ملاقات با بانوئی جوان و زیبا         

نگاهی به نمایش ” ملاقات با بانوی سالخورده” اثر ” فردریش دورنمات” به کارگردانی “میترا علوی نسب”

حسن پارسائی

آیا نگاه قیاسی(کُلی) به نمایشنامه وصرفأ تأکید بر خط روائی اثرو پیش برد آن در روی صحنه  بر نگره  استقرائی، یعنی  توجه  به  جزئیات و ساختار نمایشنامه برتری دارد؟ یا باید به نسبت های برابر از هردو بینش بهره گرفت؟

اجرای نمایش “ملاقات با بانوی سالخورده” اثر ” فردریش دورنمات ” به کارگردانی ” میترا علوی طلب ” مدل  گویائی برای اثبات موارد فوق است.

در این اجرا نشانه ای از نگره استقرائی نیست و فقط ” کُلی نگری” شده است: توجهی به ساختار نشده وبه تبع آن همه پرسوناژهای نمایش ازهویت سنی و نشانه های شخصیت  درونیشان، تهی شده‌اند؛ درعوض، چند جوان وعده ای نوجوان وحتا یک کودک محوریت داستانی اثر را به خود اختصاص داده و نتیجه آن شده که هیچ گونه تأویل درحرکات وهیچ جلوه نشانه‌مندی در میزانسن ها امکان نمایشی نیافته است.

نمایش “ملاقات با بانوی سالخورده” اثر ” فردریش دورنمات” از آن دست آثاری است که توجه و تأکید استقرائی  بر یکایک پرسوناژها و مخصوصأ انتخاب هوشمندانه بازیگران مناسب و نیز توجه عمیق به چهره‌پردازی و طراحی لباس آن ها از اصول اولیه اجرای نمایشنامه است و هرگز نمی توان با چند جوان و نوجوان کم تجربه چنین نمایشنامه ای را اجرا کرد؛

بی‌توجهی به این نکته اساسی در اجرای نمایش فوق منجر به فاجعه شده؛ یعنی کارگردانی و شیوه اجرای متن از همان آغاز با کژاندیشی و کژراهگی همراه بوده است.

میزانسن ها فقط در راستای پیش برد خط  ُکلی داستان نمایش هستند و البته در آن ها صرفأ سلیقه شخصی و” اجرا به هر شکل ممکن” مد نظر بوده است؛ ضمنأ چون بازیگران مناسبی انتخاب نشده‌اند،خود نقش‌ها و”پرسوناژ بودنشان” زیرسؤال رفته و به باور در نیامده‌اند.

استفاده از موسیقی فیلم “عصر جدید” اثر “چارلی چاپلین” هم مزید بر علت شده است: موسیقی متن مورد نظر فقط برای خود فیلم “چارلی چابلین” مناسب است؛ این موسیقی به دلیل آن که تماشاگر با آن آشناست ، هنگام شنیده شدن تماشاگران را یاد آن فیلم معروف می‌اندازد و در نتیجه ، نوعی ” فاصله گذاری حسی و ذهنی” عملأ  ُرخ می دهد : تماشاگر از اجرای نمایش “ملاقات با بانوی سالخورده” فاصله می گیرد و ذهن و احساسش به یاد “چارلی چاپلین” و فیلم مورد نظر می‌افتد.

همه بازیگران بجز “بانوی جوان” لباسی شبیه هم به تن دارند. آن‌ها بجای آن که  افراد گوناگون  و متمایزی به حساب آیند، اساسأ همانند گارسون‌ها و خدمه هتل به نظر می‌رسند.

“میترا علوی طلب” حتا ازعهده درک و اجرای عنوان نمایشنامه (ملاقات با بانوی سالخورده )  برنیامده و در عوض، “ملاقات با بانوئی جوان و زیبا” را به صحنه آورده است: بازیگر نقش “بانوی سالخورده” یک دختر جوان است که چهره‌پردازی هم نشده و با همان چهره جوانش روی صحنه آمده است.

در این اجرا دکور تعیین کننده‌ای که به مکان مورد نظر هویت مکانی بدهد ، وجود ندارد و به رغم آن که تاکنون چند اجرای خوب از این نمایشنامه به روی صحنه رفته است، کارگردان فرصت تأمل و تعمقی درخور را به خود نداده تا حداقل از داشته‌های آن اجراها به طور حداقلی و در حد معقول و منطقی بهره بگیرد.

