عدم پیو  ستن ایران به «کنوانسیون برن» موضوعی است که همواره درباره آثارِ سوء آن صحبت شده است چرا که نمی‌توان پیگیر حق انتشار آثار خلق شده در خارج از کشور بود.

ماجرای شکل‌گیری یک قانون نوین

در ایران پس از دوره مشروطه با افزایش نشر کتاب‌ها، روزنامه‌ها، مقالات و… نیاز به قوانین حمایت کننده از مؤلفان افزایش یافت تا سرانجام در سال ۱۳۰۹ خورشیدی اولین قرارداد مالکیت ادبی میان ایران و آلمان از سوی مجلس شورای ملی تأیید شد. در آن زمان فقط مواد ۲۴۵ تا ۲۴۸ «قانون مجازات عمومی» مصوب ۱۰ مرداد ۱۳۱۰، ناظر به حقوق مؤلفان بود که البته نمی‌توانست به شکل کامل پوشش دهند این هدف باشد. به همین دلیل در سال ۱۳۳۴، برخی از نمایندگان مجلس شورای ملی برای حمایت از حق مؤلف، به فکر تهیه قانونی جدید افتادند.

بر همین اساس طرحی شامل ۹ ماده و ۲ تبصره، تهیه و به مجلس شورای ملی ارائه کردند که حدود دو سال بلاتکلیف ماند تا اینکه در سال ۱۳۳۶ به علت فشار هنرمندان و مؤلفان، کمیسیون فرهنگی کار خود را به پایان رساند و دولت لایحه قانونی آن را با اضافه کردن ۷ ماده به ۹ ماده قبلی و همچنین ۳ تبصره، به مجلس سنا تقدیم کرد.

پس از گذشت چند سال، وزارت فرهنگ و هنر وقت تصمیم گرفت برای حمایت از هنرمندان و مؤلفان، طرحی جدید ارائه کند که بر این اساس در فروردین سال ۱۳۴۳، این طرح در ۹۷ ماده به چاپ رسید و در سال ۱۳۴۶ وزارت فرهنگ و هنر طرح «لایحه حمایت از مؤلفین، مصنفین و هنرمندان» را تهیه کرد. این لایحه در آبان ۱۳۴۷ به مجلس تقدیم شد و سرانجام در آذر سال ۱۳۴۸ به تصویب رسید.

پیگیری حق مولف تنها در ایران

همانطور که گفته شد علی‌رغم اینکه ایران در «معاهده برن» عضو نشده است، اما با نگاه به قانون مصوب سال ۱۳۴۸ می‌توان تاثیرپذیری نگارش قانون «مالکیت فکری» کشور از مواد این معاهده خارجی را درک کرد. با این وجود بندهای مشخصی از قانون «حمایت از مؤلفین، مصنفین و هنرمندان» با تاکید بر اینکه آثاری قابلیت حمایت دارند که برای نخستین بار در ایران منتشر شده باشند،‌ نشان دهنده این است که حمایت از حقوق مولف تنها در ابعاد ملی قابلیت پیگیری دارد، در حالی که «معاهده برن» قابلیت رهگیری حقوق آثار حتی خارج از مرزهای کشور تولید کننده را نیز دارد. در این شرایط در صورت سرقت از اثر خلق شده،‌ خالق هم باید ثابت کند که اثر را خودش تولید کرده و هم باید ثابت کند اثر نخستین بار در ایران منتشر شده است!

حمایت غیر مستقیم ۴ قانون از حق مولف

با توجه به اینکه قانون «حمایت از مؤلفین، مصنفین و هنرمندان» تمام موارد خلق آثار مالکیت فکری را شامل نمی‌شد، مدتی بعد در قانون «ترجمه، تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی» مصوب سال ۱۳۵۲ شبهاتی که در زمینه ترجمه آثار وجود داشت و این موضوع که پیگیری صدا و موسیقی منتشر شده ممکن نیست، اصلاح شد.

پس از آن با رونق گرفتن استفاده از فضای مجازی، نرم‌افزارها و… برای رفع شبهات احتمالی، قانون «حمایت از حقوق پدیدآوران نرم‌افزارهای رایانه‌ای» در سال ۱۳۷۹ و پس از آن قانون «تجارت الکترونیک» در سال ۱۳۸۲ تصویب شد.

