حسن دادشکر: وظیفه اصلی نمایش، انتقال متن است

حسن دادشکر، پیشکسوت تئاتر ایران خطاب به مدیر تالار هنر گفت خواهشی که از شما دارم این است که بیشتر کارهایی را حمایت کنید که بر اساس اصول تئاتر و درام باشد. بعضی از کارها متاسفانه بخش موسیقایی‌اش آن قدر بالاست که محتوا، کارگردانی و بازی و عناصر اصلی درام را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایران تئاتر، حسن دادشکر کارگردان و بازیگر پیشکسوت تئاتر کودک و نوجوان شب گذشته و در حاشیه بازدید از نمایش «کتابخورها»، در تالار هنر از تئاتر کودک و نوجوان سخن گفت.

حسن دادشکر در پایان اجرای نمایش «کتابخورها» گفت: «نمایش «کتابخورها» را چند سال پیش در جشنواره تئاتر شهر و در فرهنگسرای اندیشه دیده بودم. اجرای فعلی نسبت به آن اجرا خیلی فرق کرده بود. در کاری که دیدم مجموعه طراحی‌ها، کارگردانی و موسیقی روی اصول درستی جلو رفته است. این اجرا باعث شد که بیشتر جذب متن شویم.»

او درباره اهمیت نمایشنامه بر عناصر دیگر توضیح داد: «نمایش در اصل وظیفه‌اش انتقال متن است. بقیه عناصر سرگرم کننده جنبه‌هایی هستند که مانند کاتالیزور عمل می‌کنند. مثل فعل و انفعالات شیمیایی، تاثیر دو پدیده شیمیایی را یک عنصر شیمیایی سوم تسریع می‌کند و در حکم کاتالیزور است.»

این کارگردان تئاتر درباره نمایش «کتابخورها» گفت: «خیلی نمایش شسته رفته‌ای است و همه چیز سر جای خودش است. فکر می‌کنم متن را قدری دستکاری کرده‌اند. البته من متن اصلی را نخوانده‌ام. منتها گروه سه شخصیت اولیه, سه تا موریانه را باید جدی تر می‌گرفت. منطق پشت آن شاید این باشد که این ها چون به پرخوری و پرکردن شکم پرداخته‌اند، مقداری از نظر مغزی اشکال دارند و کمتر فکر می‌کنند. از آن زاویه کمی درست است ولی تماشاگر ما وقتی حالت کمدی از بازیگری می‌بیند توقع دارد که بیشتر تماشاگر را بخنداند. کارگردان‌های ما در به کارگیری لحظات کمیک و کمیک کردن یک شخصیت باید بیشتر دقت کنند. اینجا بیشتر باید نادانی موریانه‌ها که به پرکردن شکم پرداخته اند و عوارض این نادانی بیشتر دیده می شد تا اینکه سه تا آدم مثل پت و مت یا لورل و هاردی عمل کنند.»

دادشکر با ابراز خرسندی از اینکه نمایش «کتابخورها» جنبه های صرفا سرگرم کننده را نشان نداده است، افزود: «خوشحالی من بیشتر از این بابت است که در این کار، کارگردان و اعضای گروه برخلاف برخی کارهایی که در تئاتر کودک مد شده و بیشتر جنبه موزیکال و موسیقی برای گروه مهم است تا اجرای نمایش، در این کار مسیر درستی را پیش گرفته‌اند و همه چیز به اندازه است. کار خوبی بود و امیدوارم که در تالار هنر کارهایی در این سطح کارگردانی و طراحی بیبینیم.»

او توجه بیش از اندازه به جنبه های سرگرم کننده را یک آسیب جدی در تئاتر و تئاتر کودک ارزیابی کرده و ادامه داد: «کارهایی که به کار فرهنگسرایی معروف شده‌اند به تئاتر کودک لطمه می‌زنند. شاید آن‌ها هم مسئله‌شان درآمد است ولی هر چه ذائقه تماشاگر را پایین بیاوریم، آرام آرام به جایی می رسیم که دیگر چیزی نداریم که این‌ها را بخندانیم. ولی وقتی هر چیزی را در جای خودش ارائه کنیم، تماشاچی هم یاد می‌گیرد که تئاتر کودک نمایشی نیست که فقط بچه‌ها را شاد کند.»

حسن دادشکر در ادامه از مدیریت تالار هنر خواسته‌ای را مطرح کرد و گفت: «خواهشی که از شما دارم این است که بیشتر کارهایی را حمایت کنید که بر اساس اصول تئاتر و درام باشد. بعضی از کارها متاسفانه بخش موسیقیایی‌اش آن قدر بالاست که محتوا، کارگردانی و بازی و عناصر اصلی درام را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هر کدام از این عناصر باید در خدمت پیشرفت درام باشند؛ در غیر این صورت مانند بدنسازی است که دست راستش خوب کارکرده و یک بازوی کلفت دارد و یک بازوی دیگرش نازک و بدردنخور است. باید مجموعه امکانات نور، طراحی، بازی، لباس وهمه این‌ها کمک کنند به بهتر فهمیده شدن خود متن نمایش.»

او ادامه داد: «متن نمایشنامه حتما باید جنبه‌های آموزشی برای بچه‌ها داشته باشد. منتها نه آموزش مستقیم، این کار را بکن و این کار را نکن. مسئله‌ای طرح می‌شود، دو قطب مثبت و منفی شکل می‌گیرد و این‌ها با هم درگیر می‌شوند، گره افکنی پیش می‌آید و آرام آرام گره‌ها را حل می‌کنیم و در آخر نمایش نتیجه می‌گیریم. این روند باید در تمام نمایش ها اتفاق بیفتد. اگر اتفاق نیفتد، فکر می‌کنم در کار نمایش کودک خیانت کرده‌ایم.»

