قطب‌‌الدین صادقی: تئاتر تکیه گاه روحی جامعه محسوب می‌شود

قطب الدین صادقی با تاکید بر ضرورت فرهنگ و هنر در جامعه کنونی تصریح کرد: فرهنگ در هر شرایط و وضعیتی حتی در بحران‌های‌ اجتماعی ضرورت دارد چرا که همین فرهنگ و هنر خاصه تئاتر است که تکیه گاه روحی جامعه محسوب می‌شود.

به گزارش ایسنا، طبق گزارش رسیده، آیین گشایش نمایش ” کمین ژاله” به نویسندگی و کارگردانی “حامد مکملی” در قالب آیین شب چراغ، دوشنبه‌شب ۲۷ شهریور ماه ۱۴۰۲ با حضور قطب الدین صادقی، حسین فدایی‌حسین، پریسا مقتدی و حسین ظاهری و جمعی از تماشاگران در تماشاخانه سنگلج برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، حامد مکملی نویسنده و کارگردان نمایش “کمین ژاله” ضمن خیرمقدم و تشکر از حضور مهمانان، مدعوین و تماشاچیان اظهار داشت: تشکر ویژه دارم از مدیریت تالار سنگلج که به گروه‌های مستقل شهرستانی نگاه ویژه‌ای دارند. نمایش “کمین ژاله” در سی‌ونهمین دوره از جشنواره تئاتر فجر به عنوان نمایش برگزیده انتخاب شد و از همان سال ۱۳۹۹ تا کنون در صدد اجرای این اثر در سطح حرفه‌ای تئاتر کشور هستم که این مهم سرانجام امروز میسر شد.

این کارگردان تئاتر درخصوص تم و درون‌مایه نمایش کمین ژاله توضیح داد: گرچه این اثر، نمایشی است که به ظاهر تماشاچی را به خنده وامی‌دارد اما در بزنگاه‌های مختلف و متعددی مخاطب را با موقعیت‌های ویژه‌ای مواجه می کند تا او را به تأمل و اندیشه وا دارد. موضوع و اتفاقات این نمایش کاملا انتزاعی است و داستان سربازی را به نمایش می‌گذارد که سال‌هاست در حال نگهبانی و مراقبت از کمینی به نام ژاله است.

در ادامه قطب الدین صادقی مدرس و هنرمند پیشکسوت تئاتر کشور از اینکه چراغ تئاتر و تالار سنگلج به خاطر اجرای یک نمایش ایرانی که پرچم‌دار فرهنگ ایرانیست، روشن است؛ ابراز خرسندی کرد.

این نویسنده و کارگردان باسابقه تئاتر  با بیان اینکه  نسل سوم تئاتر کشور، نسلی کوشا و پویا است، تاکید کرد: همین کوشایی و پویایی این نسل تئاتری سبب می‌شود که تئاتر کشور همچنان پویا و کوشا به کار خود ادامه دهد.

قطب الدین صادقی با تاکید بر ضرورت فرهنگ و هنر در جامعه کنونی تصریح کرد: فرهنگ در هر شرایط و وضعیتی حتی در بحران‌های‌ اجتماعی ضرورت دارد چرا که همین فرهنگ و هنر خاصه تئاتر است که تکیه گاه روحی جامعه محسوب می‌شود.

وی در ادامه افزود: تئاتر هنری والا و ارزشمند است به این دلیل که تنها از عیوب جامعه حرف نمی زند بلکه در خیلی اوقات و موقعیت‌ها از ارزش ها نیز سخن‌ها می‌گوید و همین مهم است که سبب ارتقاء ارزش‌های انسانی در جامعه خواهد شد.

قطب‌الدین صادقی در پایان گفت: دوست داشتن و کار کردن دو شاخصه مهم فرد سالم در اجتماع است. من تاکید دارم در هر شرایطی باید همچنان دوست بداریم و کار کنیم. اینکه امروز شاهد اجرای این نمایش توسط این گروه برگزیده هستم بسیار خوشحالم چرا که فعالیت و محبت نشانگر تشخص یک جامعه است.