استفاده از صدای کوبیدن دست برسینه و ران ها برای ایجاد صدای قطار ترفندی بسیار کودکانه  و حتا مزاحم است. در  صحنه‌ها نشانه‌ها و شاخصه‌های دراماتیکی وجود ندارد. تنها عنصر مناسب در این اجرا کاربری نور ثابت و بدون تغییر است که  گرچه ویژگی خاصی ندارد، اما به اجرا آسیبب  وارد نکرده است.

در مقوله ” نقد هنر” قانونی است که توجه به آن چراغ راهی برای هرهنرمند است: اگر اثری قبلأ اجرا شده  و نمونه‌های مشخص وهنرمندانه‌ای از آن وجود داشته باشد، اجرای ورسیون بعدی به شرطی اصولی و رواست که از اجراهای قبلی به مراتب بهتر و زیباتر باشد، وگرنه انتخاب و اجرای آن کاری عبث و نکوهش آمیز است.

بازی بازیگران به دلیل آن که به پرسوناژهای نمایشنامه شباهت نسبی و فیزیکی هم نداشتند، در خور تأمل و تعمق نیست. کارگردانی نمایش” ملاقات با بانوی سالخورده” هم بسیار ضعیف و حتا در حد اجرای نمایش‌های مدرسه‌ای است.

 

 

 

 

 

 

 

«مردخوار» را تحت تاثیر ماجرای «رومینا» نوشتم

علی عابدی در چهارمین نشست «صدای نمایش‌نامه‌نویس» که به نمایشنامه‌خوانی نمایشنامه «مردخوار» اختصاص داشت، گفت: این نمایشنامه را با نگاهی به ماجرای «رومینا»، دختر نوجوانی که به دست پدرش به قتل رسید، نوشته‌ام.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی کانون نمایشنامه‌نویسان و مترجمان تئاتر ایران، چهارمین نشست از سلسله نشست‌های«صدای نمایشنامه‌نویس» به خوانش نمایشنامه «مردخوار» نوشته علی عابدی با نقش‌خوانی رویا بختیاری، اصغر همت و عابدی اختصاص داشت.

این نشست شامگاه شنبه ۶ آبان ماه در سالن استاد جوانمرد خانه تئاتر با یاد هنرمندان درگذشته مهر ماه همچون فردوس کاویانی، آتیلا پسیانی، حسن همتی، آرش میراحمدی، داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر آغاز شد و حاضران در این جلسه به احترام این هرمندان یک دقیقه سکوت کردند.

سپس بهزاد صدیقی، عضو هییت مدیره و سخنگوی کانون نمایشنامه‌نویسان و مترجمان تئاتر ایران و دبیر نشست‌های «صدای نمایش‌نامه‌نویس» که اجرای این جلسات را بر عهده دارد، با ارایه توضیحات کوتاهی درباره سبک کاری علی عابدی گفت: او در اغلب نمایشنامه‌هایش به فضای جنگ و پیامدهای آن بر زندگی افراد حاشیه‌ای جامعه می‌پردازد اما نگاه خاص خود را در این زمینه دارد. او با اشاره به شیوه دیالوگ‌نویسی عابدی یادآوری کرد: در آثار عابدی، دلبستگی او به تئاتر ابزورد، گروتسک و سورئال دیده می‌شود و او در نمایشنامه‌هایش از طنز خاصی بهره می‌برد که سبب می‌شود تماشاگر بیشتر به اثر توجه کند.

در ادامه، علی عابدی درباره دلبستگی‌اش به فضای جنگ توضیح داد: همواره دوست داشتم با نگاهی دیگر به فضای جنگ بپردازم و لایه‌های دیگری از آن را نشان دهم. به همین دلیل تلاش کردم با بهره‌گیری از طنز خیلی ظریفی، مسائل جنگ را نشان دهم که این جنگ می‌تواند در هر جای جهان رخ بدهد و من در پرداخت به آن از طنز و شوخی بهره می‌برم و می‌کوشم از خشونت جنگ دور شوم.