این پیشکسوت تئاتر کودک و نوجوان تاکید کرد: «تئاتر یک پدیده سرگرم کننده صرف نیست. به آن به عنوان یک پدیده انسان ساز، یک پدیده اندیشه ورز و حامل اندیشه که مسائل اجتماعی، شخصیتی، روانی را مطرح می‌کند و در کل به بهتر شدن زندگی انسان‌ها کمک می‌کند باید نگاه کرد. اگر به اینجا برسیم، آن وقت می‌توانیم انواع تئاتر را در کشورمان داشته باشیم. تئاتر فاخر، تئاتر ملودرام، تراژدی و تئاتر تفننی داشته باشیم. در حال حاضر بیشتر تئاتر تفننی برای بزرگسالان داریم. تئاتر کودک هم متاسفانه دارد بیشتر به این سو می‌رود به خصوص در فرهنگسراها.»

حسن دادشکر توجه بیشتر به تئاتر شهرستان‌ها را به جهت الگو بودن تئاتر تهران مورد تاکید قرار داده و گفت: «اگر در تهران یک کار سخیف روی صحنه بیاید فکر می‌کنند یک الگو این است. در شهرستان‌ها استعدادهای خوبی داریم. جوان‌ها و نوجوان‌های بسیار اندیشمندی در جشنواره نمایش عروسکی و هم در جشنواره اخیر کودک و نوجوان با کارهای بسیار قابل توجهی دیدم. حتی در زمینه تئاتر فراگیر، تئاتری که با معلولین کار می‌شود دو سه کار واقعا بی‌نظیر دیدم.»

او با اشاره به تاثیر تئاتر بر درمان و یا افزایش توانایی‌های معلولان همچنین تاکید کرد: «نباید به تئاتر فراگیر به چشم ترحم نگاه کنیم، باید به آن‌ها انگیزه و فکر بدهیم که بازاری نشوند. جرقه‌هایی همیشه وجود دارد ولی نمی‌دانم چرا در کشور ما پیگیری نمی‌شود. این وظیفه اداره کل هنرهای نمایشی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و وظیفه سازمان بهزیستی و شهرداری‌هاست. تئاتر در همه دنیا فقط حمایت دولتی ندارد بلکه ارگان‌هایی هستند که گروه های تئاتری را حمایت می‌کنند.»

او در بخش‌های دیگر این دیدار به اهمیت تربیت مربیان و معلمان برای شناخت تئاتر و اصول و آداب تئاتر دیدن، آموزش آداب تئاتر دیدن به بچه ها، اجرای نمایش جدی و نمایشنامه های معروف جهان برای کودکان و نوجوانان پرداخت و گفت: «تئاتر به عنوان یک پدیده انسان ساز باید مداوم در جامعه جریان داشته باشد. اگر این جریان قطع و وصل شود، هیچ فایده‌ای ندارد.»

محمودرضا رحیمی: با برخی از اقدامات غیرضروری نمی‌توان دوره مدیریت را طولانی‌تر کرد

محمودرضا رحیمی که این روزها نمایش «روزی روزگاری سمنگان» را اجرا می‌کند، نسبت به یک خطر جهانی هشدار داد.

این کارگردان تئاتر همزمان با اجرای تازه‌ترین نمایشش در گفتگو با ایسنا از تکرار تاریخ ابراز تاسف کرد و افزود: امروزه با خطر نابودی خودخواسته جهان از سوی برخی از قدرت‌ها طرفیم.

او هچنین با انتقاد از کم‌اعتنایی مدیران هنری به تئاتر تاکید کرد که عمر مدیریت هنری در کشور ما بیش از ۲، ۳ سال نیست و با برخی از اقدامات غیرضروری که اتفاقا به زیان تئاتر است، نمی‌توان دوره مدیریت را طولانی‌تر کرد.

رحیمی که بعد از حدود ۷ سال دوری از صحنه، بار دیگر نمایشی را کارگردانی کرده است، با ارائه توضیحاتی درباره شکل‌گیری این اثر نمایشی افزود: سه چهار سالی بود که حتی در دانشگاه هم تدریس نمی‌کردم اما در آموزشگاه استاد سمندریان و برخی موسسات دیگر درس می‌دادم که کار زمان‌گیری بود و فرصت چندانی برای اجرای نمایش نداشتم. اما از دو سال پیش که خاطرات همسرم را درباره روزهای جنگ خواندم، حس نزدیکی زیادی نسبت به آدم‌های خاطرات او پیدا کردم و تصمیم گرفتم نمایشی را بر اساس این خاطره‌ها به صحنه بیاورم.

او اضافه کرد: نگارش متن بیش از یک سال زمان برد و تمرین کار را با دوستانی آغاز کردیم که اغلب آنها ساکن پردیس بودند. همسایگی ما سبب شد تا تمرین‌ها در شرایط راحت‌تری انجام شود و گاهی حتی در خانه‌های یکدیگر نمایش را تمرین می‌کردیم. شیرینی این ماجرا، تلخی دوری مرا از تئاتر جبران کرد و در نهایت بعد از یک سال و نیم تمرین، نمایش به اجرا رسید.

این کارگردان با ابراز تاسف از تکرار تاریخ در مقاطع گوناگون افزود: این تکرار بسیار شگفت‌انگیز و از رخدادهایی است که زیبایی‌شناسی ما را به خطر می‌اندازد. فراموش کردن خاطرات گذشته، خوب نیست چراکه باعث تکرار آنها در آینده می‌شود. ما عموما از گذشته با عنوان نوستالژی یاد می‌کنیم در حالیکه خاطرات خوب به نوستالژی تبدیل می‌شود و خاطرات بد چنین حالتی ندارد.

رحیمی با ابراز تاسف از شرایط جهان در عصر فعلی افزود: امروزه با خطر نابودی خودخواسته جهانی طرفیم که توسط زورمندانی در کل دنیا و با مافیای پول و اسلحه اداره می‌شود و جهان را به ورطه نابودی کشانده که البته تحلیل این موضوع به عهده فلاسفه است، اما احساس کردم اصلی‌ترین زنگ خطر، تکراری است که نابودگرانه کل جهان را تهدید می‌کند و دوست داشتم آن را در قالب تئاتر به نمایش بگذارم. متاسفانه در دنیای امروز، جنگ و کشته شدن به پدیده ساده‌ای تبدیل شده است.