پریسا مقتدی مدیر تماشاخانه سنگلج نیز با ابراز خشنودی از اینکه حضار در واپسین روزهای تابستان این تماشاخانه را برای تماشای تئاتر انتخاب کردند، گفت: مدتی است در سبد نمایش‌های این مجموعه هنری، فرصت ویژه‌ای به گروه‌های برگزیده شهرستانی اختصاص داده‌ایم. امروز نیز شاهد آغاز سری اجراهای نمایش “کمین ژاله” هستیم که از هنرمندان خوب شهر قزوین تشکیل شده است. امید دارم با حضور این گروه‌های شریف تئاتری گام بلندی در راستای عدالت فرهنگی برداشته باشیم و در پایان نیز شاهد حضور تماشاگران بسیاری به واسطه این دست از اجراها باشیم.

در خاتمه در آیین شب‌چراغ نمایش “کمین ژاله” چراغ پروژه نمایشی توسط قطب‌الدین صادقی روشن شد.

نمایش کمین ژاله روایت تعدادی سرباز است که در کمینی گرفتار می‌شوند. سرگروهبانی که سال‌ها در آن‌جا مراقب ژاله است در مواجهه با سربازان موقعیت‌ها و اتفاقات ویژه‌ای خلق می‌کند.

در این نمایش؛ مرتضی ‌نجفی، حامد ‌مکملی، امیر امیدی راد، حسن ‌یاوری، امیر محمد ‌خوشنواز و پیام نوروزی، نقش‌آفرینی می‌کنند.

پاسخ معاون صندوق اعتباری هنر به مشکلات ثبت‌نام بیمه تکمیلی

جلسه مشترکی با حضور مدیرعامل خانه تئاتر و مسلم کریمی معاون صندوق اعتباری هنر برگزار و درباره بیمه تکمیلی مذاکراتی انجام شد.

به گزارش گروه خبر سایت خبر خانه تئاتر، در این نشست که با حضور مقصود نعیمی‌ذاکر مدیرعامل خانه تئاتر، مجید قناد مسوول بخش رفاهی، مهدی قلعه بازرس هیات مدیره و مریم رحیمی مدیر اجرایی سفیر مهربانی برگزار شد، سوالات اعضا درباره بیمه تکمیلی مطرح و معاون صندوق اعتباری هنر به آنها پاسخ داد.

تعدادی از اعضای خانه تئاتر بر این باورند که خلایی بین بیمه قبلی و بیمه فعلی بوجود خواهد آمد و بیمه قبلی تعهدات هفته آخر را نمی‌پذیرد. معاون صندوق در این‌باره پاسخ داد که هیچ خلایی میان دو تعهد بیمه‌ای وجود نخواهد داشت و تنها بیمه قبلی تعهداتی که هفته آخر به صورت آنلاین بارگذاری شود را نمی‌تواند به دلیل به پایان رسیدن تعهداتش بررسی کند. اعضایی که در هفته آخر شهریور ماه مدارک خود را به صورت آنلاین بارگذاری کردند، می‌بایست هزینه‌ها را پرداخت کرده و بعد به صورت حضوری با مراجعه به صندوق تعهدات بیمه را دریافت کنند.

برخی از اعضا برای ثبت‌نام به مشکل خوردند و ادعا می‌کنند که دو شماره‌ تماسی که اعلام شده، پاسخگو نیست. معاون صندوق در لحظه پیگیری کرد که ۱۸ نفر پشت خط بوده و تعدادی هم به صورت حضوری در حال رفع و رجوع کارهای خود بودند. اما معاون صندوق تاکید کرد که تعدادی از اعضا هستند که نقص مدرک دارند حتی به طور مثال حتی عضویت آنها از سوی خانه تئاتر رد شده و باید قبل از تشکیل پرونده بیمه، عضویت خود را برقرار کرده و بعد اقدام کنند.

به گفته حاضران در جلسه بعضی از اعضا نتوانستند پدر و مادر خود را بیمه تکمیلی کنند. کریمی در این‌باره پاسخ داد: « پدر و مادرهایی که تحت تکفل اعضا هستند و کد بیمه یکسان دارند می‌توانند از بیمه تکمیلی صندوق استفاده کنند اما افرادی که از جای دیگری بیمه شده‌اند و کد بیمه یکسانی با عضو خانه تئاتر ندارند بنا بر قوانین بیمه دانا نمی‌توانند از مزایای بیمه تکمیلی بهره‌مند شوند.»

