به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، «دیوان تئاترال» نوشته محمود استادمحمد، به کارگردانی ایمان راد و ایمان حاج‌عظیمیان ۱۷ اردیبهشت تا ۲۵ خرداد، هر روز ساعت ۱۷:۴۵ به مدت ۷۰ دقیقه در عمارت نوفل‌لوشاتو اجرا می‌شود.

منصوره بنی‌احمد، ایمان ‌حاج ‌عظیمیان، ایمان ‌راد، علی ‌رضوانی، شهرزاد سادات صدر هاشمی، کیمیا ‌سامنی، هلنا ‌سعادت، شکیلا علی مردانی، حمید فرجادی، پارمین قدیری، مریم ‌قربانی، قاسم قنبری، آیناز کاوند، فاطمه زهرا مغانلو، سینا ‌مجد، امیر ‌مرسلی و ایلیا ‌موهبتی بازیگرانی هستند که در این نمایش ایفای نقش کرده‌اند.

این نمایش اولین فعالیت حرفه‌ای گروه هنری مهشید به سرپرستی ایمان راد است.

شهاب ‌شریفی (مجری طرح)، مانی مهربان (نوازنده)، سوگل بهرام‌پور (طراح گریم)، شهاب ‌شریفی (طراح صحنه)، هنگامه ‌ذوذهب (طراح لباس)، الهه ‌معینی (طراح پوستر و گرافیست)، نگار ‌خانی ‌پور و مسعود محمدنیا (دستیاران کارگردان)، محراب ‌عامریان، علی خاکپور و مریم اشرف زاده (دستیاران صحنه)، تینا ‌عبدالحسینی (دستیار لباس)، نسترن مجد و هلنا ‌سعادت (مجریان گریم)، دنا جم و حمید بازاری (عکاسان) دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، تمرینات نمایش «آرت»، نوشته یاسمینا رضا با ترجمه و کارگردانی علیرضا کوشک‌جلالی و تهیه‌کنندگی آرش رهبری، به روزهای پایانی خود نزدیک شده و این گروه اجرایی، از اواخر اردیبهشت امسال، اجراهای عموم خود را در سالن استاد فرهاد ناظرزاده‌کرمانی تماشاخانه ایرانشهر آغاز می‌کند.

نمایشنامه «آرت» که در ایران بانام «هنر» نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۲ در سالن‌های تئاتر لندن و دیگر شهرهای انگلیس روی صحنه رفته و جزو پرفروش‌ترین نمایش‌های روی صحنه در انگلستان به شمار می‌رود. این استقبال در دیگر شهرهای مطرح اروپا و آمریکا نیز به همین منوال بوده است. موضوع نمایشنامه «آرت» درباره چند دوست است که یکی از آن­‌ها تابلوی نقاشی مدرنی را خریده و در واقع یک بوم خالی است، آن‌ها بر سرنقاشی تابلو بحث و مشاجره می‌کنند و دوستی‌شان به هم می‌خورد. تم اصلی نمایشنامه «آرت»، خودفریبی است.

یاسمینا رضا در مقدمه این کتاب می‌گوید: «خودفریبی برای من بخش مهمی از زندگی است. خودفریبی امروز حکومت می‌کند. خودفریبی عنصر مسلط نهاد بشری است. خودفریبی تنها دروغ گفتن به دیگران نیست بلکه دروغ گفتن به خود است. شکلی از محافظت است و ناشی از احساسات دیگر مثل احساس غرور، نخوت، ترس و درآمیختن با دیگران است.»

علیرضا کوشک‌جلالی که از کارگردانان پرکار ایرانی محسوب می‌شود، در سال‌های گذشته نمایش‌هایی همچون «پستچی پابلو نرودا»، «مسخ»، «بازرس»، «موسیو ابراهیم»، «خدای کشتار»، «پوزه چرمی»، «سیستم گرون‌هلم» و «جنون محض» را روی صحنه برده است.

او همچنین، برنده جایزه افتخاری تئاتر شهر کلنِ آلمان و عضو دائمی هیئت ژوری انتخاب بهترین شخصیت تئاتری کلن نیز هست. کوشک‌جلالی همچنین عضو کانون کارگردانان آلمان و ایران و دارای مدرک درجه‌یک هنری از وزارت ارشاد است. او در چند سال اخیر نیز، توجه به‌خصوصی به امر آموزش در عرصه تئاتر شهرستان‌ها داشته است.

