تونس حوزه هنری را نماینده تئاتر ایران می‌داند

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی درباره فعالیت‌های بین‌المللی این مرکز به ارایه توضیحاتی پرداخت.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر نمایش «آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظم‌تبار در ادامه اجراهای بین‌المللی خود، این‌بار از سوی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، در هفته دوم اردیبهشت در جشنواره مونودرام کارتاژ تونس روی صحنه می‌رود. به بهانه این اجرا کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی به ارائه توضیحاتی درباره این مرکز و فعالیت‌های آن در عرصه بین‌المللی، پرداخت.

وی درباره فعالیت‌های بین‌المللی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی به خبرنگار مهر یادآور شد: سال‌ها بود که ما بحثی را در حوزه هنری انقلاب اسلامی مطرح می‌کردیم اما هر بار که مطرح می‌شد، به نتیجه نمی‌رسید. گرچه سال‌ها قدم‌هایی جسته و گریخته برداشته شد اما آنطور که باید اتفاقی نمی‌افتاد. بحث مورد نظر این بود که حوزه هنری، هنرمندان حوزه هنری و توان تولید حوزه هنری به جایی رسیده است که ما باید کم کم بتوانیم به کشورهای مختلف؛ به ویژه کشورهای همسایه و کشورهای مسلمان، آثار خود را ارائه دهیم. آن هم به ۲ دلیل مهم، اول توجه به مساله جهاد تبیین است که رهبری نیز به آن تاکید دارند و دلیل دیگر سخنی است که امام خمینی (ره) سال‌ها به آن تاکید داشتند و می‌فرمودند که ما باید انقلاب‌مان را به جهان صادر کنیم. در طول ۴۵ سالی که از انقلاب گذشته است، هنرمندان حوزه هنری در رشته‌های مختلف اعم از سینما، ادبیات، شعر، تجسمی و هنرهای نمایشی به جایی رسیده‌اند که توان انتقال تجربیات و دانش خود به کشورهای همسایه و مسلمان و فراتر از آن، حتی کشورهای اروپایی را دارند، اما همواره نبود بخش بین‌الملل در حوزه هنری به عنوان یک خلاء محسوب می‌شد. ما سال‌ها می‌گفتیم که باید یک بخش بین‌الملل در حوزه راه‌اندازی شود، چراکه هنرمندان حوزه هنری باید فراتر از ایران، فعالیت کنند.

اتفاقات خوبی در چند سال اخیر در بخش بین‌الملل رقم خورد

زارعی ادامه داد: این صحبت‌ها ادامه داشت، تا بالاخره در دوره جدید هم، ما این مساله را با آقای دادمان و مدیران جدید حوزه هنری مطرح کردیم. صحبت‌ها نتیجه داد و حالا چند سالی است که بخش بین‌الملل در حوزه هنری تأسیس شده و در حال فعالیت است‌. اتفاقات خوبی در چند سال اخیر در بخش بین‌الملل رقم خورد، به عنوان مثال ما در کشورهای سوریه و عراق دفتر راه‌اندازی کردیم و به کشوری چون لبنان رفت و آمد زیادی داشتیم. این رفت‌وآمدها روز به روز بیشتر شد به طوری که ما در عراق، لبنان و سوریه شب شعر برگزار کردیم و کم کم اتفاقات هنری رقم خورد و هنرمندان عرصه تجسمی ما نیز، به کشورهای مذکور اعزام شدند.

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری با اشاره به اینکه از سال ۹۵ به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری منصوب شده است، توضیح داد: در این مرکز حرکتی بین‌الملل را با برگزاری همایش بین‌المللی تئاتر مردمی پیاده‌روی اربعین با عنوان «روایت راهیان»، آغاز کردیم. هفت دوره آن از سال ۹۵ تاکنون برگزار شده است. هر سال نزدیک به ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر از هنرمندان آئینی را انتخاب می‌کردیم، ۲ روز در نجف، چهار روز در مسیر کربلا، سه تا چهار روز در شهر کربلا هنرهای نمایشی به زبان‌های فارسی، ترکی و عربی اجرا می‌شد. بعد از راه‌اندازی بخش بین‌الملل در حوزه هنری، سعی کردیم که با کشورهای مسلمان و عربی، ارتباطات بیشتری پیدا کنیم. من تجربیاتی را سال‌ها در کشور عراق و به مدت سه سال در کشور سوریه داشتم، آن تجربیات برای رقم‌زدن ارتباطات مؤثر به ما کمک کرد و ما با هنرمندان تئاتر سوریه و یمن و عراق و تونس ارتباط گرفتیم. این ارتباطات باعث شد که سال ۱۴۰۰، ما از بخش بین المللی حوزه هنری با نمایش «عِندَ ما تَنتَهی تُسقُط» که دارای موضوع و محتوا ضدصهیونیستی است، در جشنواره‌های «جندو» و «کاف» کشور تونس شرکت کنیم. این نمایش در این ۲ جشنواره اجرا شد، رتبه و جوایزی زیای دریافت کرد و عنوان نمایش برگزیده به مفهوم مطلق را از آن خود کرد. درضمن، در این اعزام و شرکت، ما با هنرمندان تونس ارتباطات بیشتری پیدا کردیم.

تئاتر حوزه هنری و تئاتر ایران می‌تواند در جشنواره‌های آسیایی، اروپایی و آفریقایی حضور پیدا کند

وی با بیان اینکه ارتباطات ما با کشور تونس، به عنوان یکی از کشورهای مهم آفریقایی-عربی که دارای اعتبار و جزو رسمی‌ترین جشنواره‌های تئاتری کشورهای عربی و مسلمان است، بسیار مهم و ارزشمند بود، گفت: سال ۱۴۰۱ گروه تعزیه‌ای را به جشنواره تئاتر صحرایی در یکی از استان‌های جنوبی تونس اعزام کردیم. این گروه، بهترین‌های تعزیه ایران بودند و در رقابت با ۳۰ کشور دنیا توانستند با اجرای تعزیه حضرت حر، عنوان کار برگزیده به مفهوم مطلق را کسب کنند. سال گذشته نیز، «اسب قاتلین» به کارگردانی سیدمحمدهادی هاشم‌زاده از هنرمندان استان فارس، برگزیده مفهوم مطلق دوره چهل و یکم جشنواره تئاتر فجر شد. پس از اجراهای موفق و پرتماشاگر در شیراز، ما این کار را برای اجرا در تونس انتخاب کردیم و به جشنواره «کارتاژ» اعزام شد؛ جشنواره «کارتاژ» بزرگترین و معتبرترین جشنواره تئاتر تونس است. امسال نیز نمایش «آلاء» از طرف بخش بین‌الملل حوزه هنری به هفتمین جشنواره بین‌المللی مونودرام «کارتاژ» تونس اعزام شده است. این نمایش قرار است از ۶ تا ۱۳ اردیبهشت در این جشنواره بین‌المللی حضور پیدا کند و با آثار کشورهای اقصی نقاط دنیا حاضر در این رویداد، رقابت کند.