معاون صندوق اعتباری هنر تاکید کرد: «چنانچه اعضای خانه تئاتر از اپلیکیشن صندوق اعتباری هنر که در اخبار به آنها معرفی شده استفاده کنند، اگر مشکلی برای آنها در زمان ثبت‌نام بیمه تکمیلی بوجود بیاید، می‌توانند در همان اپلیکیشن سوالات و مشکلات خود را مطرح کرده و بدون تماس با صندوق و یا مراجعه حضوری به سوالات آنها پاسخ داده می‌شود.»

همچنین برخی از اعضا در شرایط خاص بیماری و یا کهولت سنی به سر می‌برند که این افراد جز استثنا‌هایی هستند که قرار شد صندوق اعتباری هنر، شرایط خاصی را برای بیمه تکمیلی آنها در نظر گیرد.

لیستی هم از طرف خانه تئاتر به معاون صندوق ارائه شده که این افراد بتوانند از یارانه خانه تئاتر برای ثبت‌نام بیمه تکمیلی استفاده کنند.

زنده‌یاد اکبر رادی: هنرمندان ایرانی از عملکرد اروپاییان در تئاتر مدل‌سازی کرده‌اند

معروف است که فلوبر هم خیلی پرکار بوده ولی در مدت چهل سال نویسندگی از او تنها ده رمان کم حجم برجا مانده. او فقط پنج سال روی «مادام بوآری» کار کرده است. با این حساب اینکه کسی بارها و بارها روی یک اثر کار کند و به اصطلاح آن را صیقل دهد و تبدیل به الماس کند هم نویسنده پرکاری به شمار می‌آید. از آن طرف نویسنده پلیسی قرن ۲۰، ژرژ سیمنون هم نویسنده پرکاری بوده، چون ماهی یک رمان سیصد صفحه‌ای می‌نوشته. با این وجود او در ژانر پلیسی فرانسه، نویسنده‌ای شاخص محسوب می‌شود.

به عقیده من نمایشنامه‌نویسان و کارگردانان ما با نگاه به کار هنرمندان اروپایی دچار توهم شده‌اند. در واقع هنرمندان ایرانی از عملکرد اروپاییان در تئاتر مدل‌سازی کرده‌اند، بدون اینکه ضوابط و شاخصه‌های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی خودمان را در نظر بگیرند. درست است که برخی از هنرمندان اروپایی نمایشنامه‌ای را که خودشان نوشته‌اند، کارگردانی کرده‌اند، اما عموما یک وجه کار آنها شاخص‌تر بوده و در تاریخ مانده است. چنان‌چه ما مولیر را به عنوان نمایشنامه‌نویس می‌شناسیم و بخش کارگردانی او را حذف می‌کنیم. حتی شکسپیر و ایبسن هم تعدادی از نمایشنامه‌های خودشان را کارگردانی کرده‌اند، ولی امروزه همه آنها را به عنوان نمایشنامه‌نویس می‌شناسند.

حالا نویسندگان ما این نمونه‌ها را الگوی کار خود کرده‌اند، حتی آن‌هایی که در اصل نمایشنامه‌نویس نیستند -یعنی آن جوهره و ماده مستعد نمایشنامه‌نویسی را ندارند- از آنجا که می‌خواهند علاوه بر کارگردانی، نویسنده کار خودشان هم باشند دست به نوشتن زده‌اند.

 

گزیده‌ای از کتاب «پشت صحنه آبی» گفت‌وگو با اکبر رادی، نویسنده: مهدی مظفری‌ساوجی، چاپ اول ۱۳۸۸

مسعود کرامتی و بهاره رهنما در سه شب با مادوکس

تالار حافظ میزبان نمایش «سه شب با مادوکس» نوشته ماتئی ویسنی یک است که با ترجمه محمود نوروزی و کارگردانی شیوا دیناروند روی صحنه می‌رود.