عابدی با یادآوری ماجرای «رومینا»، دختر نوجوانی که چند سال پیش توسط پدرش و با داس به قتل رسید، خاطرنشان کرد: نمایشنامه «مردخوار» به مساله مردسالاری در جامعه اشاره دارد و به عنوان یک نویسنده، معضلات اجتماعی را از زوایه دید خود نگاه می‌کنم. این نمایشنامه برآمده از فضای جامعه است که در آن اخلاق به بی‌اخلاقی تبدیل می‌شود. ماجرای «رومینا» خیلی ذهنم را درگیر کرد؛ اینکه که آدمی چگونه به مرز حیوانیت می‌رسد.

او با تاکید بر اینکه هر نمایشنامه‌ای در اجرا کامل می‌شود، درباره اجرای صحنه‌ای «مردخوار» گفت: درخواست اجرای این کار را داشتیم ولی هنوز شرایط اجرای آن مهیا نشده است. عابدی در پاسخ به پرسشی درباره فلسفی شدن بخشی از این نمایشنامه توضیح داد: پایان تمام کارهای من همین است و این موضوع تعمدی است چون موضوعی را طرح می‌کنم و تماشاگر تا جایی با آن درگیر می‌شود ولی بعد به اندیشه‌های خودم برش می‌زنم و دغدغه‌های خود را مطرح می‌کنم تا تماشاگر هم به این مسائل فکر بکند.

سپس اصغر همت درباره فضای نمایشنامه «مردخوار» توضیح داد: فضای نمایشنامه‌ خیلی سیاه نبود بلکه شبیه فضای دو نمایشنامه «شهادت پیوتر اوهه» اسلاومیر مروژک یا «سوسمار» حمید جبلی است. اما به هر روی، هر نمایشنامه‌ای در اجرا کامل می‌شود. او اضافه کرد: خاصیت تئاتر این است که بعد از بیرون رفتن از سالن ذهن تماشاگر را درگیر می‌کند. قرار نیست در سالن به نتیجه‌ای برسیم چراکه ورز اندیشه، بعد از خروج از سالن رخ می‌دهد.

همت در پاسخ به پرسش یکی از حاضران درباره دوری عابدی از شخصیت این نمایشنامه «مردخوار» توضیح داد: از آنجاکه مدام شاهد حضور بازیگرانی بوده‌ایم که پیاپی خود را تکرار می‌کنند، فراموش می‌کنیم که قرار نیست بازیگر یا نویسنده به نقش نزدیک باشد و قرار هم نیست که مدام خود را تکرار کند بلکه باید بتواند با ایفای نقش‌های متنوع، تماشاگر را شگفت‌زده کند.او در ادامه با یادآوری شیوه‌های نمایشنامه‌خوانی در ایران اضافه کرد: ما اصلا در کشورمان نمایشنامه‌خوانی نداشته‌ایم. بیشتر نمایشنامه‌‌خوانی‌های ما، نیمه اجراست. در حالیکه در نمایشنامه‌خوانی ، نویسنده متن خود را می‌خواند و عموم مخاطبان آن، مدیران کمپانی‌ها هستند که می‌خواهند برای تولیدات تازه خود در جریان نگارش جدیدترین نمایشنامه‌ها قرار بگیرند.

رویا بختیاری، دیگر نقش‌خوان این جلسه نیز در توضیح کوتاهی گفت: متن نوعی جادو برای کارگردانی و بازیگری است و هر بازیگری دوست دارد اشکال دیگری از نقش را تجربه کند.

عکس:اختر تاجیک

نمایش عروسکی که بچه‌ها مخاطب آن نیستند

نمایش عروسکی «مامان» به کارگردانی الهام سلج محمودی از ۸ آبان‌ ماه در تئاترشهر به صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط عمومی مجموعه تئاترشهر، نمایش عروسکی«مامان» به کارگردانی الهام سلج محمودی ویژه بزرگسالان، از ۸ آبان‌ ماه ساعت ۲۰:۳۰ در تالار سایه تئاترشهر به صحنه می‌رود.

مرجان نامورآزاد، رویا ناصری،‌ علی باروتی، صبا قدیمی و معصومه آرواز در این نمایش به عنوان بازی‌دهنده عروسک حضور دارند، همچنین ملیحه شبانیان، علی باروتی و رویا ناصری به عنوان صداپیشه با گروه نمایشی «چهل و سه» همکاری می‌کنند.