زارعی تاکید کرد: تئاتر حوزه هنری و تئاتر ایران به سطحی رسیده که بتواند در ژانرهای مختلف در جشنواره‌های آسیایی، اروپایی و آفریقایی حضور پیدا کند. جا دارد از آقای سیدامیر جاوید مدیر بخش بین‌الملل حوزه هنری انقلاب اسلامی تشکر کنم چراکه در این چند سال، همکاری لازم و تمام و کمال را با مرکز هنرهای نمایشی داشته است. ما هر زمان که خواستیم نمایشی را به جشنواره‌های مختلف در کشورهای دیگر اعزام کنیم با آغوش باز از آن استقبال کردند. این امر نشان از این دارد که تئاتر حوزه هنری به جایی رسیده است که هم بتواند تجربیات خود را در جشنواره‌های کشورهای مختلف انتقال دهد و هم بتواند بحث جهاد تبیین و صدور انقلاب را که جزو وظایف ذاتی حوزه هنری است به خوبی انجام دهد.

وی درباره ویژگی‌های نمایش «آلاء» توضیح داد: نمایش «آلاء» به کارگردانی و نویسندگی محمد کاظم‌تبار، نمایشی در حوزه مقاومت و جنگ است که روایتی جذاب از مقاومت و جنگ و دفاع مقدس ما ارائه می‌دهد. این نمایش تاکنون توانسته اجراهای موفقی داشته باشد و جوایز بسیاری را کسب کرده است.

تونس در حوزه تئاتر، حوزه هنری را نماینده ایران می‌داند

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری درباره ویژگی‌های جشنواره‌های تئاتر کشور تونس، یادآور شد: کشور تونس، کشوری است که بحث بیداری اسلامی برای اولین بار از آنجا آغاز شد و هنوز هم بحث بیداری اسلامی در این کشور مطرح است. هنرمندان و روشنفکران تئاتری کشور تونس، با ما در صهیونیست‌ستیزی و ظلم‌ستیزی ثابت‌قدم هستند و آثار هنری و تئاتری ضدصهیونیستی زیادی را تولید می‌کنند. در ضمن هم هنرمندان، هم مردم تونس سال‌ها است که از مدافعان مردم فلسطین و غزه هستند و افرادی هستند که در بحث انقلابی‌گری با ما بسیار هم‌سو بوده و پیشرو هستند.

خزاعی درباره معیارهای مدنظر جشنواره‌های تئاتری تونس برای انتخاب آثار ایرانی، گفت: انتخاب آثار هم از وجه هنری، هم محتوایی برای این جشنواره‌ها اهمیت دارد. معمولاً در تونس به جهت اینکه کشوری بسیار سیاسی است، نمایش‌هایی که در جشنواره‌هایش روی صحنه می‌رود، جنبه‌های سیاسی بالایی دارد. در اکثر تئاترهای هنرمندان کشور تونس مفاهیمی چون مبارزه با فساد، انقلابی‌گری و مبارزه با صهیونیست‌ها زیاد دیده می‌شود و این مساله در بحث انتخاب آثار ایرانی نیز مؤثر است.

وی با بیان اینکه تونس در حوزه تئاتر حوزه هنری را نماینده ایران می‌داند، افزود: بیشتر تئاترهایی که از ایران به تونس اعزام شده و در جشنواره‌های مختلف حضور پیدا کرده‌اند، آثار حوزه هنری هستند به گونه‌ای که می‌توان گفت جشنواره‌های تونس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی را نماینده تئاتر ایران می‌دانند.

مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در پایان درباره معرفی تماشاخانه بزرگ و تاریخی کشور تونس به هنرمندان تئاتر ایران، بیان کرد: تونس، در شمال آفریقا قرار دارد و به فرانسه و ایتالیا نزدیک است. سال‌ها قبل از اینکه مستعمره فرانسه باشد، مستعمره ایتالیا بود و شاید بیش از ۲۰ تماشاخانه به سبک قدیم روم در آنجا احداث شده بود. به جهت اهمیت این تماشاخانه‌ها، ما در حوزه هنری ۲ کتاب پژوهشی «تاریخ تونس» و «تماشاخانه‌های رومانی‌ها» نوشته دکتر ریاض رئیس دانشگاه هنرهای زیبای شهر کاف را که درباره تماشاخانه‌های رومی در تونس و سبقه تئاتر تونس است ترجمه کردیم و قرار است توسط انتشارات سوره مهر حوزه هنری چاپ شوند.

انگار یک جای کار می‌لنگد

یک سال پیش جمعی از هنرمندان گرد هم آمدند تا در جشن تولد آتیلا پسیانی شرکت کنند؛ برنامه‌ای که یکی از پرجمعیت‌ترین گردهمایی‌های بعد از کرونا بود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، شب عجیبی بود در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان که آتیلا پسیانی بعد از مدتی در مراسمی که به همت کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار شده بود در جمع همکارانش ظاهر شد. خانه‌نشینی‌های دوران کرونا و بیماری‌اش، سبب شده بود تا کمتر فرصت دیداری با همکارانش رخ بدهد.

هرچند رد بیماری بر چهره او نشسته بود و قامت بلندش در زیر بار بی‌رحمی آن خمیده شده بود، اما او همان روحیه همیشگی را داشت؛ صریح و طناز و خوش خنده.

بعد از همه سخنران‌ها روی صحنه رفت و از لطف همه آنان تشکر کرد و با همان طنازی‌اش گفت: با وجود تمام سخنان دوستان که خیلی صادقانه و دوستانه، درباره من گفتند، مرا عمیقا به فکر فرو برد که انگار یک جای کار می‌لنگد!

او شاید به این گونه مراسم‌ها عادت نداشت؛ به تجلیل و تقدیر و بزرگداشت، چون به گفته دوست هم‌قطارش، رضا کیانیان عادت کرده بود که به دلیل انتخاب شیوه کاری خود، فحش بخورد!

آتیلا پسیانی اما از ناسزاها دلسرد نشده بود، او در تمام سال‌هایی که به عنوان یکی از سردرمداران تئاتر تجربی شناخته می‌شد، تلاش کرد به جای گوش سپردن به ناسزاها، کار خودش را بکند. او عاشق جوان‌ها بود و دور و برش همیشه پر از جوانانی بود که از حمایت او برخوردار می‌شدند. شاید او نخستین کسی بود که آنان را جدی می‌گرفت و این چنین است که همواره از عشق و علاقه این جوانان بهره‌مند بود و این عشق هنوز هم جاری است.