قانون «تجارت الکترونیک» در ذات خود به حوزه حق مولف اشاره ندارد، اما با توجه به اینکه تالیفات متعددی در حوزه فضای مجازی دست به دست می‌شوند، در ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک، مجازات سه ماه تا یکسال حبس و جزای نقدی به میزان ۵۰ میلیون ریال برای فردی که محرز شود حق مولف را نقض کرده، در نظر گرفته می‌شود.

به جز موارد ذکر شده، قانون «نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیر مجاز دارند» نیز در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید که البته به طور غیر مستقیم حق خالق اثر هم در آن دیده شده است. این قانون صرفا مربوط به حمایت از آثار سمعی و بصری است؛ در واقع ماده یک این قانون به صراحت تاکید می‌کند که هر شخص حقیقی یا حقوقی که مبادرت به هرگونه اعمالی برای معرفی آثار سمعی و بصری غیر مجاز به جای آثار مجاز کند و یا با تکثیر بدون مجوز آثار مجاز، باعث تضییع حق صاحبان اثر شود، علاوه بر مجازات جعل و پرداخت خسارت وارده در جایی که تضییع حق موجب خسارت مالی شود، در صورت مطالبه صاحبان اثر، خسارت وارده را جبران می‌کند و در هر حال به جریمه نقدی از دو میلیون ریال تا ۲۰ میلیون ریال محکوم می‌شود.

همان‌طور که گفته شد حق مالکیت معنوی می‌تواند طیف گسترده‌ای از آثار مکتوب تا سمعی، بصری، تجسمی، صنایع دستی و… را دربر گیرد که قانون‌گذاری پیرامون آن ادامه دارد، موضوعی که به نظر می‌رسد با چالش‌های متعددی از جمله پراکندگی قوانین مواجه است که ایسنا در گزارش‌های بعدی بیشتر به آن خواهد پرداخت.

تلاشی برای آموزش قانون «کپی‌رایت» که همان زمان هم چندان موفق نبود و البته پس از رونق گرفتن استفاده از پلتفرم‌های پخش فیلم به مرور فراموش شد؛ چرا که نهایتا به فاصله چند ساعت از انتشار یک فیلم سینمایی یا یک قسمت از یک سریال، شاهد دست به دست شدن فایلِ با کیفیتِ آن در کانال‌های تلگرامی هستیم. در واقع هرچند بخشی از چالش به دلیل نبود قانونی بازدارنده در این زمینه است، اما در عین حال نمی‌توان منکر شد که آموزش کافی نیز در این زمینه وجود ندارد.

مسیر ۱۰ ساله یک لایحه برای تبدیل شدن به قانون

اما درحالی که قوانین فعلی حوزه مالکیت ادبی و هنری، سال‌های زیادی است که به‌روزرسانی نشده و با تحولات موجود همخوانی ندارند، سرانجامِ حمایت از حق مولف به کجا رسیده است؟ آن هم در شرایطی که مهم‌ترین قانون در زمینه حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم افزارها مربوط به سال ۱۳۷۹ است، در زمینه پلتفرم‌ها و شبکه‌های اجتماعی قانون خاصی وضع نشده است و در مورد سایر آثار علمی و هنری هم نیاز به تکمیل و اصلاح قوانین، ملموس است.

برای اصلاح و بروز رسانی قوانین حوزه مالکیت ادبی و هنری و تدوین قانونی جامع، دولت طی سال‌های دهه ۸۰ تدوین لایحه «حمایت از مالکیت ادبی و هنری» را آغاز کرد و پس از چند سال بررسی، این لایحه پس از تصویب در هیئت وزیران، برای نخستین بار در سال ۱۳۹۳ به مجلس شورای اسلامی رسید. بعد از اتمام دوره‌های نهم و دهم مجلس، این لایحه در مجلس فعلی نیز اعلام وصول شد، اما با توجه به گذشت زمان نسبتا طولانی از زمان تدوین لایحه و تحولات گسترده سال‌های اخیر، بروز رسانی و اعمال اصلاحات در متن لایحه امری اساسی به نظر می‌رسید. بر این اساس لایحه «حمایت از مالکیت ادبی و هنری» مجددا توسط دولت برای تکمیل و اصلاح به مجلس بازگردانده شد.