نمایش «مامان»‌ جزو آثار برگزیده نوزدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک محسوب می‌شود و روایت ناگزیر انتخاب انسان ها است، انتخابی میان مسئولیت‌ها و رویاهای شخصی.

الهام محمودی که به زودی نمایش عروسکی «مامان» را روی صحنه می‌برد، تاکید دارد که این نمایش ویژه تماشاگران بزرگسال اجرا می‌شود و مخاطبان آن گروه سنی بالای ۱۴ سال هستند.

این کارگردان که پیش از این نمایش خود را در نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران مبارک اجرا کرده بود، در گفتگو با ایسنا توضیحاتی درباره این اثر نمایشی ارایه کرد و خبر داد که این نمایش از ۸ آبان در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر اجرای عمومی خود را آغاز می‌کند.

او درباره محتوای نمایش خود توضیح داد: نمایش «مامان» درباره رابطه یک مادر و پسر است و به مسئولیت ما به عنوان فرزند در قبال پدر و مادرمان می‌پردازد، اینکه ما به عنوان فرزند، تا چه حد می‌توانیم در کنار پدر و مادر خود باشیم و تا چه حد می‌توانیم به زندگی خود بپردازیم. اینها همه انتخاب‌های ماست.

محمودی با اشاره به اینکه این نمایش ویژه مخاطبان بزرگسال روی صحنه می‌رود، افزود: دوست داشتم نمایشی برای تماشاگران بزرگسال اجرا کنم تا به نوعی بدنه عمومی جامعه را با تئاتر عروسکی بزرگسال آشنا کند.

نمایش «مامان» پیش از این در جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک روی صحنه رفت و جوایز بهترین متن و بهترین موسیقی را گرفت و در بخش‌های کارگردانی، ساخت عروسک، بازی‌دهندگی تقدیر شد و جایزه ویژه را هم دریافت کرد.

گوشتخوار به پردیس شهرزاد می‌آید

نمایش «گوشتخوار» به کارگردانی عادل عزیزنژاد در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از مشاور رسانه‌ای پروژه، نمایش «گوشتخوار» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی عادل عزیزنژاد و تهیه‌کنندگی محمد بسطامی از هفت آبان لغایت هفتم آذر ساعت ۲۰:۱۵ دقیقه در سالن سه پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود.

در خلاصه نمایش آمده است: «پوست‌کندن آدم‌ها کار آسونیه، باید با دقت پوست و آروم و با حوصله بکنی، باید با لذت پوست بکنی، پوست نباید گوشت و جدا کنه، باید استخون و با خودش بکشه بیرون … .»

عادل عزیزنژاد، شیرین عطاالهی، مینا هادی‌زاده، محدثه بالازاده، یلدا تحویلدار، پریا مددی، نهال مطیعی، نسترن باقرزاده، هدیه بختیاری و مینا ولی بازیگران نمایش «گوشتخوار» هستند.

از دیگر عوامل نمایش «گوشتخوار» می‌توان از الهام حسینی دستیار تهیه‌کننده، رعنا مربوطه دستیار یک کارگردان و برنامه‌ریز، پرهام برازنده دستیار کارگردان، مهرداد فراهانی آهنگساز، مهتا علیزاده طراح و مجری گریم، رضا نورانی مدیر صحنه، مزون مشکی فشن طراح و مجری لباس، سیاوش قربانی نورپرداز، مهرداد حسین‌زاده ساخت تیزر و عکاس، طلا مولودی منشی صحنه و ناصر ارباب مشاور رسانه نام‌ برد.

علاقمندان می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر و رزرو بلیت به سایت تیوال مراجعه کنند.

اجرای دو نمایش کودک در مرکز تئاتر کانون

نمایش «هدیه کوچولو» و «یک روز و دو فصل»روی صحنه مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می‌رود.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل کانون، نمایش «هدیه کوچولو» و «یک روز و دو فصل» از روز سه‌شنبه ۹ آبان ۱۴۰۲ به روی صحنه مرکز تئاتر کانون می‌رود.