و این گونه بود که در همان مراسم هم از دوران دشوار فعالیت خود گفت و از مهری که به جوان‌ترها داشت: «اتفاقی که در این ۵ دهه افتاد، خیلی عجیب و مختلف بود که می‌توانست برای دیگران هم رخ بدهد. ما خیلی دوست داشتیم جوانانی مانند خودمان پرورش بدهیم و گروه‌هایی مانند گروه تئاتر بازی ایجاد کنیم. وقتی گروه تئاتر «بازی» در سال ۶۸ کار تجربی انجام دادیم، خیلی فحش خوردیم ولی ما پای آن ایستادیم . خوشحالم الان بیش از ۲۰ گروه تجربی داریم که فعالیت می‌کنند.»

خبرنگار ایسنا می‌نویسد، آتیلا پسیانی زاده ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۳۶ به دلیل شغل مادرش، جمیله شیخی، از کودکی در پشت‌ صحنه‌های تئاتر قد کشید. از سال‌های آغازین نوجوانی به کارگاه نمایش راه پیدا کرد و سبک و سیاق کارگاه آنچنان بر او اثرگذار بود که همواره به تئاتر تجربی وفادار ماند.

در دوران طلایی دانشکده هنرهای زیبا به این دانشکده را پیدا کرد و در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد.

در اواخر دهه ۶۰ با همراهی همسرش فاطمه نقوی و محمد چرم‌شیر گروه تئاتر «بازی» را پایه‌گذاری کرد که هنوز هم سرپاست.

او در این گروه نمایش‌های بسیاری را روی صحنه برد. «قهوه قجری»، «درد دل با سگ»، «واقعه‌خوانی جهار جادو»، «گنگ خوابدیده»، «بحرالغرایب»، «کالیگولا شاعر خشونت»، «پرفسور بوبوس»، «باغ آلبالو»، «متابولیک»، «عرق خورشید، اشک ماه»، «دیابولیک رومئو و ژولیت»، «زمین صفر»، «تیکی تاکا» و … تنها بخشی از نمایش‌هایی است که او کارگردانی کرده و در بسیاری از آنها خودش نیز به ایفای نقش پرداخته. هرچند تئاتر برای پسیانی مشغولیتی جدی و همیشگی بود اما او در کنار آن از بازی در سینما و تلویزیون نیز غافل نمی‌شد. بازی در فیلم‌هایی مانند «خاکستر سبز»، «نیمه پنهان»، «دو زن»، «مسافران»، «آتش بس»، «سرخپوست»، «نسل سوخته»، «شام آخر»، «جاده قدیم»، «سیانور»، «تختی»، «کارگر ساده نیازمندیم»، «چه کسی امیر را کشت»، «اسپاگتی در هشت دقیقه»، «کارگردان مشغول کارند»، «آب و آتش» و … در کنار مجموعه‌های تلویزیونی «محله بهداشت»، «محله برو بیا»، «زیر تیغ»، «گل‌های گرمسیری»، «خانواده رضایت»، «اولین شب آرامش»، «گمگشته»، «مدینه»، «راه بی‌پایان»، «آپارتمان» و … تنها بخش کوچکی از فعالیت‌های او در این دو رسانه است.

او البته فقط به جهان نمایش قانع نبود و اگر فرصتی دست می‌داد، دست به ساخت مجسمه و عکاسی هم می‌برد.

حالا بیش از ۶ ماه است که او در قطعه هنرمندان بهشت زهرا آرام گرفته است، هنرمندی که کارنامه هنری‌اش بسیاری طولانی‌تر از سال‌های زندگی‌اش بود.

آتیلا پسیانی فردا، دهم اردیبهشت ماه ۶۷ ساله می‌شود. او آخرین بار سال ۹۸ برای بار دوم نمایش «قهوه قجری» را روی صحنه برد که به دلیل همه‌گیری کرونا، اجرای آن در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر ناتمام ماند.

پس از همه‌گیری کرونا، دیگر برنامه‌ریزی برای هفته بزرگداشت روز جهانی تئاتر صورت نگرفت

رییس هیات مدیره خانه تئاتر درباره برگزاری برنامه‌های اردیبهشت تئاتر که هر سال به انگیزه بزرگداشت روز جهانی تئاتر و از سوی انجمن‌های مختلف خانه تئاتر برپا می‌شد، توضیحاتی ارایه کرد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، ایرج راد به ایسنا گفت: هر سال از دی و بهمن سال قبل برای برنامه‌های هفته بزرگداشت روز جهانی تئاتر برنامه‌ریزی می‌کردیم و دبیر و رییس جشن را مشخص می‌کردیم و در پی آن، برنامه انجمن‌های گوناگون به مناسبت این هفته مشخص می‌شد اما زمستان سال گذشته این اتفاق رخ نداد.

وی اضافه کرد: بعد از همه‌گیری کرونا، دیگر برنامه‌ریزی برای هفته بزرگداشت روز جهانی تئاتر صورت نگرفت و امسال هم برنامه خاصی تدارک دیده نشده که دلایل گوناگونی دارد از جمله مشکلات مالی و مسائل دیگر.

او در عین حال اضافه کرد: با وجود این، برخی از انجمن‌ها به صورت خودجوش، برنامه‌هایی تدارک دیده‌اند و خودشان پیگیری‌های لازم را در این زمینه انجام داده‌اند مانند برنامه کانون کارگردانان که برای بزرگداشت آقای زنجان‌پور برگزار می‌شود. در هر حال ما ممانعتی برای برگزاری برنامه‌های مستقل انجمن‌ها نداریم ولی در هیات مدیره مرکزی، برنامه‌ریزی کلی برای اردیبهشت تئاتر در نظر گرفته نشده است.

به گزارش ایسنا، تا پیش از همه‌گیری کرونا، هر سال برنامه بزرگداشت روز جهانی تئاتر به کوشش انجمن‌های زیر مجموعه خانه تئاتر برگزار می‌شد اما چند سالی است که این برنامه‌ها ‌به دلیل مشکلات اقتصادی و وضعیت اجتماعی، برگزار نشده است.