او، دهه ۶۰ را یکی از عجیب‌ترین مقاطع تاریخی ایران برشمرد و افزود: فکر کردم اتفاقات این دوره جای کار بسیاری دارد. به هرحال گذشته قابل حذف نیست و فقط یک اشاره کافی است برای بازگرداندن ما به آن. دهه ۶۰ برای کسانی که در آن مقطع کودک یا نوجوان بودند، همراه با خاطرات شیرینی است، چون به هرحال کودکی و نوجوانی دوره زیبای زندگی است به طوری که در آن مقطع خطر مرگ برای کودکان و نوجوانان به یک بازی تبدیل شده بود. برای ما مهم این است که چگونه در آن دوره، از عهده آن سختی‌ها و بی‌ثباتی‌هایی که به ما تحمیل می‌شد، بر آمدیم و با آن مقابله کردیم. همچنان که امروز هم جنگ‌های دیگری به ما تحمیل می‌شود و دیگر نمی‌توانیم بگوییم تکرار تاریخ جنبه زیبایی شناسانه دارد بلکه دارد به یک مخاطره جهانی تبدیل می‌شود.

رحیمی یادآوری کرد: دهه ۶۰ اگر مخاطره بود، اما دوستی‌ها و دورهمی‌ها هم بیشتر بود. امروزه گویی جامعه دارد آگاهانه به این سمت و سو می‌رود که در ساختارهای جمعی و اقتصادی خود تحولات اساسی ایجاد کند. اگر دهه ۶۰ خانواده‌ها برای دوستی دور هم بودند امروزه گویی برای مافیا شدن دور هم جمع می‌شوند و انگار خانواده‌های مافیایی در حال شکل‌گیری است.

این مدرس تئاتر که حالا بعد از چند سال نمایشی تازه را اجرا می‌کند، درباره دشواری‌های اجرای تئاتر در مقطع فعلی و تفاوت آن با گذشته توضیح داد: سیستم فعلی تئاتر ما برای کار کارگاهی مناسب نیست. در حالی که من فرزند کارگاه تئاتری هستم و برای همین نمایش یکسال و نیم تمرین گروهی داشته‌ایم.

او ادامه داد: متاسفانه امروز سیستم غلط اقتصاد محور بر هنر ما حاکم است و این نوع کارها هیچ جایی ندارد. برای هیچ گروهی نمی‌صرفد یک سال از جیب بگذارد و بدون حمایت نمایشی را آماده کند و تازه از طرف سالن هم تحت فشار قرار بگیرد و نکته تاسف‌برانگیزتر این است که گروهی که در کنار ما اجرا دارد، حتی حاضر نیست به مدت نیم ساعت درباره زمان اجرای خود انعطاف داشته باشد و این چنین است که جهان امروز ما خیلی بی‌رحم شده و نمایش ما خود طعمه یکی از این بی‌رحمی‌هاست.

رحیمی درباره چالش‌های کارکردن در دوره‌ای که به تازگی بحران کرونا و ناآرامی‌های اجتماعی را سپری کرده‌ایم، گفت: اگر فکر کنیم کرونا یا اتفاقات سال گذشته مانع اجرای تئاتر است، که باید گفت که چنین نبوده چون ما حتی در دوران کرونا هم در فضای مجازی کار کردیم و علی‌رغم طعنه‌هایی که همکاران‌مان می‌زدند، حالا دیگر آموزش مجازی، کاملا پذیرفته شده است. بنابراین کسی نمی‌تواند جلوی تئاتر را بگیرد همچنان که در هیچ جای جهان این هنر تعطیل نشده است.

او اضافه کرد: آنچه امروزه تئاتر اصیل ما را نگه داشته، عشق و فداکاری هنرمندان است و آنچه حیات آن را به خطر می‌اندازد، کم اعتنایی مدیران است. مدیران ما به جای این‌که به فکر ایجاد مفهوم در تئاتر باشند، دنبال محدود کردن آن هستند و حال آنکه کار هنرمند عریان‌سازی و نشان دادن معضلات است. هنر خود جهان را به ما نشان می‌دهد و در تقابل با هیچ مقوله‌ای نیست. بنابراین کار هنری نه تنها بحران ایجاد نمی‌کند، بلکه خود نیازمند صلح و آرامش و ثبات و محصول دموکراسی است و با سیاست کاری ندارد و قرار نیست خودش ایجاد ناآرامی کند.

رحیمی ادامه داد: مدیران هنری ما اغلب خودشان هنرمند هستند اما گاهی با ضعف‌هایشان، فاصله میان جامعه هنری را بیشتر می‌کنند. آنها خود را جزو خانواده هنری نمی‌دانند که اگر می‌دانستند، با این کارها لازم نمی‌دیدند خود را به دیگران اثبات کنند زیرا عمر مدیریت هر مدیری در کشور ما بیش از دو سه سال نخواهد بود و عجیب است که چرا هر مدیری اشتباه مدیران گذشته را تکرار می‌کند و تصور می‌کند با انجام یکسری اقدام‌های غیرضروری که اتفاقا به زیان تئاتر است، می‌تواند خود را به بالادستی‌ها اثبات و عمر دوره مدیریت خود را طولانی‌تر کند.

او با انتقاد از تحمیل محدودیت‌های اضافه به تئاتر از سوی برخی از مدیران تاکید کرد: تا به حال در کجای دنیا تئاتر چیزی را زیر و زبر کرده یا بحرانی ایجاد کرده است. در حالی که تئاتر محصول دموکراسی آرامش و ثبات است و با سیاست کاری ندارند.