در خلاصه داستان نمایش «یک روز و دو فصل» آمده است: وقتی من بچه بودم مادربزرگ برای من قصه می‌گفت. قصه ننه سرما و خونه بالای ابرها. مادربزرگم می‌گفت آدم برفی‌ها نوه‌های قد و نیم قد ننه سرما هستند…

عوامل این نمایش عبارتند از: نویسنده: نوشین سیفی براساس روایت داستان قدیمی ننه سرما و عمونوروز، کارگردان: رامین ‌کهن، مدیر تولید: امین ‌میرزاباقری، دستیار کارگردان: علی ‌باروتی، طراحی و دوخت لباس عروسک‌های ننه سرما و عمو نوروز: نسرین خرمی، رنگ‌آمیزی صورت عروسک‌های ننه سرما و عمو نوروز: مهلا صفری، ترمیم و بازسازی عروسک‌های نمایش: منیر مولوی‌زاده، طراحی و اجرای صحنه و فضاسازی لابی: هانیه زحمتکش، الهه میرزایی، طراحی و ساخت آکسسوار: پرستو آریاکیا، مهلا صفری، رامین ‌کهن و نوشین سیفی، بازی‌دهندگان عروسک: معصومه ‌آرواز، امیر ‌عباسیان، طراحی و ساخت عروسک: پرستو آریاکیا، رامین ‌کهن.

همچنین در خلاصه داستان نمایش «هدیه کوچولو» آمده است: هدیه کوچولو تصمیم دارد با هدیه‌ای مادرش را خوشحال کند. اما سردرگم مانده و چون می‌خواهد او را از صمیم قلب خوشحال کند باید بهترین هدیه‌ای که می‌تواند تهیه کند. شاید یک کتاب، شاید هم یک بسته هیجان‌انگیز. اما مطمئن نیست. او برای پیدا کردن این هدیه سفری را آغاز می‌کند و در این سفر اتفاق‌های بسیاری برایش می‌افتد…

عوامل این نمایش عبارتند از: نویسنده: رامین ‌کهن بر اساس داستان “zurest Wollte Blumen scchenken”  نوشته Jens Dobbers، طراحی و ساخت آکسسوار: هانیه زحمتکش، الهه میرزایی، طراح نور: رامین کحال‌زاده، آهنگ‌سازی، نوازندگی و اجرای موسیقی: امین ‌پروین، صدابردار: فرشاد پاسدار، ضبط موسیقی: فرشاد پاسدار و کیان حجازی (استودیو ترنج)، طراحی و ساخت عروسک: منیر مولوی‌زاده، طراح پوستر، بروشور و تراکت: پرناز ‌کریمی، عکاسی، ساخت تیزر و نماهنگ‌های تبلیغاتی: محمدسالار گلی، سیدمحمد شه‌روش (تیم تبلیغاتی بلوبری)، روابط عمومی: ریحانه ‌مطهری.

نمایش «هدیه کوچولو» و «یک روز و دو فصل» هر روز به جز روزهای شنبه ساعت ۱۷ در مرکز تولید تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در بوستان لاله تهران اجرا می‌شود.

علاقه‌مندان به دیدن این دو نمایش می‌توانند برای تهیه بلیت به سایت تیوال مراجعه کنند و برای هماهنگی با شماره‌های ۸۸۹۶۶۱۱۹، ۰۹۰۳۴۹۹۰۲۸۵ و ۰۹۲۲۳۹۳۲۸۹۲تماس بگیرند.

برگزاری آیین سیاه‌کردن در شب‌ چراغ تقلیدنامه زال و رودابه

آیین شب چراغ نمایش «تقلیدنامه زال و رودابه» با حضور جواد انصافی و داوود داداشی ، دو پیشکسوت سیاه‌بازی برگزار شد.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر به نقل از روابط‌عمومی تماشاخانه سنگلج، شمع شبچراغ نمایش «زال و رودابه» به کارگردانی محمد حاج محمدی در پنجمین روز آبان‌ماه ۱۴۰۲ در جمع مخاطبان و با حضور جواد انصافی و داوود داداشی سیاه‌بازهای پیشکسوت کشورمان روشن شد.

در ابتدای مراسم محمد حاج محمدی نویسنده و کارگردان این نمایش، پس از خیر مقدم به تماشاگران و ابراز خوشحالی از اینکه نمایش وی در تماشاخانه سنگلج به روی صحنه می‌رود، گفت: ابتدا با یاد زنده یاد مجید فروغی، وزیر پوش تخت حوضی، که دیروز سالروز فوت‌شان بود صحبتم را آغاز می کنم.