مسعود کرامتی، بهاره رهنما، وحید نفر، جواد یحیوی و میلاد رمضانی گروه بازیگران این نمایش هستند.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: «شخص مرموزی به نام مادوکس وارد شهر کوچکی می‌شود و سه شب در آنجا اقامت می‌کند. اهالی شهر مدعی هستند همگی در یک زمان و مکان با مادوکس ملاقات کرده‌اند.

این نمایش از ۲۹ شهریور تا ۲۵ مهر  هر شب ساعت ۱۸ و سی دقیقه روی صحنه می‌رود

برگزاری مراسم یادبود محمد محمدعلی

مراسم یادبود محمد محمدعلی، داستان‌نویسی که به تازگی از دنیا رفت برپا می‌شود.

 این مراسم از طرف خانواده این نویسنده فقید، روز جمعه، ۳۱ شهریورماه از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در سالن همایش نیایش به نشانی تهران، سعادت‌آباد، بالاتر از میدان کاج، کوچه نهم (شعبانی)، پلاک ۱۴ برگزار می‌شود.

محمد محمدعلی هفتم اردیبهشت ۱۳۲۷ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد و ۲۴ شهریورماه در کانادا از دنیا رفت.

از آثار این نویسنده به این عنوان‌ها می‌توان اشاره کرد: «دره هندآباد گرگ داره»، «بازنشستگی و داستان‌های دیگر»، «چشم دوم»، «دریغ از روبه‌رو»، «رعد و برق بی‌باران»، «نقش پنهان»، «باورهای خیس یک مرده»، «برهنه در باد»، «قصه‌ تهمینه»، «آدم و حوا»، «جمشید و جمک»، «مشی و مشیانه» و «جهان زندگان».

ژاله و داش آکل به تالار سنگلج می‌آیند

تماشاخانه سنگلج از هفته جاری میزبان ۲ نمایش «کمین ژاله» و «داش آکل به روایت نوچه کاکارستم» می‌شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی تماشاخانه سنگلج ، نمایش‌های «کمین ژاله» از دوشنبه ۲۷ شهریور و نمایش «داش آکل به روایت نوچه کاکارستم» از چهارشنبه ۲۹ شهریور اجرای خود را در تماشاخانه سنگلج آغاز می‌کنند.

نمایش «کمین ژاله» نوشته و کارگردانی حامد کمیلی در ساعت ۲۰ و به مدت زمان ۹۰ دقیقه از فردا دوشنبه ۲۷ شهریور اجرای خود را آغاز می‌کند.

در این نمایش هنرمندانی همچون مرتضی ‌نجفی، حامد ‌مکملی، امیر امیدی راد، حسن ‌یاوری، امیر محمد ‌خوشنواز و پیام نوروزی به ایفای نقش می‌پردازند.

موسیقی این نمایش را فرامرز ‌نصیری بر عهده داشته و طراحی صحنه و لباس آن را نیز مرتضی نجفی انجام داده است. طراحی نور امیر امیدی‌راد و حسین ‌کاظم ‌رودباری، طراحی پوستر و بروشور آرش باباخداوردی، دستیار طراح لباس مهدیس ‌قاضیلو و طراحی گریم را سهیلا ‌جوادی بر عهده دارند.

دستیاران کارگردان اهورا مرادی و مهیار هواسی، منشی صحنه آیدا بابا، عکاس و تصویربردار فرهاد صفری، ساخت تیزر عباس چگینی، مدیر اجرایی محمد طاهرخانی، استراتژی و راهبرد تبلیغات محمد ‌لهاک، روابط عمومی متین نوروزی، مشاور کارگردان محمد ‌صمدی و سرمایه‌گذار احسان حاجی‌شفیعها گروه نمایش نگاه نو هستند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: چند سرباز در کمینی گرفتار می‌شوند که سرگروهبانی سال‌هاست در آن‌جا مراقب ژاله است و … .

دیگر نمایش این تماشاخانه، «داش آکل به روایت نوچه کاکارستم» نوشته و کارگردانی حامد شیخی است که از چهارشنبه ۲۹ شهریور و در ساعت ۱۸ اجرای خود را آغاز می‌کند. مدت زمان این اجرا ۵۵ دقیقه است.