رحیمی با ابراز تاسف از وضعیت فعلی مجموعه تئاتر شهر افزود: چرا باید دو لایه حصار دور این مجموعه کشیده شود. ما با حفاظت از تئاترشهر که مخالفتی نداریم اما این وضعیت، گروه‌هایی را که در حال اجرا هستند، با مشکل جدی روبه‌رو کرده است. وضعیت فعلی تئاتر شهر عبور و مرور را برای تماشاگران دشوار کرده است و اینها مسائلی است که در ید قدرت ما نیست. از طرف دیگر گروهی که کنار ما اجرا دارد حاضر نیست به اندازه نیم ساعت در زمان اجرای خود انعطاف داشته باشد. همه اینها نشان می‌دهد که جامعه ما یکدیگر را دوست ندارد. در این بین، مدیری هم که نمی‌تواند پشت کار یک هنرمند بایستد، پس در مقابل او چه مسئولیتی دارد.

او همچنین از وجود برخی مافیاها در تئاتر ابراز تاسف کرد و افزود: این گونه رفتارهای مافیایی، بعضی از آثار نمایشی را به زمین می‌زند. اینها توهم توطئه نیست بلکه فضایی است که در آن زندگی می‌کنیم. به عنوان یکی از فرزندان تئاتر کارگاهی در این کشور،  از این همه بی‌اعتنایی به مقوله تئاتر اصیل که می‌تواند بازیگری و سینمای ما را متحول کند، شگفت‌ زده‌ام.

رحیمی ادامه داد: تئاتر ما به دلیل مناسبات غلط اقتصادی، دارد به تالار عروسی تبدیل می‌شود و مدیران ما بیشتر از آنکه به فکر سروسامان دادن به آن و باقی گذاشتن خاطره‌ای خوش از خود باشند، وقت خود را صرف کارهای غیر ضروری می‌کنند به این امید که دوره مدیریت‌شان طولانی‌تر شود.

او در پایان سخنانش اضافه کرد: ما فرزند تئاتر هستیم و تئاتر با نمایشنامه «پرومته در زنجیر» به ما یاد داد که اتفاقات اساسی، همواره از پایین به بالا رخ می‌دهد و برعکس آن نیست. این موضوعی است که باید آن را به یاد داشته باشیم.

کاشت درخت به یاد پیشکسوتان هنر نمایش

آیین کاشت درخت، همزمان با هفته منابع طبیعی و روز درخت‌کاری به یاد پنج هنرمند عرصه هنرهای نمایشی در پردیس تئاتر تهران برگزار شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر همزمان با هفته منابع طبیعی و روز درخت‌کاری با هدف یادبود هنرمندان پیشکسوت هنرهای نمایشی، برگرفته از اسامی پنج سالن مجموعه پردیس تئاتر تهران، پنج اصله نهال میوه به نام‌های

زنده یاد داوود رشیدی، زنده یاد محمود استاد محمد ، زنده یاد جمشید مشایخی، زنده یاد محمدعلی کشاورز و هنرمند سرافراز علی نصیریان در محوطه این مرکز کاشته شد.

این مراسم با حضور امین اشرفی، رییس پردیس تئاتر تهران، فرهاد بشارتی، مریم کاظمی و آرزو افشار از مدرسان کلاس‌های آموزش بازیگری این مرکز و همراهی تعدادی از هنرجویان و همچنین حضور بهرام عظیمی انجام شد.

امین اشرفی ضمن تشکر از حضور برخی از مدرسان و هنرجویان در آیین کاشت درخت گفت: «ترویج فرهنگ کاشت درخت به عنوان یکی از راه‌های حفظ محیط زیست از دغدغه‌های جامعه جهانی‌ است، حضور هنرمندان و استفاده از اسامی هنرمند پیشکسوت در کنار نوجوانان می‌تواند در اشاعه این فرهنگ مثمرثمر باشد. به امید اینکه با کاشت این نهال‌های میوه بتوانیم یاد و خاطره هنرمندان را در پردیس تئاتر تهران زنده نگه‌ داریم.»

حضور مسعود فروتن در آیین شب چراغ تالار سنگلج

مسعود فروتن در مراسم شب‌چراغ نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» گفت استمرار فعالیت تماشاخانه سنگلج با حضور نسل‌های مختلف قابل تقدیر است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، مراسم شب‌چراغ نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» به کارگردانی فرشاد قلی‌پور با حضور مسعود فروتن، شامگاه پنجشنبه، هفدهم اسفند در تماشاخانه سنگلج برگزار شد.

فرشاد قلی‌پور، نویسنده و کارگردان نمایش  «مجلس بلبشو جور کردن» در این مراسم گفت: «اجرا در تماشاخانه سنگلج برای من و گروهم خیلی فرصت مغتنمی است چراکه در این صحنه استادمحمدها ، انتظامی‌ها و مشایخی‌ها روی صحنه رفتند. من و گروهم قدر حضور در این فضا را می‌دانیم.»

در ادامه مسعود فروتن مجری، تهیه‌کننده و کارگردان تلویزیون از خاطرات روزهایی که در کودکی به همراه خانواده خود در لاله‌زار به تماشای یک نمایش نشسته بود، گفت.

فروتن توضیح داد: «از این که تعدادی خانم و آقا روی صحنه زندگی خودشان را می‌کردند، حیرت‌زده بودم و برایم سوال بود. از همان ایام عاشق فضای تئاتری شدم تا در سال ۱۳۴۴ تماشاخانه سنگلج افتتاح شد و ما خوشحال بودیم که یک فضای تئاتری به شهر اضافه شده است.»

او استمرار فعالیت تماشاخانه سنگلج و حضور نسل‌های مختلف تئاتری در آن را قابل تقدیر دانست.

این هنرمند افزود: «خوشحالم که مراسمی به اسم شب‌چراغ هست که با روشن کردن این شمع توسط یک تئاتری قدیمی، اجرای یک تئاتری جوان‌تر آغاز می شود.»