۳ مشکل مهم لایحه «حمایت از مالکیت ادبی و هنری»

لایحه حمایت از مالکیت فکری شامل ۱۱۸ ماده است که بر اساس مطالعات انجام شده در مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایرادات مهمی از جمله طولانی بودن به آن وارد است. در واقع این لایحه بیش از اندازه وارد جزئیات شده و با تفصیل غیرضروری، مواد قانون را در حد مواد آیین‌نامه اجرایی تنزل داده است.

البته ایرادات دیگری نیز به این لایحه وارد است که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم.

ایجاد محدودیت برای ترجمه آثار خارجی در ایران یکی از ایرادات وارد به این لایحه است. ماده ۲۶ لایحه «حمایت از مالکیت ادبی و هنری» ترجمه آثار انتشار یافته در خارج از کشور به یکی از زبان‌های رایج کشور را منوط به گذشت سه سال از زمان انتشار، کسب اجازه از صاحب اثر یا اخذ مجوز از کمیسیون ماده مذکور و تحت شرایطی خاص اعلام کرده است. بندی قانونی که به نظر می‌رسد مترجمان را گرفتار پیچ و خم اداری تشکیل و تصمیم‌گیری یک کمیسیون دولتی می‌کند. درحالی که مشخص نیست ایجاد چنین موانعی برای ترجمه آثار خارجی به چه دلیل انجام شده و اصلا قرار است چه نفعی داشته باشد؟

از سوی دیگر لایحه «حمایت از مالکیت ادبی و هنری» بر این اساس ارائه شد که با جمع‌آوری مقررات پراکنده و افزودن برخی دیگر از مقررات، یک قانون جامع برای حمایت از مالکیت فکری در حوزه ادبی و هنری تدارک ببیند. در حالی که اکنون این لایحه، مقررات اختصاصی به تفکیک هر حوزه ندارد. به عنوان مثال برای حوزه سینما، ادبیات، نشر، نرم‌افزار و… مقررات ویژه و اختصاصی چندانی وجود ندارد و اکثر مقررات به صورت عام و کلی در نظر گرفته شده در حالی که باید مقررات اختصاصی برای هریک از حوزه‌های مشمول قانون وجود داشته باشد.

البته این لایحه همچنین در حوزه نرم افزارهای رایانه‌ای و فناوری‌های نوین از قبیل رمز ارزها، ارزهای دیجیتال، هوش مصنوعی، متاورس، بلاکچین، قراردادهای هوشمند، شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌ها هم دچار نقص بوده و باید مقررات مربوط به آنها تکمیل شود.

چشم امید به مجلس دوازدهم

همانطور که گفته شد با گذشت حدود ۱۰ سال از تصویب این لایحه در هیئت وزیران و علی‌رغم پیشرفت‌های رخ داده در زمینه‌های ادبی و هنری مرتبط،‌ لایحه همچنان ایرادات قابل توجهی دارد که بدون اصلاح آنها امکان تبدیل شدن به یک قانون جامع را ندارد. در این شرایط و با توجه به رو به پایان بودن دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی، باید امیدوار بود این قانون که در سه دوره از مجلس بلاتکلیف مانده، پس از رفع ایرادات مطرح شده، توسط منتخبین مجلس دوازدهم بالاخره به سرانجام مشخصی برسد. البته همچنان نباید فراموش کرد که با توجه به نپیوستن ایران به «معاهده برن» حتی با وجود تصویب لایحه مذکور،‌ مولف تنها امکان پیگیری انتشار و تکثیر اثر خود در مرزهای کشور را دارد که بر این اساس لازم است در این زمینه هم تجدیدنظر صورت گیرد.

موضوعاتی نظیر روند اصلاح ایرادات وارد شده به لایحه،‌ بازدارنده نبودن جرایم آن و… از جمله مواردی است که ایسنا در حال پیگیری آخرین اخبار پیرامون آن از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و در صورت رسیدن به پاسخ مشخص، در گزارش بعدی به آن می‌پردازد.