از عوامل این نمایش که حضورشان در این نمایش قطعی شده است، می‌توان به آرش رهبری (تهیه‌کننده)، امیر پارساییان‌مهر (مجری طرح)، آذین پورزند (دستیار کارگردان و منشی صحنه)، حمید عباسی (دستیار تولید)، بهرنگ کامیار (مدیر صحنه)، حسین سینجلی (دستیار صحنه)، آرین کشیش‌زاده (طراح صحنه)، صادق زرجویان (طراح پوستر و تیزر و عکاس)، حمیدرضا جلالی (طراح نور)، آیلین بخشی (طراح لباس)، مریم صفری (طراح گریم)، پارسا اسماعیلی (تبلیغات مجازی)، امیر پارساییان‌مهر (مدیر روابط‌عمومی و رسانه) اشاره کرد.

پیش‌فروش نمایش «آرت» از روز شنبه، ۲۰ اردیبهشت آغاز می‌شود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از ایران‌تئاتر، چهاردهم اردیبهشت، چهل‌وپنجمین روز سال در گاهشمار خورشیدی، برابر با روز بازیگر است. بازیگری به قول سرلارنس اولیویه، هنر متقاعد ساختن است و بازیگر هنرمندی است که با تمامی احساس و  اندیشه‌اش برای متقاعد کردن مخاطب تلاش می‌کند.

حمید ابراهیمی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان، از زوایه‌ای دیگر به این هنر می‌نگرد و می‌گوید: «به قول لاجوس اگری، نویسنده «فن نمایشنامه‌نویسی»، کسانی هنرمند می‌شوند که خودخواهی ذاتی در نهاد آن‌ها قرار داده شده است و هدف‌شان از بازیگری دیده شدن یا بهتر دیده شدن است. ولی به عقیده من هر تعریفی زاییده همان سرزمین و همان بوم می تواند باشد، اینجا و در این کشور، زندگی ما پر از جاهای خالی است که نبود آن‌ها را در کاراکترهای دیگر می‌جوییم.»

او ادامه می‌دهد: «از طرف دیگر شوقی که در نهاد بازیگر وجود دارد، گویی وظیفه‌ای بر گردنش گذاشته تا هر چیز را به زیباترین شکل ممکن بسازد و این نیز دلیلی است برای روی آوردن به هنر بازیگری.»

این بازیگر با تاکید بر اهمیت قدرت خلق کردن کاراکترها و زندگی بخشیدن به نقش‌های مختلف، مهم‌ترین دلیل علاقه به بازیگری را خلق کردن می‌داند؛ خلق آدم‌هایی دیگر و آفرینش پدیده‌های مختلف.

ابراهیمی در واکنش به پرسشی درباره اعتبار و جایگاه بازیگر در سینما، تلویزیون و تئاتر کشورمان پاسخ می‌دهد: «ما چند دسته بازیگر داریم. عده‌ای که ستاره‌ هستند، می‌تازند و هرآن‌گونه دل‌شان بخواهد رفتار می‌کنند که به نظر من بیشترشان حتی دیالوگ درست را از دیالوگ نادرست تشخیص نمی‌دهند. عده‌ای میانه هستند و تلاش می‌کنند آنچه ناب است، ارائه دهند و گاهی با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند و عده‌ای هم شاید بسیار خوب باشند اما دیده نمی‌شوند؛ این گروه، گاهی به عمد و گاهی هم در مسیر کار و بدون هیچ قصد و غرض‌ورزی به جایگاه و اعتباری که لایق آن هستند، دست پیدا نمی‌کنند.»

این هنرمند با اشاره به خودش می‌گوید در مکتبی بازیگری را فرا گرفته‌ است که درد را بهتر از لبخند و شادی درک می‌کند؛ آن‌هم در زیرزمین‌های نموری به عنوان سالن تئاتر که درس انسانیت را بیشتر آموخته است تا تئوری بازیگری را.

او تاکید می‌کند همیشه رفاقت، مهر و محبت و آدمیت مهم‌تر از بازیگری است که متاسفانه این روزها کمتر در جامعه هنری آن را در می‌یابیم.

ابراهیمی در پاسخ به این پرسش که آیا بازیگری را جزو مشاغل سخت می‌داند یا نه، توضیح می‌دهد: «خیر. به نظر من بعضی از  دوستان و همکاران در تعریف سخت برای بازیگری کمی اغراق می‌کنند. بازیگری که هم‌زمان چهار کار سینمایی روی پرده دارد، تصاویرش به‌طور دائم روی بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر است و حتی گاهی لباس‌هایش را نیز در فیلم‌های مختلف عوض نمی‌کند، آیا کار سختی انجام می‌دهد؟! با این تعاریف سخت بودن بازیگری برای من عجیب است.»

او ادامه می‌دهد: «سختی هنر بازیگری در چیز دیگری است که خیلی از دوستان حتی نمی‌دانند آن چیست و تنها براساس شنیده‌های‌شان این جمله را تکرار می‌کنند. اتفاقا بازیگری در این کشور بسیار آسان است چون بسیارند افرادی که بدون هیچگونه زحمت یک شبه ره صد ساله رفته‌اند.»