او با تقدیر از بانوان هنرمندی که چندین دهه بر صحنه سنگلج درخشیده‌اند و نام و یادشان در ذهن و قلب همه هنردوستان جاودانه شده است، نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» را کاری خاص و زنانه معرفی کرد و گفت: «این کار یک کار خاص با حضور بانوان است و داستان زنانی در دوران مشروطه را نمایش می‌دهد.»

مهوش وقاری، رحیم نوروزی و جمعی از هنرمندان سینما و تئاتر دیگر مهمانان نخستین شب این نمایش بودند.

نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» هر روز غیر از شنبه‌ها در ساعت ۱۹:۳۰ روی صحنه است و علاقه‌مندان می‌توانند بلیت این نمایش را از سایت‌های تیوال و گیشه تئاتر تهیه کنند.

هفته دوستی کودکان جمهوری اسلامی ایران و بوسنی و هرزگوین برگزار می‌شود

هفته دوستی کودکان جمهوری اسلامی ایران و بوسنی و هرزگوین با اجرای نمایش عروسکی «شکست کلاغ‌ها» و برنامه‌های فرهنگی در این شهر در حال برگزاری است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، هفته دوستی کودکان جمهوری اسلامی ایران و بوسنی و هرزگوین به همت رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در بوسنی و هرزگوین، حوزه هنری کودک و نوجوان انقلاب اسلامی و مراکز فرهنگی و آموزشی کودکان و نوجوانان بوسنی و هرزگوین ۱۴ تا ۱۸ اسفند درحال برگزاری است.

در این‌ رویداد، چهار مرکز فرهنگی طی پنج روز میزبان هنرمندان ایرانی خواهند بود و کودکان و نوجوانان مخاطب این مراکز از طریق برنامه‌های متنوع پیش بینی شده، با ویژگی‌های فرهنگی، تاریخی، جغرافیایی و همچنین قهرمانان، آداب پهلوانی و زورخانه‌ای و به خصوص شهید سعید طوقانی آشنا می‌شوند.

نمایش عروسکی، روایت قصه‌های قهرمانان ایرانی، آشنایی با ظرفیت‌های انیمیشن ایران، آشنایی با سرود در ایران و آشنایی با هنرهای سنتی ایرانی از طریق شرکت در کارگاه‌های آموزشی ساخت عروسک‌های نمایشی ایرانی و چاپ قلم کاری از دیگر برنامه‌های پیش بینی شده این هفته است.

نمایش عروسکی «شکست کلاغ‌ها» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی اسدی مرام و بازی سمیرا خانزادی و مرضیه ابراهیمی اجرا می‌شود.

به موجب برنامه‌ریزی‌های این‌ هفته دوستی، هنرمندان ایرانی دوشنبه ۱۴ اسفند در مرکز فرهنگ و جوانان سارایوو، سه شنبه ۱۵ اسفند در کالج فارسی بوسنیایی، چهارشنبه و پنج شنبه ۱۶ و ۱۷ اسفند در مرکز بین‌المللی کودکان و نوجوانان سارایوو و جمعه ۱۸ اسفند در کتابخانه شهری و دانشگاهی شهر توزلا بوسنی و هرزگوین به اجرای برنامه می‌پردازند.

کتاب «دو دوست» هم با موضوع زندگی و اخلاقیات شهید طوقانی و فرهنگ پهلوانی و زورخانه ای به صورت تخصصی برای کودکان دو کشور توسط محسن مشرقی نگارش و توسط سنکا بشلیچ به زبان بوسنیائی ترجمه شده که در این رویداد معرفی و رونمایی می‌شود.

فراخوان جشنواره تئاتر قاهره منتشر شد

فراخوان سی‌ویکمین دوره جشنواره جهانی قاهره که از یازدهم تا نوزدهم شهریور ۱۴۰۳ در پایتخت مصر برگزار می‌شود، منتشر شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایران تئاتر، سی‌ویکمین دوره جشنواره جهانی قاهره، فراخوان خود را منتشر کرد.

متن این فراخوان به شرح زیر است:

«مرکز ITI قاهره مفتخر است که از هنرمندان و گروه‌های تئاتری همه دنیا دعوت کند تا در سی‌ویکمین دوره جشنواره تئاتر تجربی قاهره (CIFET) حضور به هم رسانند که از اول تا هشتم سپتامبر ۲۰۲۴ (۱۱ تا ۱۹ شهریور ۱۴۰۳) در شهر قاهره مصر برگزار می‌شود.
جشنواره تئاتر تجربی قاهره که با حمایت وزیر و زیر نظر وزارت فرهنگ جمهوری عربی مصر برگزار می‌شود، بستری رقابتی ویژه ارائه آخرین نوآوری‌ها در تئاتر بین‌المللی است درحالی‌که توجه را به تولیدات محلی و منطقه‌ای جلب می‌کند.
این جشنواره با تعهد به تقویت چشم‌انداز فرهنگی، از اجراهایی استقبال می‌کند که طیفی از سبک‌ها و ژانرها را دربرمی‌گیرد و از تماشاگران دعوت می‌کند تا افق‌های هنری نویی را کشف کنند.
از علاقه‌مندان به شرکت در جشنواره دعوت می‌شود تا فرم درخواست خود را تا تاریخ پانزدهم مارس، ۲۰۲۴ (بیست و چهارم اسفند ۱۴۰۳) ثبت کنند.
گروه‌های تئاتری می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر و پُر کردن فرم شرکت در جشنواره، به سایت https://cifet.org/call-for-performances مراجعه کنند.»

علی نصیریان: انتظار مدح و ثنا ندارم

آیین نکوداشت علی نصیریان بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیونی در حالی به میزبانی پردیس سینمایی ملت برگزار شد که سالن اصلی این مجموعه سینمایی نیز مزین به نام این هنرمند پیشگام شد.

به گزارش  گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی موسسه تصویر شهر، آیین نکوداشت و نامگذاری سالن اصلی پردیس ملت به نام استاد علی نصیریان، شامگاه روز پنجشنبه هفدهم اسفند ماه با حضور تعدادی از هنرمندان صاحب نام عرصه‌های مختلف برگزار شد.