۱۰ اثر در بخش نمایشنامه‌خوانی توکا پذیرفته شد

مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری و کانون تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر، رویداد توکا را برگزار می‌کنند.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، این رویداد در دو بخش نمایش‌نامه‌خوانی و نمایش‌نامه‌نویسی برگزار می‌شود.

در بخش نمایش‌نامه‌خوانی موضوع آزاد و گروه سنی خردسال، کودک و نوجوان مخاطب آثار هستند.

در این بخش شورای انتخاب ۱۰ اثر از نمایش‌نامه‌های ارسالی را برای خوانش معرفی می‌کند. بعد از انتخاب پایانی آثار برگزیده، در شش ماهه اول سال ۱۴۰۳ نمایش‌نامه‌خوانی برگزار خواهد شد.

مهلت ارسال آثار در بخش نمایش‌نامه‌خوانی ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ است و نتایج ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ اعلام خواهد شد.

همچنین در بخش نمایش‌نامه‌نویسی، نویسندگان می‌توانند نمایش‌نامه‌های خود را که از سرفصل‌ کتاب‌های درسی و یا عنوان‌های کتاب‌های انتشارات کانون پرورش فکری اقتباس کرده‌اند به پست الکترونیک به نشانی childrentheater۱۴۰۱@gmail.com ارسال کنند.

شورای انتخاب هفت نمایش‌نامه را انتخاب و معرفی خواهد کرد. نمایش‌نامه‌های پذیرفته شده در شش ماهه دوم سال ۱۴۰۳ یک اجرای نمایش‌نامه‌خوانی خواهد داشت.

مهلت ارسال آثار در این بخش ۳۱ مرداد ۱۴۰۳ و اعلام نتایج ۱۵ شهریور ۱۴۰۳ است.

کارگردانان و علاقه‌مندان به این حوزه‌ها می‌توانند فایل پی‌دی‌اف نمایش‌نامه‌های خود را از طریق پیام‌رسان واتس‌اپ به شماره ۰۹۰۳۲۰۳۱۳۲۵ ارسال کنند.

میراث فرهنگی به کمک سنگلج بیاید

مدیر سابق تماشاخانه سنگلج و مسؤول پیگیری «طرح توسعه سنگلج» از تخریب ساختمان مجاور و نادیده‌گرفتن طرح توسعه این بنای ملی ابراز تاسف کرد و خواستار رسیدگی سازمان میراث فرهنگی به این موضوع شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، یکشنبه ۲ اردیبهشت پریسا مقتدی مدیر تماشاخانه سنگلج طی خبری از تخریب ساختمان مجاور این مجموعه تئاتری خبر داد و ابراز نگرانی کرد که شرایط پیش‌آمده برای تماشاخانه سنگلج خطرناک است. ضمن اینکه طی «طرح توسعه سنگلج» که در اوایل دهه ۹۰ ارائه شده بود، توافقات اولیه برای الحاق ساختمان تخریب‌شده فعلی به تماشاخانه انجام شده بود.

اتابک نادری مدیر سابق تماشاخانه سنگلج و طراح و مسؤول پیگیری «طرح توسعه سنگلج»، درباره وضعیت پیش‌آمده در مجاورت تماشاخانه به خبرنگار مهر گفت: واقعیت این است که وقتی خبر را شنیدم خیلی متاسف و متأثر شدم چون به این حرکت از ۲ منظر باید نگاه کرد. جامعه تئاتری، تعزیه‌خوان‌ها، هنرمندان آئینی و سنتی و دانشجویان تئاتر از سال ۹۱ که «طرح توسعه سنگلج» مطرح شد، طومارهایی را منتشر کردند و این طرح توسط بزرگان این عرصه نظیر زنده‌یادان عزت الله انتظامی و داود رشیدی با شهردار و شورای شهر وقت تهران مطرح شد. بنده هم طراح و هم مسؤول پیگیری این طرح بودم.

میراث فرهنگی به سنگلج کمک کند/بی‌اعتنایی به طرح توسعه تئاتر قدیمی

وی یادآور شد: «طرح توسعه سنگلج» به نوعی تصویب شد و آقای قالیباف شهردار وقت تهران به شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری دستور داد تا این طرح اجرا شود.