تشریفات ساده روایتی بر پایه هویت و شناخت حقیقت خویشتن است

تماشاخانۀ ماه در عمارت تاریخی سعدی اصفهان، میزبان نمایشی بر پایه هویت، خودشناسی و شناخت حقیقتِ خویشتن است. نمایش «تشریفات ساده» ازاین‌رو اهمیت دارد که بر ضرورت خودشناسی به‌عنوان کلید گذر از جهل و ظلمت به سمت آگاهی و نور تأکید دارد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، سعید امیرسلیمانی، کارگردان نمایش «تشریفات ساده» در گفت‌وگو با ایسنا و ضمن اشاره به اینکه نمایش «تشریفات ساده» روایتی بر پایه هویت، خودشناسی و شناخت حقیقت خویشتن است، بیان کرد: داستان این نمایش در یک‌ شب سرد بارانی در ناکجاآباد می‌گذرد و محور آن کشف رمز از پرونده قتلی معماگونه است. صورت مقتول کاملاً از بین رفته و قابل شناسایی نیست و تنها مظنون پرونده نیز نه برگۀ هویتی دارد و نه به یاد می‌آورد که در شبانه‌روز گذشته چه بر او گذشته است. متهم مدام ضدونقیض می گوید، دروغ می بافد و خود حقیقی‌اش را کتمان می‌کند.

او در خصوص چگونگی شکل‌گیری ایده این نمایش افزود: من در سال ۱۳۸۵ زمانی که فیلم «تشریفات ساده» از «جوزپه تورناتوره» را در شبکه ۴ دیدم، داستان فیلم به دغدغه اصلی من تبدیل شد و می‌خواستم با بیان این دغدغه‌، یک نمایش هدفمند را به مخاطب ارائه دهم. سعی من بر این بود که در این نمایش برخلاف بسیاری از نمایش‌های دیگر، به جای تلاش برای خنداندن و سرگرم گردن مخاطب، به دنبال انتقال مفهوم، اندیشه و پیام باشم.

این کارگردان با تأکید دوباره مبنی بر اینکه «تشریفات ساده» یک نمایش دغدغه‌مند و هدفمند است و به دلیل تلفیق سینما و تئاتر، نسبت به کارهای دیگر متفاوت است، اضافه کرد: تم نمایش «تشریفات ساده» هویت و خودشناسی است. کلید گذر از جهل و ظلمت به سمت آگاهی و نور. این نمایش قبل از کرونا آماده اجرا بود ولی با شیوع کرونا اجرای آن چندین سال متوقف‌ شد و بالاخره امسال فرصت اجرای آن را پیدا کردیم.

او افزود: نمایش «تشریفات ساده» برای مخاطب بالای ۱۲ سال مناسب است و علاوه بر مخاطب عام، می تواند برای علاقه‌مندان به حوزه‌های روانشناسی و ادبیات نیز جذاب و مفید باشد.

امیرسلیمانی خاطرنشان کرد: عدم‌حمایت مالی یکی از مشکلات اصلی هنرمندان تئاتر در اصفهان است که باعث شده بسیاری از هنرمندان نیز به دلیل شرایط اقتصادی تمایلی به فعالیت در حوزه تئاتر نداشته باشند. همچنین با توجه به افزایش هزینه‌ها و قیمت بلیت، هر ساله از تعداد مخاطبان تئاتر نیز کاسته می شود. علاوه بر این کمبود پلاتو تمرین و سالن اجرا در شهر اصفهان در مقایسه با تعداد هنرمندان، فارغ التحصیلان و علاقه‌مندان به تئاتر و نیز هزینه اجاره بها برخی از سالن‌های تئاتر سبب شده که هنرمندان به مرور زمان به دلیل عدم حمایت، کمبود امکانات، هزینه‌های بالا و مشکلات مالی از این فضا فاصله بگیرند.

او اضافه کرد: در نمایش «تشریفات ساده»، فرشید ایل بیگ، سامیار سرافراز، مهدی معین، الهام سادات ایون، مهران کاشی و امیرعباس فصیحی به ایفای نقش پرداخته‌اند. همچنین مجید بدیع زاده به‌عنوان تهیه‌کننده و رضا کنگازیان به‌عنوان مدیر روابط عمومی در این نمایش حضور دارند.

به گزارش ایسنا، نمایش «تشریفات ساده» تا ۱۳ اردیبهشت‌ماه هر شب ساعت ۱۹ در تماشاخانه ماه حوزۀ هنری استان اصفهان، واقع در خیابان استانداری به روی صحنه می‌رود و علاقه‌مندان می‌توانند برای تهیه بلیت این نمایش به سایت تیوال مراجعه کنند.

حفظ تماشاخانه سنگلج یک وظیفه ملی است

محمدحسین ناصربخت

 در هجدهم مهر ۱۳۴۴، هم‌زمان با برگزاری نخستین جشنواره نمایش‌های ایرانی، تماشاخانه‌ای در محلِه قدیمی سنگلج تهران و ضلع جنوب غربی پارک شهر افتتاح شد که امروز با نام تماشاخانه سنگلج شناخته می‌شود.

این تماشاخانه‌، از همان ابتدای فعالیت، شاهد اجرای مهم‌ترین نمایش‌های ایرانیِ تاریخ تئاتر کشورمان بوده و برجسته‌ترین هنرمندان این عرصه را میزبانی کرده است که در تاریخ دوم آذر سال ۱۳۸۸ با شماره ۲۷۴۶۹، به ثبت ملی نیز رسیده است.

باعث افسوس و دریغ است که تماشاخانه ملی و تاریخی سنگلج، اکنون به سبب تخریب ساختمان هم‌جوار خود که در اختیار شهرداری تهران است، در خطر آسیب و ویرانی جدی قرار گرفته است.

این تخریب و ویرانی درحالی روی می‌دهد که پیش از این با وعده گسترش و توسعه تماشاخانه سنگلج، قرار بوده ساختمان مجاور، توسط مسئولان شهرداری تهران، به هنرمندان تئاتر که سال‌ها در عرصه نمایش ایرانی تلاش کرده‌ و در حفظ فرهنگ و هنر این خام کوشیده‌اند، هدیه داده شود.

تماشاخانه سنگلج که از همان روزهای گشایش و فعالیت تاکنون یکی از مناسب‌ترین تالارهای نمایشی ایران برای اجرا به شمار می‌آید، تنها یک سالن تئاتر از خیل ده‌ها تالار دولتی و خصوصی در شهر تهران نیست، بلکه پیوندی تنگاتنگ با ادبیات نمایشی کشورمان و میراث کهن نمایشی ایرانیان داشته است و دارد. این تماشاخانه که بارها به بهانه‌های گوناگون، از جشنواره تئاتر شهرستان‌ها گرفته تا جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، میزبان آثار هنرمندانی از تمامی نقاط میهن بوده است، حافظه تئاتر ایرانی کشور محسوب می‌شود.