همچنین در این مراسم از کتاب زندگی و آثار علی نصیریان که به قلم نگار حسینی نوشته و توسط انتشارات فرهنگ معاصر منتشر شده است، رونمایی شد.

پژمان بازغی که اجرای این مراسم را به عهده داشت در ابتدا خبر داد که مدیران موسسه تصویر شهر و پردیس سینمایی ملت تصمیم گرفتند سالن ۹ این سینما رابه نام علی نصیریان نام گذاری کنند.

وی با بیان گزیده‌ای از تاریخچه زندگی علی نصیریان گفت: نسل ما به همراه شهاب حسینی خیلی خوش شانس هستیم که در این دوره به دنیا آمدیم و تمام این بزرگان را از نزدیک دیدیم و از روی دستشان تقلب کردیم و از آن‌ها درس آموختیم.

این بازیگر و مجری با ابراز امیدواری نسبت به اینکه نسل آینده احترام به پیشکسوتان هنرهای نمایشی را یاد بگیرد، عنوان کرد: این نسل باید بداند که چقدر آقای نصیریان به سختی توانست جای خود را میان مردم باز کند. حتی در بخشی از کتاب هم به نقل از این هنرمند آمده است که «جای نمایش هم نداشتیم و در خرابه‌های پارک شهر به همراه جوانان علاقه‌مند به تئاتر جمع می‌شدیم و تمرین می‌کردیم».

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

اگر دنبال شکوه در بازیگری هستید علی نصیریان بهترین نمونه است

در ادامه شهاب حسینی روی سن آمد و با بیان اینکه افتخار می‌کند که در این مراسم حضور دارد، افزود: صحبت کردن درباره استاد نصیریان مانند این است که یک برکه کوچک بخواهد درباره اقیانوس صحبت کند. من خطاب به هم‌نسلانم و نسل‌های آینده صحبت می‌کنم؛ چنانچه دنبال یک الگوی مشخص، واضح، ملموس و قابل درک می‌گردید تا شکوه حضورتان را در فضای حرفه‌ای رقم بزنید، آقای نصیریان بهترین نمونه چنین الگویی هستند.

حسینی درباره تجربه همکاری با نصیریان تشریح کرد: وقتی این افتخار را داشتم که در محضرشان در سریال «شهرزاد» شاگردی کنم و در نمایش «اعتراف» به من اعتماد کردند، بیش از آموختن تکنیک‌های بازیگری از ایشان منش، مرام، رفتار، ادب و شخصیت را آموختم. آقای نصیریان دردانه‌ای هستند که همواره به وجودشان می‌بالیم و به قول پژمان عزیز خداراشکر می‌کنیم که هنگام تکامل شخصیت با وجود محدودیت‌ها بزرگانی مانند نصیریان ما را پروراندند. استاد! امیدوارم سایه شما بر سر ما مستدام بماند.

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

آقای نصیریان شما به من احتیاجی ندارید

در ادامه این مراسم بهمن فرمان آرا روی سن آمد و قبل از صحبت درباره نصیریان با یادآوری اینکه جای داریوش مهرجویی اینجا خالی است، گفت: آقای نصیریان سمبل فردی است که در اجتماع هم زندگی و هم کار هنری اش را همیشه درست انجام داده و حاشیه نداشته است. چیزی که امروز می‌بینیم، مردی است که باعث افتخار تئاتر مملکت ماست و بسیار مفتخریم که چنین شبی جمع شدیم تا از ایشان تشکر کنیم و برای کتاب نفیس چاپ شده خوشحال باشیم، اما خیلی چیزها باعث می‌شود که خوشحالی ما همیشه اشکالی داشته باشد.

وی ادامه داد: علت صحبت درباره داریوش مهرجویی این است که در بهترین فیلم‌های او، علی نصیریان نقش اساسی داشت و اگر فیلم «گاو» و کارهای ایشان را دیده باشید، می‌بینید که همیشه فرد مثبتی در این کارها بوده است. در مملکت چه می‌شود که به تمام بدن کارگردان ۸۵ ساله ایرانی چاقو بزنند، گلویش را ببرند و سلاخی اش کنند!؟ و نتوانیم درباره آدمی صحبت کنیم که در سینمای ما مهم بود و باعث شد سینما در مقاطعی به او تکیه کند.

وی سپس خطاب به علی نصیریان گفت: آقای نصیریان ما جزو طرفداران ۱۰۰ درصد شما هستم و شما به من احتیاجی ندارید، چون خیلی مهم هستید و امشب جمع شدیم تا تشکر کنیم و امیدوارم من را هم مثل بقیه قبول کنید که برای دست بوسی آمدم. ما به شما افتخار می‌کنیم.

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

وقتی قلب تماشاگر متوقف می‌شود

علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما هم درباره علی نصریان گفت: کاش جای توسل به کلمات برای صحبت درباره نصیریان، دستگاهی وجود داشت که روی قلبمان بگذاریم و تمام آنچه در قلب و باطن ما درباره آقای نصیریان وجود دارد، شکل بگیرد.

دهکردی با اشاره به تکنیک بازیگری نصیریان تشریح کرد: آقای نصیریان در استفاده از مجموع فنون بازیگری اعم از زبان بدن و احساس در جایگاه بی‌نظیر و خارق‌العاده‌ای هستند. وقتی زیر پلک چشم آقای نصیریان در سریال «شهرزاد» تکان می‌خورد، قلب تماشاگر متوقف می‌شد.