نادری تاکید کرد: قرار بود طی «طرح توسعه سنگلج» ساختمان مجاور تماشاخانه که اداره حقوقی شهرداری بود به عنوان یک ساختمان کمک‌کننده فعالیت‌های تماشاخانه سنگلج در کنار مجموعه باشد. حتی در این طرح نوشته شده بود که نیازی به تخریب و نوسازی بنا نیست بلکه با انجام یک بازسازی، تبدیل به یک بلک باکس، چند پلاتوی تمرین و گالری موزه تئاتر تهران می‌شود.

میراث فرهنگی به سنگلج کمک کند/بی‌اعتنایی به طرح توسعه تئاتر قدیمی

مسؤول پیگیری «طرح توسعه سنگلج» اظهار کرد: شرکت توسعه فضاهای فرهنگی اقدام به تعیین بودجه این طرح کرد اما این طرح متوقف شد. بعد از آن هم پیگیری‌های متعدد انجام شد و مدیران شهری وعده‌های مختلف دادند اما متأسفانه به سرانجام نرسید.

وی تصریح کرد: حرکت فعلی شهرداری تهران در تخریب ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج، نادیده‌گرفتن ساعت‌ها کار کارشناساسی و جلسات کارشناسی کمیسیون‌های مختلف شهرداری تهران و همچنین بی‌اعتنایی به خواسته هنرمندان است.

میراث فرهنگی به سنگلج کمک کند/بی‌اعتنایی به طرح توسعه تئاتر قدیمی

نادری متذکر شد: در تخریب ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج یک اقدام غیرقانونی شکل گرفته است چون تماشاخانه در آذر ۱۳۸۸ در فهرست میراث ملی ثبت شد. طبق ضوابط و قوانین، برای بناهای ثبت‌شده باید حریم تعیین شود. طبق قانون حریم در زمان ثبت تعیین می‌شود ولی اگر حریم در نظر گرفته نشود، پلاک چسبیده به ملک حق تخریب و ساخت و ساز ندارد. اگر هم تخریب شود نباید مرتفع‌تر نسبت به ساختمان ثبت‌شده ساخته شود.

این هنرمند عرصه تئاتر یادآور شد: می‌گفتیم خیابان بهشت در منطقه ۱۲ تهران روح زندگی شهری خود را از دست داده است و شهرداری باید به فکر احیای این زندگی باشد. تنها جایی که عصرها به عنوان قلب تپنده فرهنگی در منطقه فعالیت می‌کند تماشاخانه سنگلج است که اگر ساخت و سازهای اداری بیشتر شود، این بنای فرهنگی نیز خفه می‌شود. نظیر اتفاقی که برای تئاترهای قدیمی در لاله‌زار افتاد.

وی در پایان با اشاره به اینکه در دهه ۶۰ در سمت گیشه، تماشاخانه سنگلج فرونشت داشته است، از مسؤولان و کارشناسان میراث فرهنگی خواست تا نسبت به روشن شدن وضعیت حفاظت و حمایت از تماشاخانه سنگلج اقدامات لازم را انجام دهند.

شهرزاد میزبان سه نمایش است

پردیس تئاتر شهرزاد در اردیبهشت میزبان سه نمایش متفاوت است؛ نمایش‌های «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت»، نمایش موزیکال «بیژن و منیژه» و نمایش «آن‌ها دروغ می‌گویند» در این مجموعه روی صحنه می‌روند.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، پردیس تئاتر شهرزاد در اردیبهشت‌ ۱۴۰۳ با سه نمایش که فضاهای متفاوتی دارند، پذیرای مخاطبان و علاقه‌مندان هنرهای نمایشی خواهد بود؛ «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» با حضور بهرام افشاری و تینو صالحی، «بیژن و منیژه» به کارگردانی شکرخدا گودرزی که اثری است برگرفته از شاهنامه حکیم فردوسی و در فضایی اساطیری و کهن‌الگویی روایت می‌شود و بالاخره «آن‌ها دروغ می‌گویند» نوشته و کار سهراب حسینی که هومن برق‌نورد بعد از چند سال دوری از صحنه، با بازی در آن به عرصه تئاتر بازخواهد گشت.