حفظ این تماشاخانه یک وظیفه ملی است و همت تمامی هنرمندان عرصه نمایش، سازمان‌ها و تشکل‌های فرهنگی و هنری و به‌ویژه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به عنوان متولی اصلی حفاظت از میراث فرهنگی، هنری، مادی و معنوی ایرانیان را طلب می‌کند.

تماشاخانه سنگلج را دریابیم، تماشاخانه سنگلج میراث ملی ایرانیان است!

منبع: ایران تئاتر

هر ساخت و سازی در مجاورت سنگلج باید مجوز ارشاد و میراث فرهنگی داشته باشد

مدیر کل هنرهای نمایشی با تشریح پیگیری‌هایی که در زمینه ساخت و ساز ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج صورت گرفته، تاکید کرد که هر ساخت و سازی در مجاورت این بنا باید با مجوز وزارت ارشاد و میراث فرهنگی صورت بگیرد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایسنا در چند روز اخیر، ساخت و ساز ساختمان مجاور تماشاخانه «سنگلج» که در تملک شهرداری تهران است و از دوره مدیریت محمد باقر قالیباف بحث واگذاری آن به این تماشاخانه مطرح بوده، خبرساز شده است. بعد از ابراز نگرانی پریس مقتدی، مدیر این تماشاخانه درباره آسیب زدن به این بنای قدیمی، مشاهده خبرنگار ایسنا هم حاکی از آن است که به هنگام ساخت و ساز ساختمان مجاور، بنای تماشاخانه سنگلج دچار لرزش می‌شود و از آنجاکه این تماشاخانه روی قنات قرار گرفته و پیش‌تر هم فرونشست داشته، این ساخت و ساز نگرانی جامعه هنری را در پی دارد که مبادا فاجعه‌ای انسانی در پیش باشد. از سوی دیگر از آنجاکه تماشاخانه «سنگلج» در فهرست آثار ملی ثبت شده است، هر گونه ساخت و سازی در مجاورت آن باید با هماهنگی وزارت میراث فرهنگی باشد.

در همین زمینه کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی درباره آخرین وضعیت ساخت و ساز ساختمان مجاور «سنگلج» به ایسنا گفت: از دفتر طرح‌های عمرانی پیگیر این مساله هستیم و کارشناسان این دفتر از ساختمان بازدید کرده‌اند. در حال حاضر چال‌برداری انجام نشده و فعلا ساخت و ساز در مرحله هم‌سطح زمین است ولی اگر  بخواهند چال‌برداری کنند، باید از وزارت ارشاد و میراث فرهنگی مجوز بگیرند.

او ادامه داد: فعلا نامه‌نگاری‌های لازم با میراث فرهنگی و دفتر حقوقی وزارت ارشاد انجام شده و اگر قرار باشد ساخت و ساز ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج گسترش پیدا کند یا دخل و تصرفی در آن صورت بگیرد، قطعا باید با هماهنگی وزارت ارشاد و میراث فرهنگی باشد.

نظری اضافه کرد: فعلا دفترهای اداری مالی، حقوقی و طرح‌های عمرانی با میراث فرهنگی در تعامل و تماس هستند. ما هم نامه‌نگاری‌های لازم را با میراث فرهنگی انجام داده‌ایم ولی کارشناسی که مسئول رسیدگی به این موضوع (خانه‌های ثبت شده در فهرست آثار ملی) است، فعلا در ماموریت به سر می‌برد و قرار است هفته آینده این موضوع با پیگیری ایشان دنبال شود.

او در پاسخ به اینکه با توجه به تخریبی که صورت گرفته، به نظر می‌رسد ساخت و ساز ادامه داشته باشد و متوقف نشود، توضیح داد: قطعا اگر قرار باشد ساخت و ساز ادامه پیدا کند، باید مسائل امنیتی و پروتکل‌های اماکن ثبت شده در فهرست آثار ملی را رعایت کنند. ما تا پیش از عید پیگیر بودیم که ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج به این تماشاخانه واگذار شود همچنانکه خیلی از بزرگان هنر کشورمان هم پیگیر این قضیه بودند ولی متاسفانه با رفتن آقای قالیباف از شهرداری، این موضوع مسکوت ماند.

مدیر کل هنرهای نمایشی با تاکید بر ضرورت گسترش نمایش‌های ایرانی یادآوری کرد: اگر قرار به راه‌اندازی بنیاد تئاتر ملی باشد، نیازمند فضایی برای تولید هنر و انجام کارهای پژوهشی هستیم و با این تصور که شهرداری ساختمان مجاور سنگلج را در اختیار ما قرار می‌دهد، منتظر اجرایی شدن این وعده بودیم که مساله ساخت و ساز پیش آمد.

او در پاسخ به اینکه طبق مشاهده ایسنا، بر اثر این ساخت و ساز، تماشاخانه سنگلج دچار لرزش می‌شود، گفت: امیدواریم این ساختمان‌ساز  به فاجعه انسانی منتهی نشود. به هر حال ما هم این نگرانی‌ها را داریم و پیگیر حل این وضعیت هستیم. اما فعلا شرایط به گونه‌ای نبوده که اجرای نمایش را متوقف کنیم.

نظری در ادامه درباره آخرین وضعیت ساخت و ساز اداره تئاتر نیز گفت: مجوز اداره تئاتر را از شورای عمرانی گرفته‌ایم و مشغول برآورد هزینه‌ها هستیم تا کار شروع شود. آقای وزیر هم دستور لازم را صادر کرده‌اند . قرار است تا هفته آینده برآورد هزینه  نقشه ساختمان از سوی دفتر طرح‌های عمرانی وزارت ارشاد ارایه شود. اگر بتوانیم مجوز یک بنای ۵، ۶ طبقه را بگیریم، مهمانسرایی هم برای هنرمندان تئاتر استان‌ها خواهیم ساخت تا دیگر نیازی به اقامت در هتل نداشته باشند. ضمن اینکه امیدوارم بتوانیم دفترهایی برای کارگردانان تئاتر تهران در یکی از طبقات اداره تئاتر بنا کنیم.

لازم به یادآوری است که تماشاخانه سنگلج با نام پیشین ۲۵ شهریور، نیمه اول دهه ۴۰ در محله‌ قدیمی سنگلج راه‌اندازی شد که محل کار و فعالیت بزرگانی چون عزت‌الله انتظامی، داود رشیدی،جمشید مشایخی، محمد علی کشاورز، علی نصیریان، جعفر والی، رکن‌الدین خسروی، بهرام بیضایی، اکبر رادی، غلامحسین ساعدی، عباس جوانمرد، خلیل موحد دیلمقانی، محمود دولت آبادی، بیژن مفید و … بوده است. این تماشاخانه به عنوان تالاری ویژه اجرای نمایش‌نامه‌های ایرانی تعریف شد و هرچند در بخشی از تاریخ فعالیت خود، میزبان اجرای نمایشنامه‌های خارجی هم بوده ولی همچنان به عنوان نماد تئاتر ملی کشورمان به شمار می‌رود. تالاری که به گفته علی نصیریان، خشت خشت آن پر از برای بزرگان تئاتر کشورمان پر از خاطره است.