وی ادامه داد: می‌خواهم درباره آقای نصیریانی صحبت کنم که چون دست به قلم بردند، توانستند آثاری را خلق کنند که به قدری فاخر است که بزرگانی مانند مهرجویی وسوسه شدند تا نمایشنامه ایشان را به فیلم تبدیل کنند. وقتی به وجود کلی هنرمندی مانند نصیریان فکر می‌کنیم، همه این‌ها در برابر شخصیت واقعی و مجموع حضور و وجودشان کم است؛ آقای نصیریانی که امروز کلیله و دمنه، قابوسنامه، عالی‌قاپو، سی‌وسه‌پل و تخت جمشید ایران و فخر هنر یکپارچه ایران است. اگر بازیگری است که هنوز نتوانسته در کنار آقای نصیریان بازی کند و از حضورش بهره ببرد، چیز بسیار مهمی در بازیگری اش کم دارد. اگر ایشان اجازه بدهند از طرف انجمن مفاخر از وجودشان تقدیر شود و آرزوی قلبی خودم این است که خورشید وجودشان منور و تابناک باشد و خوشحالیم که توانستیم با ایشان کار کنیم.

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

نصیریان بهترین الگوی نسل امروز و آینده است

داریوش مؤدبیان نویسنده، مترجم، مدرس و بازیگر تئاتر و سینما هم در ادامه این مراسم گفت: این کتابی که خانم نگار حسینی آماده کردند و داوود موسایی ناشر آن بود و چندسالی به دلیل جمع آوری اسناد و مدارک طول کشید، تازه قدم اولی است که در زمینه تاریخ شفاهی برداشته شده است. تاریخ شفاهی باید مدون شود تا تأثیرگذار باشد. بسیاری از کتاب‌هایی که راجع به بازیگری، تئاتر و هنر و سینما است، به شکل خاطره‌ای است و هنوز بزرگان اهل فن بازیگری برای آماده کردن متنی تأثیرگذار، به سختی کاری را پیش می‌برند. این کتاب به چهار سطح از کار آقای نصیریان در سینما و تلویزیون می‌پردازد که یک موضوع آن درباره آقای نصیریان و شخصیت والای انسانی ایشان می‌شود. به هرحال آقای نصیریان بهترین الگو برای نسل ما و آینده است.

در ادامه علی نصیریان با تشکر از حاضران در جمع گفت: دوستان در این جمع صحبت‌هایی درباره من کردند که من اصلاً آرزو نمی‌کردم و نمی‌کنم؛ چون از بچگی نمایش را دوست داشتم و مادرم ساز تنبک و دف می‌زد و بعضی اوقات که دف می‌زد با او آواز می‌خواندم و آنچه انجام دادم آرزوهای خودم بوده است پس انتظار مدح و ثنا ندارم. آمدند گفتند که می‌خواهند خیابانی را به نامم کنند، اما مخالفت کردم چون نویسنده بزرگی گفته وقتی رمان را خواندی بینداز و برو و ما هم همین طور هستیم.

وی با بیان اینکه علاقه به کارهای نمایشی از کودکی در او شکل گرفت، ادامه داد: پس از تشکیل گروه تئاتر در دبیرستان، برای اینکه بدانم کدام تئاترها شاگرد می‌گیرند، پی‌درپی به گروه‌های تئاتری مراجعه کردم تا اینکه بالاخره جامعه باربد درخواست زد و به تئاتر سعدی رفتم.

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

نصیریان با اشاره به تشکیل تئاتر سعدی و حضور تأثیرگذار عبدالحسین نوشین به عنوان نقطه عطف تئاتر ایران، گفت: عبدالحسین نوشین- از اعضای حزب توده – از داخل زندان تنها کتاب تئاتر را نوشت؛ یعنی در سال ۱۳۳۰ فقط یک کتاب تئاتر داشتیم و این‌ها جزو تاریخ شفاهی ماست.

این استاد عرصه هنر و بازیگری با بیان اینکه در آن زمان تئاتر سعدی مغایر با تئاتر لاله زاری بود، افزود: در کودتای ۲۸ مرداد تئاتر سعدی را آتش زدند و کلاس‌های ما به هم خورد. پس از به آتش کشیده شدن تئاتر سعدی، به هنرستان هنرپیشگی رفتم. یک مدرسه تئاتر در ایران بود که سیدعلی خان نصر مؤسسه پرورش افکار آن را تأسیس کرد. در آن زمان با تمام چیزهای سنتی مثل تعزیه و تخت حوضی مخالفت می‌شد؛ به عنوان مثال، تکیه دولت که یک جای تاریخی بود را کوبیدند و تبدیل به بانک ملی کردند. این‌ها جزو بی‌مبالاتی‌های افرادی بود که در آن دوره حضور داشتند. در آن زمان نه رادیو و نه تلویزیون بود و همین تخت حوضی را در عروسی‌ها اجرا می‌کردند.

این بازیگر پیشکسوت درباره علت شکل گرفتن تعزیه گفت: واقعه کربلا را که روضه‌خوان‌ها می‌گفتند، اما تعزیه بیشتر برای تأثیرگذاری تجسم وقایع کربلا روی مخاطب ساخته شد چرا که تأثیر تجسم خیلی بیشتر از هر نوع نطق و خطابه‌ای است. به همین دلیل بخشی از بدن اسب را رنگ قرمز می‌کردند تا تبدیل به ذوالجناح -اسب سیدالشهداء (ع) – شود و زمانی که او وارد مجلس می‌شد مردم از جا کنده می‌شدند و این تأثیر تجسم و هنرهای نمایشی است. بنابراین، تمام کارهایی که انجام دادم را خودم دوست داشتم و جزو آرزوهایم بود و منتظر مدح، تعریف و تمجید نبودم.

نصیریان تصریح کرد: هیچ کار دیگری در عمرم به جز بازیگری انجام ندادم و فقط مدت کوتاهی در مدرسه ابراهیم بنی احمد معلم شدم. یک بار جمشید شیبانی موقعی که «آقای هالو «را بازی کرده بودم، من را در اداره هنرهای دراماتیک دید و گفت خودت بیا این را بساز و فیلمش کن؛ گفتم من کارگردان فیلم نیستم و بیشتر علاقه‌مند به بازیگری و ارتباط انسانی با تماشاگر هستم. به همین دلیل، تئاتر یک چیز غیرقابل تکثیر و شامل یک ارتباط منحصر به فرد، انسانی و دوطرفه است و من نیز از اول عاشق این موضوع بودم.