نخستین دیجیتال‌تئاتر موزیکال ایران

نمایش «آن‌ها دروغ می‌گویند» نخستین تئاتر دیجیتال موزیکال است که به نویسندگی و کارگردانی سهراب حسینی در تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود. هومن برق‌نورد، سارا رسول‌زاده و سهیل مستجابیان در این نمایش ایفای نقش می‌کنند.

حسن مصطفوی تهیه‌کنندگی این اثر را بر عهده دارد و ارکستر موسیقی پانزده‌نفره به آهنگسازی بهزاد عبدی بازیگران را همراهی می‌کند.

«آن‌ها دروغ می‌گویند» روایت زن و مردی جوان است که پس از آشنایی با هم دست به طراحی یک سرقت می‌زنند و در مسیر این کار فجایعی پیش می‌آید.

این نمایش از اواخر اردیبهشت در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفته‌اند.

ابراهیم حقیقی و طراحی پوستر «بیژن و منیژه»

هم‌زمان با شروع اجرای نمایش «بیژن و منیژه» از پوستر این نمایش هم که توسط ابراهیم حقیقی طراحی شده است، رونمایی شد.

نمایش «بیژن و منیژه» به نویسندگی و کارگردانی شکرخدا گودرزی و تهیه‌کنندگی مهدی بخشیانی از دوم اردیبهشت‌ هر شب ساعت ۲۱ در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود. پوستر این اثر نمایشی را ابراهیم حقیقی طراحی کرده است.

قربان نجفی، شهرام نجاتی، رضا عمرانی، محسن بهرامی، سحر یافتیان، علیرضا عابدی، زهره کدخدازاده، پارمیس هوبخش، اشکان شریعتی، سیاوش خادم‌حسینی، اسد پورحمزه، آیسان نوریان و شکرخدا گودرزی در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازند.

این نمایش که به‌صورت تمام موزیکال اجرا می‌شود، برداشتی آزاد از شاهنامه فردوسی است و با اجرای زنده یلدا یزدانی و مهدی سبحان‌پور هر شب ساعت ۲۱ روی صحنه می‌رود.

۶ میلیاردی شدن بهرام افشاری

بهرام افشاری با نمایش «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» باز هم رکوردشکنی کرد و با فروش بیش از پانزده هزار بلیت به فروشی معادل شش میلیارد رسید.

این نمایش به تهیه‌کنندگی محمد قدس که از ۱۵ فروردین روی صحنه رفته، در دوره اجرای قبلی هم یکی از نمایش‌های بسیار پرفروش بود و با استقبال بالای تماشاگران روبه‌رو شده بود.

تئاتر «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» با بازی بهرام افشاری و تینو صالحی هر روز در دو سئانس در ساعت‌های ۱۸:۱۵ و ۲۰:۱۵ در پردیس تئاتر شهرزاد به صحنه خواهد رفت.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «پایان همه‌چیز خوب است. اگر پایان چیزی بد شد؛ نگران نباش! این پایانش نیست.»

از دیگر عوامل این اثر نمایشی می‌توان به علی اکباتانی (مدیر تولید)، حسن خان‌محمدپور (دستیار کارگردان)، پیمان امدادی (گرافیست) و آریان امیرخان (مدیر تبلیغات) اشاره کرد.

اصغر همت در گنجشک مفرغی بازی می‌کند

«گنجشک مفرغی» روایتی درباره‌ی عشق و آرزو در فضایی میان خیال و واقعیت است. این نمایش‌نامه‌ که تازه‌ترین نوشته‌ی شهرام‌ کرمی‌ به حساب می‌آید؛ به‌زودی با بازی اصغر همت در تماشاخانه‌ی ایران‌شهر اجرا‌ می‌شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، تمرینات این نمایش از سال گذشته آغاز شده است و مراحل آماده‌سازی آن طی می‌شود. و سایر بازی‌گران و طراحان نمایش نیز به‌زودی‌ معرفی خواهند‌ شد.

آخرین نمایشی که به نویسندگی‌ و کارگردانی شهرام‌ کرمی و توسط گروه تئاتر شایا اجرا شده‌ است به شش سال پیش و اجرای نمایش «چه کسی سهراب را کشت؟» در مجموعه تئاترشهر برمی‌گردد.