یک کارشناس میراث فرهنگی گفت:‌ سنگلج حریم دارد و ساخت و ساز در جوار تماشاخانه سنگلج مطابق قانون تخلف است.

به دنبال تخریب ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج و ابراز نگرانی‌هایی درباره تهدید سازه تماشاخانه سنگلج که در فهرست میراث ملی ثبت شده است، محمد سپنجی ـ کارشناس مطلعِ حفظ و احیای بناها، محوطه‌ها و بافت‌های تاریخی ـ در گفت‌وگو با ایسنا، درباره تخلف رخ‌داده با تخریب ساختمان کناری این تماشاخانه و احتمال ساخت سازه‌ای جدید، اظهار کرد: محله سنگلج به خاطر وسعتی که داشته، در دو فاز تعیین حریم شده است؛ یک بار به تاریخ ۳۰ مردادماه ۱۳۹۵ که حریم یکپارچه ۱۳ اثر تعیین شد و بار دیگر در تاریخ اول مهرماه ۱۳۹۷ که حریم ۶ اثر را تعیین کردند. در اصل ۱۹ اثر این محله از جمله تماشاخانه سنگلج دارای حریم یکپارچه است که در دو نقشه، حدود آن مشحض شده است، و بر همین اساس تخریب و قصد برای ساخت و ساز در جوار تماشاخانه سنگلج، تخلف به شمار می‌آید.

او ادامه داد: قطعا نقشه تعیین حریم ۱۹ اثر تاریخی سنگلج مطابق روال وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به اطلاع ۱۷ دستگاه ذی‌مدخل از جمله شهرداری رسیده است، بنابراین حتی اگر از میراث فرهنگی استعلامی گرفته نشده باشد، شهرداری باید نقشه‌های تعیین حریم را در اختیار داشته باشد و نباید با صدور مجوز موافقت می‌کرد.

این کارشناس ثبت میراث تاریخی گفت: اگر برای ساخت سازه‌ای جدید و حتی تخریب ساختمان قبلی مجوزی داده شده است، باید از این پس طبق نقشه حریم رفتار شود و اگر از این بابت متحمل خسارت شده و یا می‌شوند باید امضاکنندۀ آن مجوز، این خسارت را پرداخت کند.

سپنجی با اشاره به اظهاراتی درباره اینکه «تخریب ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج بدون اطلاع میراث فرهنگی صورت گرفته است»، گفت: وقتی حریم سنگلج از سال ۱۳۹۷ تعیین و ابلاغ شده، چگونه ممکن است بی‌اطلاعی رخ داده باشد!؟ روی آن نقشه که احتمالا شهرداری هم در اختیار دارد، محدوده‌ها و حریم آثار مشخص شده است. هرچند ساختمانی که تخریب شده دیوار به دیوار تماشاخانه سنگلج بوده و مسأله فراتر از این حرف‌هاست.

او همچنین یادآور شد: سال ۱۳۹۸ دستورالعمل اجرایی تعیین حریم آثار ملی از سوی سازمان وقت میراث فرهنگی ابلاغ شده است، که براساس آن، زمانی که پرونده حریم یک اثر به اداره کل ثبت و حریم در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فرستاده می‌شود، هیچ ارگان و نهادی اجازه پاسخگویی به استعلام‌ها و یا صدور مجوز را ندارد تا زمانی که حریم آن اثر، مصوب و از سوی وزیر میراث فرهنگی ابلاغ شود. پس از آن می‌توانند طبق ضوابط مندرج درباره حریم اثر، اقدام کنند. از طرفی، طبق همین دستورالعمل اگر حریم اثر یا آثار مشخص نشده باشد، باید با توجه به ارتفاع اثر تاریخی، محدوده حریم را دو برابر ارتفاع درنظر گرفت و بر آن اساس اقدام کرد. چطور می‌شود از دستورالعملی که از سال ۱۳۹۸ ابلاغ شده است، اطلاعی نداشته باشند و آن را بهانه تخریب کنند؟

سپنجی تاکید کرد:‌ اکنون برای هر نوع ساخت‌وسازی در حریم محله و تماشاخانه سنگلج باید براساس نقشه حریم اقدام شود.

پریسا مقتدی ـ مدیر تماشاخانه سنگلج ـ چندی پیش درباره اتفاقی که در مجاور این تماشاخانه درحال وقوع بود، توضیح داد: اواخر سال گذشته مطلع شدیم این ساختمان تخلیه شده و قرار است نوسازی شود، نه اینکه تخریب شود. از همان موقع تماس‌هایی با آقای نادعلی ـ رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر ـ داشتیم و از طریق آقای نظری ـ مدیر کل هنرهای نمایشی ـ به وزیر ارشاد و وزارتخانه اطلاع داده و موضوع توسعه تماشاخانه سنگلج  پیگیری شد.

او ابراز تاسف کرده است که از حدود یک هفته قبل متوجه شده‌اند در ساختمان مجاور تماشاخانه به جای بازسازی، تخریب صورت می‌گیرد و در ادامه اظهاراتش که برای رسانه‌ها فرستاده شده، گفته است: حدود ۷ تا ۱۰ روز پیش متوجه شدیم که موضوع، نوسازی نیست و دارد تخریب صورت می‌گیرد. خیلی نگران شدیم. بحث الحاقی در این مرحله اولویت نبود تا اینکه از طریق مدیر کمیته هنر کمیسیون فرهنگی شورای شهر، مطلع شدیم که تلاش‌هایی شده و ارتباطاتی با شهردار محترم گرفته شده است.

پس از این توضیحات، کاظم نظری ـ مدیرکل هنرهای نمایشی ـ به برخی رسانه‌ها گفت که وزیر ارشاد در جریان تخریب ساختمان کناری تماشاخانه سنگلج قرار گرفته است و متوجه شدیم شهرداری تهران بدون هیچ‌گونه هماهنگی با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری دست به این اقدام غیراصولی و غیرقانونی زده است.