قدردانی از بازیگری که حاشیه نداشت/ هیچ‌گاه در انتظار مدح نبودم

این مراسم با حضور تعدادی از چهره‌های شاخص فرهنگی و سینمایی همچون شهاب حسینی، علی دهکردی، محمود دولت آبادی، بهمن فرمان آرا، داریوش مؤدبیان، جلال معیریان گوهر خیراندیش، محمد متوسلانی، پژمان بازغی، بانیپال شومون، بهروز رضوی، شمسی فضل اللهی، صبا سهیلی، بهاره افشاری، فرزین محدث، اسماعیل محرابی، ابوالحسن داوودی، بیتا منصوری، سهیل کریمی، علی نیک رفتار، احمد مسجد جامعی، علیرضا تابش، سیدجمال ساداتیان و داوود موسایی در سالن نصیریان پردیس سینمایی ملت برگزار و در پایان از کتاب زندگینامه علی نصیریان رونمایی شد.

در پایان مراسم کلیپی از هنرمندانی چون ژاله علو، محمود دولت آبادی، پرویز پرستویی، شهاب حسینی، الناز شاکردوست، سروش صحت، حبیب رضایی، گوهر خیر اندیش و بهاره افشاری پخش شد که با بیان خاطرات، درباره ویژگی‌ها و جایگاه علی نصیریان سخن گفتند.

هشدار لینک سهام عدالت از سوی خانه تئاتر ارسال نمی‌شود

در روزهای اخیر لینک‌های مربوط به دریافت سود سهام عدالت در برخی از گروه‌های مربوط به انجمن‌های خانه تئاتر منتشر شده است که هیچیک از این لینک‌ها رسمی و تایید شده نیست.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، این لینکها آلوده است و از سوی هکرها منتشر می‌شود،‌ حساب تعدادی از اعضای خانه تئاتر با کلیک روی این لینک‌ها هک شده و مقادیری پول از حساب آنها برداشته شده است.

خواهشمند است از کلیک کردن روی این لینک‌ها ولو اینکه در گروه‌ها و کانال‌های انجمن‌‌های خانه تئاتر منتشر شده، خودداری کنید، چراکه خانه تئاتر هیچ ارتباطی با سهام عدالت ندارد و هیچ مذاکره‌ای در این‌باره صورت نگرفته است.

آغاز نمایش مجلس بلبشو جور کردن با حضور مسعود فروتن

مراسم شب چراغ نمایش “مجلس بلبشو جور کردن” پنجشنبه ۱۷ اسفند ماه با حضور مسعود فروتن برگزار می شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط‌عمومی تماشاخانه سنگلج؛ مسعود فروتن کارگردان و تهیه کننده تلویزیون روز پنجشنبه ساعت ۱۹ شب چراغ نمایش “مجلس بلبشو جور کردن” نوشته و کارگردانی فرشید قلی پور را روشن می کند تا این نمایش به طور رسمی اجرای عمومی خود در تماشاخانه سنگلج را آغاز کند.

این نمایش که اجرای نوروزی تماشاخانه سنگلج محسوب می شود در ساعت ۱۹.۳۰ و در ادامه مراسم شب چراغ روی صحنه خواهد رفت.

حضور خبرنگاران و عکاسان تئاتر در این مراسم ویژه و اجرای آغازین نمایش “مجلس بلبشو جور کردن” با هماهنگی روابط عمومی تماشاخانه سنگلج آزاد است.

تهیه‌کننده‌گی این نمایش ایرانی را شهاب ‌شریفی بر عهده دارد و مهشاد ‌حجتی، ناهید دولت زاده، عاطفه رحمانپور، الهام ‌رضایی، مائده ‌عبدلی در آن ایفای نقش می‌کنند.

مجری طرح امیر توکلی، بازیگر فرم نعیمه جوانمرد، طراح صحنه شهاب ‌شریفی، طراح لباس هنگامه ‌ذوذهب، مجری لباس مزون ماندا، دستیار کارگردان و برنامه ریز سارا ‌سعادت ‌نیا و نعیمه جوانمرد، مجری طرح هارمونی،  گروه اجرایی محمدرضا ‌عباسی ‌ایشکوه، دستیار صحنه محراب ‌عامریان،  طراح پوستر و گرافیست الهه ‌معینی هستند.

در خلاصه داستان نمایش “مجلس بلبشو جور کردن” آمده است: “ما کجا فرنگ کجا؟ ما کجا طرب کجا؟ که حالا بخوایم سر اجنبی جماعت رو گرم کنیم.”

علاقه‌مندان می توانند بلیت این نمایش را از طریق سایت تیوال و سایت گیشه تئاترwww.gishehtheater.ir تهیه کنند.

انجمن نمایشگران حرکت، نشست تخصصی برگزار می‌کند

انجمن نمایشگران حرکت خانه تئاتر،  یکشنبه ۲۰ اسفند نشست تخصصی حرکت برگزار می‌کند.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، این نشست با عنوان «مروری بر خاستگاه پیدایش حرکت و موسیقی تا راهیابی آن در نمایش» با حضور قطب‌الدین صادقی نویسنده و کارگردان و مدرس دانشگاه و سعید ذهنی آهنگساز و رییس انجمن موسیقی تئاتر برگزار می‌شود.

موضوعات این نشست مروری بر تاریخچه حرکت و آیین‌ها از بدو پیدایش تا کنون با رویکرد نمایشی، بررسی جایگاه موسیقی در حرکات ریتمیک ابداعی انسان‌های اولیه و بررسی ریتم در بدن و طراحی در حرکات ابتدای بشر است.

این نشست ۲۰ اسفند از ساعت ۱۶ تا ۱۸:۳۰ در سالن کنفرانس تئاتر شهر برگزار می‌شود.