این کارگردان پیش از این هم نمایش خروس می‌خواند را در تماشاخانه‌ی ایران‌شهر به صحنه برده است.

میثم نویریان یاخته را روی صحنه می‌برد

نمایش «یاخته» به کارگردانی میثم نویریان از ۵ اردیبهشت در تماشاخانه مهر حوزه هنری روی صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، نمایش «یاخته» به نویسندگی مهدی سیم ریز و کارگردانی میثم نویریان از ۵ تا ۲۵ اردیبهشت ماه، ساعت ۱۹:۳۰ در تماشاخانه مهر روی صحنه می رود.

«یاخته» نمایشی کمدی اجتماعی است که منتخب هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر رضوی بوده و روایت گر داستان زوج جوانی است که به تهران مهاجرت کرده و باید به روشی غیرمعمول صاحب فرزند شوند. در این بین ایمیلی از مدیر برنامه‌های لئوناردو دی‌کاپریو دریافت می‌کنند. او پیشنهاد داده است که …

در این نمایش (به ترتیب الفبا) تکتم اخجوانی، مرضیه آقاسی، رافق ایرجی، هدیه داوودوندی، آرزو شیخی و محمد محسن شفیعی به ایفای نقش می پردازند.

سایر عوامل این نمایش عبارتند از مشاور هنری: یزدان کاظمی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: میلاد نظیفی، دستیاران کارگردان: سید مجتبی حجازی، سیده نجمه چلنگر، امیرحسین ارقبایی، روابط عمومی: مریم حضرتی، مشاور رسانه ای: محمد جواد عبدی، طراح صحنه: میثم نویریان، طراح لباس: محبوبه سلطانی، موسیقی: امیر صادقین، طراح گریم: سمیه ارقبایی، طراح پوستر: سروش حیدری، طراح نور: صمد خانی، مدیر صحنه: امیر میرزائی، مدیر اجرایی: هانیه جعفری.

علاقه‌مندان می توانند برای تهیه بلیت این نمایش به سایت تیوال مراجعه کنند.

آیین شب‌چراغ سلطان عمرا بمیرد برگزار می‌شود

اجرای نمایش کمدی «سلطان عمرا بمیرد» سه‌شنبه چهارم اردیبهشت با برپایی مراسم شب‌چراغ در تماشاخانه سنگلج آغاز می‌شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، نمایش کمدی «سلطان عمرا بمیرد» نوشته و کارگردانی سیدمحمدجواد کبودرآهنگی، سه شنبه چهارم اردیبهشت با برپایی مراسم شب‌چراغ اجرای خود را در تماشاخانه سنگلج آغاز می‌کند.

مهمان ویژه مراسم شب چراغ نمایش «سلطان عمرا بمیرد» شهرام کرمی، نویسنده و کارگردان تئاتر است که شمع آغاز اجرای عمومی این نمایش را می‌افروزد.

اجرای این اثر نمایشی که برداشتی آزاد از نمایشنامه «شاه می‌میرد» نوشته اوژن یونسکو است با هنرمندی بازیگرانی چون مهدی چایانی، محمد عادل غلامی، طاهره بهرامی، سولماز عسگری، مهدی بیابانی و امیرمسعود قاسمی ساعت ۲۰ روز سه‌شنبه ۴ اردیبهشت آغاز می‌شود و مراسم شب چراغ آن ساعت ۱۹.۳۰ همان روز  برگزار می‌شود.

در این گروه محمد عادل غلامی به عنوان دستیار کارگردان و سیدمهرداد کاوسی حسینی به عنوان مشاور کارگردان همکاری دارند.

در بخش موسیقی این نمایش کمدی، مجید داننده (نوازنده تار)، سعید پوراطمینان (نوازنده تنبک)، علی جباری و عارف بهبهانی (نوازندگان کمانچه) به اجرای زنده می‌پردازند.

در این اثر نمایشی، مدیر صحنه و هماهنگی را مرتضی ذاکری، طراحی پوستر و بروشور را مهدیار توکلی، طراحی نور را حسین کاظم رودباری، طراحی لباس را سولماز عسگری، دوخت لباس را اعظم اسدآبادی، عکاسی و تصویربرداری را سیدسیاوش کبودرآهنگی و سما محبوبی، روابط عمومی و تبلیغات را مرتضی ذاکر، تبلیغات مجازی را مرضیه دهقان و ساخت تیزر را عادل غلامی برعهده دارند.