وزارت میراث فرهنگی و معاونت میراث فرهنگی تهران هنوز درباره اتفاق رخ‌داده برای تماشاخانه سنگلج که قدیمی‌ترین سالن فعال در تئاتر تهران است و در سال ۱۳۸۸ به شماره ۲۷۴۶۹ در فهرست میراث ملی ایران ثبت شده، واکنشی نداشته است. ایسنا پیگیر است تا در این‌باره با مسئولان مربوطه گفت‌وگو داشته باشد.

تماشاخانه سنگلج در سال ۱۳۴۴ همزمان با برگزاری جشنواره نمایش‌های ایرانی در ضلع جنوبی پارک شهر  در حالی افتتاح شد که آن سال‌ها با تصمیم شورای تئاتر ـ به عنوان مجموعه تصمیم‌گیر ـ مقرر شد این مکان تنها به آثار ایرانی اختصاص یابد، اما از ابتدای دهه ۵۰ و رونق نداشتن تولیدات حرفه‌ای با محوریت نمایش‌های ایرانی، با نمایش «بازرس» به کارگردانی مرحوم عزت‌الله انتظامی میزبان آثار غیرایرانی هم شد.

طرح گسترش تماشاخانه سنگلج نیز از دهه ۹۰ مطرح و نامه درخواستی با امضای حدود ۴۰۰ هنرمند تئاتر به شهرداری تهران ارجاع داده شد تا ساختمان کناری «سنگلج» که یکی از ساختمان‌های اداره حقوقی شهرداری است، تغییر کاربری بدهد و به اهل تئاتر واگذار شود. اجرای این طرح در طول یک دهه مدام به تاخیر افتاد تا اینکه پریسا مقتدی، مدیر این تماشاخانه در سال ۱۴۰۰ اعلام کرد که به دلیل تغییرات اعضای شورای شهر، این طرح اجرایی نشده است. اکنون بنای تاریخی سنگلج نه تنها گسترش نیافته که ادامه حیات آن با احتمال ساخت و ساز جدید و با توجه به لرزش‌هایی که تن کهنه این تماشاخانه روزانه تجربه می‌کند، به مخاطره افتاده است.

آسید کاظم همچنان زنده است

دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد …

محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایسنا حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و امروز شنبه ۸ اردیبهشت ماه هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه‌خوانی کند.

این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.

محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایش‌نامه‌خوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»

او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته…»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»

ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم‌ ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»

حالا و با تغییرات هر روزه‌ای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام‌ ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.

برگزاری نکوداشت بازیگر پیشکسوت که شاگرد برتر سمندریان بود

آیین نکوداشت اکبر زنجانپور بازیگر و کارگردان با سابقه تئاتر در نوزدهمین «شب کارگردان» خانه تئاتر برگزار می‌شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط‌عمومی انجمن کارگردانان تئاتر ایران، در نوزدهمین دوره «شب کارگردان» آیین نکوداشت اکبر زنجانپور روز یکشنبه ۹ اردیبهشت برگزار می‌شود.

در این مراسم که به همت انجمن کارگردانان طبق رسم سال‌های گذشته و در تاریخ ۹ اردیبهشت مصادف با تولد حمید سمندریان کارگردان فقید تئاتر ایران برپا می شود، مدالیوم این انجمن صنفی به پاس سال‌ها تلاش و استمرار در حوزه کارگردانی تئاتر به اکبر زنجانپور اهدا می‌شود.

همچنین در این مراسم از چند چهره تئاتری دیگر ژاله علو، علیرضا کوشک‌جلالی، علی شمش نیز تجلیل و تندیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران به آنها اهدا می‌شود.

این مراسم یکشنبه و از ساعت ۱۷ در سالن شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.

 

حمید سمندریان که با شوق فراوان نظاره‌گر کار دانشجویان خود بود، استعداد و توانمندی این دانشجو را کشف کرد و اول بار در نمایش «نگاهی از پل» با او همکاری کرد. اکبر زنجان‌پور در این نمایش به عنوان استعدادی درخشان ظاهر شد و این اولین گام‌های او در جاده موفقیت بود.

به گزارش ایسنا، این خاطره به دهه ۵۰ بازمی‌گردد و حالا دانشجوی سابق قرار است همزمان با زادروز استاد خود و در مراسمی که کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار می‌کند، تقدیر شود.

دانشجوی سابق اما سال‌هاست که خانه‌نشین است و شرایط را برای به صحنه بردن اثری تازه، مناسب نمی‌داند.

هرچند نسل جدید تماشاگران تئاتر نتوانسته‌اند هنرنمایی زنجان‎پور را روی صحنه ببینند، اما قدیمی‌های تئاتر نمی‌توانند حضور تاثیرگذار و استعداد شگرف او را در نمایش‌های «نگاهی از پل» و «ملاقات بانوی سالخورده» فراموش کنند

شاید اولین بازی حرفه‌ای او در تئاتر در نمایش «نگاهی از پل» بود که در کنار سوسن‌فرخ نیا به عنوان یکی دیگری از دانشجویان مستعد دانشکده هنرهای زیبا درخشید و بار دوم بود که خود را به عنوان استعدادی غیرقابل انکار اثبات کرد؛ در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» نوشته فردریش دورنمات و کار حمید سمندریان. او در آن نمایش نقش آالفرد ایل را بازی کرد که یکی از کارکترهای مهم نمایشی است و تفاوت سنی زیادی با آن داشت.

به انگیزه این تجلیل و به یاد حمید سمندریان، بخشی از صحبت‌های او را درباره زنجان‌پور مرور می‌کنیم:

«زنجان‌پور بسیار قابل قبول و باورپذیر بازی کرد. هرچند که آالفرد ایل از سن او دور بود ولی او نقش را به خوبی درک کرد. من استعداد زنجان ‌پور را در کلاس‌های دانشگاه شناختم. زمانی که شاگرد من بود، او را در اجراهای دانشگاهی دیده بودم و هیجان‌ها و انرژی‌های او را می‌شناختم. همان طور که در «نگاهی از پل» قدرت و انرژی خود را به نمایش گذاشت، در «ملاقات بانوی سالخورده» نیز به درونیات و عمق آلفرد ایل پی برد. دو نقش متفاوت و با بازی فراموش‌نشدنی زنجان‌پور. من برای رسیدن او به آلفرد ایل هیچ گونه درگیری نداشتم. زنجان‌پور به شدت خودش را متمرکز کرده بود تا به نقش برسد و آن طوری که من می‌خواهم بازی کند. او هم در بیرون و هم در درون به نقش رسید و خودش را هماهنگ کرد و به روح لحظه به لحظه نقش مسلط شد.