تهیه‌کنندگی این اثر نمایشی را فاطمه ‌عبدالرحیمی بر عهده داشته و در آن بازیگرانی همچون (به ترتیب ورود) حامد ‌شیخی، امید ‌رهبر، لاله ‌ذوالفقاری، رضا نیلی، مهرداد حسین‌زاده، عنایت خادم بشیری، مهدی ‌هنرسازان، علی آقاپور، شکوفه ‌سلحشور، سارا ‌ابراهیمی، ژیلا ‌گنجه، مریم ‌بابایی، فاطمه فرضی، نوشین ادیب، امیرحسین ‌فهادان، متین صفار، شیوا ‌طاهری، یاسر ‌پوردشتی به ایفای نقش می‌پردازند.

این نمایش کاری از گروه ‌هنری ‌تندیس محسوب می‌شود. در این نمایش نوچه کاکارستم که اکنون پیرمرد برنج فروش است، قصه واقعی داش آکل را روایت می‌کند. مرجان در خانه داش آکل باردار می‌شود و همه در مظان اتهام قرار می‌گیرند.

موسیقی این نمایش را عنایت خادم بشیری بر عهده دارد و در گروه نوازندگان مهدی محتشم، حسین عبداله‌زاده، عنایت خادم بشیری همکاری می‌کنند.

دستیاران کارگردان آرش ‌نوری و محمد ‌واحد ‌پرست، طراحی صحنه هومن ‌عبدالرحیمی و همایون ‌عبدالرحیمی، طراحی دکور مهیار ‌شیروانی، مدیر صحنه محسن ‌قاسمی، طراح گریم سهیلا ‌جوادی، طراح نور حسین کاظم رودباری، طراح لباس فاطمه ‌عبدالرحیمی، روابط عمومی فاطمه ‌مجدنیا، عکاسان فاطمه ‌مجدنیا، مهرداد حسین‌زاده، رضا یزدانپور، ساخت تیزر حامد ‌شیخی، طراح پوستر و بروشور فاطمه ‌عبدالرحیمی در این گروه همکاری دارند.

پیش فروش بلیت ۲ نمایش تماشاخانه سنگلج در سایت تیوال فعال شده و علاقه‌مندان می‌توانند نسبت به خرید بلیت سه روز اول اجرا اقدام کنند.

ستاره ایرانی در بیمارستان بستری شد

ستاره ایرانی نویسنده و نمایشنامه نویس به علت عارضه قلبی در بیمارستان بستری شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تاتر ، روز جمعه گذشته در خانه اش دچار مشکل درقفسه سینه شد و توسط اورژانس به بیمارستان منتقل و به تشخیص پزشکان بستری شد.

بنا بر این گزارش این مشکل در آستانه سالگرد درگذشت همسرش دکتر امیرحسن ندایی اتفاق افتاد.ستاره ایرانی عضو کانون نمایشنامه نویسان و مترجمان خانه تاتر و دختر ابوالقاسم ایرانی شاعر نوپرداز بوشهری و از شاگردان احمد شاملو است.

هجویه ای برای خود  ژانر کمدی         

حسن پارسائی

یک دیدگاه غلط  در مورد  همه  کمدی ها  حتا ” کمدی درام” وجود دارد که به کمک ” اغراق زیاد ” در شکل ، ظاهر، گفتار  و حرکات  پرسوناژها  می توان  به ” هر طریق ممکن”  تماشاگر را خنداند. یک دیدگاه درست هم در مورد همین ژانر کمدی همواره رایج  و پذیرفتنی  بوده  و هست : استفاده از عنصر “اغراق”  و هر تمهید دیگری به شرطی بکار گرفتنشان روا و پذیرفتنی است که  در باور تماشاگر بگنجند: یعنی از چارچوب  منطق ذهنی و حسی بیرون  نزنند وهمزمان همچون اتفاق هائی  متناقض  و پارادوکسیکال  جلوه  کنند؛ در تضاد  با این مقوله ، اعمال و رفتاری مثل ” خوردن مادر” و…را به یک بچه نسبت دادن اساسأ اغراق نیست، بلکه” گزینه و پارادایمی کاملأ غلط و بی محتواست  که  در باور هیچ کس نمی گنجد: تماشاگرباید چیزهائی را که می بیند اول باور کند، سپس به علت پارادوکس ها و تناقضاتی که در اعمال، رفتار و یا شکل گیری موقعیت ها می بیند به آن بخندد؛پس ژانر کمدی هم ساختارمند است: با همه اغراق هائی که در آن شکل می گیرد، از حیطه منطق و چرخه روابط علت و معلولی فراتر نمی رود، اگر برود، در آن صورت شکل جعل شده ای از فانتزیک ، یا مغرضانه و در مواردی هم صرفأ سوداگرانه و گیشه ای است.