این نمایش داستان سلطانی را روایت می‌کند که قرار است تا پایان نمایش بمیرد. او برای فرار از مرگ، جایگاهش را به مبارک (نوکر دربار) می‌دهد و همین موضوع موجب خلق ماجراهایی کمیک می‌شود.

پیش‌فروش روزهای اول اجرای این نمایش در سایت گیشه تئاتر (https://gishehtheater.ir/) و سایت تیوال فعال شده است.

بازیگر پیشکسوت دوران نقاهت خود را می‌گذراند

صفا آقاجانی صداپیشه و بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون به دلیل مشکلات گوارشی مورد عمل جراحی قرار گرفت و اکنون در حال استراحت و گذران دوران نقاهت در منزل خود است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی موسسه هنرمندان پیشکسوت، صفا آقاجانی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر، تلویزیون و رادیو چند روز قبل به علت مشکلات گوارشی، درناحیه روده و کیسه صفرا عمل جراحی انجام داد.

سیدعباس عظیمی، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت پس از گفت‌وگوی تلفنی با این هنرمند پرسابقه کشورمان خبر از سلامتی کامل او داد و گفت: «استاد آقاجانی در حال حاضر شرایط پایدار دارند و در حال استراحت و گذران دوران نقاهت در منزل خود هستند.»

صفا آقاجانی متولد ۱۳۳۵ بازیگر سینما، تئاتر، تلویزیون و رادیوست و از سال ۱۳۹۵ به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت در آمده است.

آقاجانی در هفده‌سالگی فعالیت هنری خود را با نمایشنامه «بام‌ها و زیر بام‌ها» در نقش مادر آغاز کرد و مورد تقدیر و تشویق قرار گرفت.

نخستین تجربه تصویری او، بازی در تله‌تئاتر «کار هر بز نیست خرمن کوفتن» که سال ۵۶ از شبکه سراسری تلویزیون پخش شد.

اولین فیلم سینمایی او بازی در فیلم سینمایی «جرس» برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود که در سال ۵۸ فیلمبرداری و در سال ۶۷ به نمایش درآمد.

آقاجانی یکی از بازیگران منتخب‌ استاد مسلم تئاتر ایران، استاد حمید سمندریان در تنها ساخته سینمایی‌اش «تمام وسوسه‌های زمین» بود. آقاجانی در این فیلم کنار بازیگرانی همچون هما روستا، احمد آقالو و رضا کیانیان به ایفای نقش پرداخت.

در سال ۱۳۶۳ آزمونی میان ۶۶۰۰ داوطلب بازیگری نمایش‌های رادیویی به منظور تجدید حیات نمایش رادیویی و زیر نظر آقای جعفری‌جلوه برگزار شد که او در آن شرکت کرد و به عنوان یکی از برگزیدگان انتخاب شد. بعد از گذراندن کلاس‌های فشرده، در سال ۱۳۶۴ فعالیت رادیویی‌اش را آغاز کرد که تا به امروز ادامه دارد.

از سریال‌هایی که او در آن‌ها بازی کرده است می‌توان به «پرستاران»، «بازی نقاب‌ها»، «قرعه»، «دوردست‌ها»، «دردسرهای عظیم»، «زمانه»، «تا ثریا»، «سی‌امین روز»، «قفل یعنی کلید»، «طلسم‌شدگان»، «پیله‌های پرواز» و «خیالاتی» اشاره کرد. همچنین در فیلم‌های «آب‌نبات چوبی»، «دو عروس»، «میگرن»، «گواهینامه» و «به همین سادگی» نیز بازی کرده است.

منوی دسته بندی خود را در مسیر: "سربرگ ساز > چیدما موبایل > عنصر منوی موبایل > نمایش و مخفی کردن > انتخاب منو " تنظیم کنید
سبد خرید
ورود

هنوز حساب کاربری ندارید؟

Twitter Instagram WhatsApp WhatsApp Telegram
برای دیدن نوشته هایی که دنبال آن هستید تایپ کنید.
خانه
حساب کاربری من