اما بخت با تماشاگران دهه هشتاد هم همراه بود تا یک بازی به یادماندنی دیگر از زنجان‌پور ببینند؛ در نمایش «شب هزار و یکم» به نویسندگی و کارگردانی بهرام بیضایی. نمایشی که در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و در سه اپیزود گوناگون، نگاهی تازه به هزار و یک شب داشت. زنجان‌پور با همراهی مژده شمسایی و ستاره اسکندری در اپیزود دوم این نمایش بازی کرد تا برای تماشاگران نسل‌های بعدی تئاتر نیز خاطره زیبای دیگری از بازی‌های خود بسازد.

حالا این بزرگداشت همزمان با زادروز استاد او در خانه هنرمندان ایران، روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه برپا می‌شود. حمید سمندریان، استاد او سال‌هاست که از دنیا رفته و بهرام بیضایی نیز به دلیل دوری از وطن، نخواهد توانست در این برنامه شرکت کند و این بزرگداشت با دو جای خالی همراه می‌شود.

بزرگداشت زنجان‌پور به کوشش کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران، ساعت ۱۷ روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.

اجرای نمایشی درباره دروغ روی صحنه شهرزاد

نمایش «دروغ پارلمانی» به کارگردانی سهیل حاتمی و تهیه کنندگی بهمن هاشمی، اجراهای خود را در پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، نمایش «دروغ پارلمانی» به تهیه‌کنندگی بهمن هاشمی و کارگردانی سهیل حاتمی، اجراهای خود را در پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرد؛ این نمایش تا پنجم خرداد هرشب راس ساعت ۲۱:۳۰ روی صحنه می‌رود.

محسن رضوی‌نیا، مهسا احمدپور، رضا امانلو، پردیس کریمی، پویان پوینده، فاطمه عباسی، ناهید عبدالمحمدی، مسعود روشن و سالار آذریان، بازیگران نمایش «دروغ پارلمانی» هستند.

«دروغ پارلمانی»، برداشتی از نمایشنامه «به دنبال دروغگو» اثر دیمیتریس پساتاس، نمایشنامه‌نویس و طنزپرداز ترک‌تبار است که در یونان زندگی و فعالیت می‌کرده است.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «با دروغ همه چیز به دست میاد، ولی نمیشه نگهشون داشت.»

تبسم شاهپوری (دراماتورژ)، پویان پوینده (تولید)، زهرا حیدری (منشی صحنه)، ایمان نیکخو، بیتا جباری و ستاره شهنی (دستیاران کارگردان)، مرتضی عبدالحسینی (طراح صحنه)، مرتضی عبدالحسینی، علی عباسیان و محسن بهرامی (ساخت دکور)، بهاره مینایی (گریم)، ملیکا نخعی (لباس)، سهیل حاتمی (طراح نور)، سیدمحمدصادق سیادت (مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای)، پوریا مقدم (طراح پوستر)، عرفان محمدی (ساخت تیزر)، مجید هزاوه و امیر علی سیدجلالی (عکاس) اشاره کرد.

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند تا پنجم خرداد به سایت تیوال یا گیشه پردیس تئاتر شهرزاد به آدرس خیابان حافظ، خیابان نوفل‌لوشاتو،‌ بعد از سفارت ایتالیا، شماره ۷۶ مراجعه کنند.

شهرام کرمی: توجه به نمایش اصیل ایرانی جای تقدیر دارد

شهرام کرمی، در مراسم شب‌چراغ «سلطان عمرا بمیرد» در تماشاخانه سنگلج، از اجرای نمایش‌های اصیل ایرانی در این سالن قدیمی، توسط هنرمندان استانی، قدردانی کرد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، شمع شب‌چراغ نمایش «سلطان عمرا بمیرد»، نوشته و کار محمدجواد کبودرآهنگی در چهارمین روز اردیبهشت‌ ۱۴۰۳، با حضور شهرام کرمی، نویسنده، کارگردان و مدرس دانشگاه، در این تماشاخانه قدیمی روشن شد.

در ابتدای این مراسم، کبودرآهنگی، ضمن خیرمقدم به حاضران این مراسم گفت: «اول از کارمندان تماشاخانه سنگلج تشکر می‌کنم که برای آماده شدن و روی صحنه آمدن این نمایش تمام و کمال، کمک‌حال گروه اجرایی بودند. بعد از گروه اجرایی نمایش «شاماران» که از شهرستان آمده‌اند و اجرای خوبی را در تهران روی صحنه برده‌اند، سپاسگزارم؛ چون خودم هم شهرستانی هستم و تجربه اجرا در تهران را داشته‌ام و به‌سختی آن آگاهم.»

این هنرمند تئاتر درباره متن این نمایش گفت: «نمایشنامه «شاه عمرا بمیرد» اثر اوژن یونسکو را با توجه به قابلیت‌های نمایش‌های شادی‌آور ایرانی و طنز آوری مبارک در قالب تخت حوضی نوشتم و با گروه بازیگرانش که جمعی از هنرمندان پیشکسوت و تحصیل‌کرده تئاتر هستند، همچون مرشد مهدی چایانی، محمدعادل غلامی، طاهره بهرامی و دیگر دوستان تمرین کردیم و شما امشب به تماشای آن می‌نشینید.»

شهرام کرمی مهمان ویژه این مراسم، پیش از افروختن شمع شب‌چراغ آغاز اجرای «سلطان عمرا بمیرد» گفت: «باید از هر دو گروه نمایشی تماشاخانه سنگلج که از شهرهای دیگر به تهران آمده‌اند، تشکر کنم. این اتفاق خوبی است و این حرکت در تماشاخانه سنگلج قابل‌تقدیر است. آن را به‌ فال نیک می‌گیرم و امیدوارم اجراها با استقبال خوب تماشاگران روبرو بشود.»

او در ادامه گفت: «توجهی که اجرا به فضای اصیل ایرانی داشته است، جای تقدیر دارد.»

کرمی خودش را مدیون کبودرآهنگی معرفی کرد و افزود: «من مدیون ایشان هستم، بابت آن‌که سی‌وپنج سال پیش، اولین نمایشی که دیدم، نمایش «مقصر کیه؟» نوشته صادق عاشورپور به کارگردانی ایشان بود که دچار جادوی نمایش شدم. می‌دانم آقای کبودرآهنگی دائم نمایش کار می‌کند و از ایشان و گروه اجرایی نمایش «سلطان عمرا بمیرد» سپاس‌گزار هستم.»

نمایش «سلطان عمرا بمیرد» به کارگردانی محمدجواد کبودرآهنگی، هرروز غیر از شنبه‌ها ساعت ۲۰ در تماشاخانه سنگلج روی صحنه می‌رود و علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش را از طریق سایت گیشه تئاتر و تیوال تهیه کنند.