نمایش”سوسمار” به نویسندگی “حمید جبلی” وکارگردانی “رحمت الله امینی” شکل جعل نشده فانتزی هم  به حساب نمی آید؛ زیرا همه آدم ها  و فضای نمایش  غیرفانتزیک  اند؛ درنتیجه، با کمی دقت تناقضی هم در محتوا و شاکله اجرا،آشکار می شود : اگر در خانواده مورد نظر ، بچه تبدیل  به  سوسمار شده ، پس چرا پدر و  مادر سوسمار نبوده و نیستند: در حالی که اگر بچه ای سوسمارگونه  یا اساسأ سوسمار باشد، گناه آن و حتا  موجودیت  خود بچه به موجودیت سوسمارگونه  خود پدر و مادر ارتباط  پیدا می کند: یعنی می توان  صادقانه  اعتراف نمود که همانا  خود پدر و مادرهای  جامعه هم سوسمار یا  سوسمارنما هستند.

“حمید جبلی” متنی بی محتوا،غلط و در اصل غیرکمیک نوشته است. نویسنده از زبان یکی از بازیگران می گوید : “ملت همه شون خرند ” و یا ” ملت  همه شون  نادانند” که به تناسب عنوان  نمایش  بهتر بود  گفته می شد” این ملت همه شون سوسمارند.”

این متن غلط،کارگردان(رحمت الله امینی) را در انتخاب بازیگر دچار اشتباه کرده است؛ الزامأ  می بایستی حداقل یک نوجوان یا یک بچه هشت تا ده ساله برای نقش بچه انتخاب می شد و دیالوگ های بزرگسالانه و تحمیلی بچه  هم تغییر داده می شد؛ ضمن آن که  ازدواج  بچه  با یک دختر ( یک سوسمار ماده ) هم  حاصل  پرش زمانی  و ذهنی نویسنده و کارگردان و در نتیجه، مقوله ای پوچ ، جعلی و تحمیلی است.

باید اذعان داشت  که  بهترین کارگردان های  تئاتر هم نمی توانند  معایب  و  نواقص  آشکار متن را  برطرف سازند. عارضه مندی متن سبب شده  پروسه  کارگردانی هم  اولأ از نظر انتخاب متن  نکوهش آمیز باشد  و ثانیأ اجرا فقط از نظر کاربری نور،”معمولی” واز نظر بازی (بازی پرسوناژ زن و تا حدی پرسوناژ شوهر ) برجسته باشد. بدترین عنصر به کار گرفته شده  همانا  موسیقی است که هیچ کاربری نمایشی ندارد و آزاردهنده  است : فقط  بازیگر مردی که در آغاز هر  ورودش به  صحنه  آواز می خواند،صدا و اجرائی نسبتأ زیبا دارد و آوازش به مثابه یک تناقض ضمنی و کمیک با  نمایش همخوانی دارد.

طراحی صحنه  مثل طراحی داخل  و خارج  یک  قلعه است  و تناسبی  با  مضمون  نمایش  ندارد. کارگردانی نمایش ضعیف و در حد کارگردانی اجراهای مدرسه ای است.”رحمت الله امینی” با انتخاب یک متن ضعیف همه چیز- واز جمله کار خود را-از اساس خراب کرده است.  میزانسن ها معمولی اند. در کل، نمایش “سوسمار” یک اجرای  بی محتوا ، غیرکمیک و بسیار معمولی است و  برای ذهن  و احساس  تماشاگران  چیزی  برای  ارائه ندارد.