وی ادامه داد: نمایشنامه «زال رودابه» را در فضای کمدی، مبتنی بر مطالعه شاهنامه و طومار نقالی زال و رودابه نوشته‌ام. در نگارش متن و شیوه اجرا نیز قابلیت‌های کمدی و طنزآوری در نمایش‌های شادی آور ایرانی برایم اهمیت داشت.

جواد انصافی نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش ایرانی و به خصوص سیاه‌بازی، در ادامه مراسم از تاریخ پیدایش سیاه‌بازی مبتنی بر اسناد موجود چند کلامی صحبت کرده و افزود: این سیر تاریخ تا به امروز ادامه داشته است و امشب به تماشای سیاه‌باز جوان خواهیم نشست.

وی از داوود داداشی خواست تا به رسم دیرینه سیاه‌بازها صورت حاج محمدی را سیاه کند.

داوود داداشی بازیگر شناخته شده نمایش سیاه‌بازی نیز در ابتدا از خاطره روز سیاه شدن خودش به دست مصطفی عرب‌زاده در تئاتر پارس یاد کرده و گفت: مصطفی عرب زاده و سعدی افشار از من  قول گرفتند که بعد از پوشیدن خرقه سیاه همیشه به فکر خنداندن مردم باشم.

این پیشکسوت سیاه‌بازی در ادامه آیین سیاه کردن صورت حاج محمدی را برگزار کرد.

نمایش «زال و رودابه» نوشته و کارگردانی محمد حاج محمدی هر روز غیر از شنبه‌ها ساعت ۱۷:۳۰ در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است و علاقه مندان می‌توانند بلیت این نمایش کمدی را از طریق سایت تیوال تهیه کنند.

نمایشگاه آثار شهریار تیمورپور تا پایان آبان برپاست

نمایشگاه «رویای زندگی» با نمایش آثار شهریار تیمورپور در سالن انتظار تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر تا پایان آبان دز سالن انتظار چهارسو – تئاتر شهر برای علاقمندان و خریداران آثار ایشان برپاست.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، افتتاحیه این نمایشگاه جمعه ۲۸ مهر از ساعت ۱۵ تا ۱۷ در سالن انتظار سالن چهارسو با حضور هنرمندان برگزار شد.

بیتا عالی‌مهر کیوریتور نمایشگاه «رویای زندگی» است.

این نمایشگاه به همت انجمن گریم و ماسک خانه تئاتر برپا شده است.

انتشار شماره جدید فصلنامه چارسو

شماره نه فصلنامه پیام چارسو با موضوعیت نمایشنامه دایی وانیا نوشته آنتوان چخوف منتشر شده است.

به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر، یکی از مقالات چاپ شده در این شماره روابط اجتماعی و نظام طبقه بندی اجتماعی در این نمایشنامه را با رویکرد مارکسیستی بررسی می‌کند. در مقدمه این نمایشنامه می‌خوانیم:« روابط اجتماعی و نظام طبقه‌بندی اجتماعی از موضوعات مهم یک جامعه به حساب می‌آیند. برایافراد جامعه، رسیدن به سطح طبقه‌ی مرفه اجتماعی یک پیروزی محسوب می‌شود و افراد به آمیزشاجتماعی با طبقات پایین‌تر تمایلی ندارند.

در دیدگاه مارکس ثروتمندانْ بورژوازی خوانده می‌شوند و صاحب ابزارِ تولیدْ نظیر کارخانه‌ها،ماشین‌آلات و زمین هستند. مارکس ازسوی دیگر، عبارت «پرولتاریا » را برای فقیران به‌کار می‌برد کههمان طبقه‌ی کارگر است و در ازِای فروشِ توان جسمانی‌اش مزد دریافت می‌کند.در این مقاله، از مطالعاتی که پیشتر توسط محققان دیگری انجام شده‌اند استفاده شده‌است؛ یکیاز آنها انگیزه‌های گریزناپذیر دایی وانیا در حفظ اعتماد در نمایشنامه‌ی دایی وانیا اثر آنتون چخوفرویکردی جامعه‌شناختیروانشناختی از نفیار رضا علوی (دانشگاه صباح مالزی،۲۰۰۸) است.

مطالعاتی که پیرامون نمایشنامه‌ی دایی وانیای آنتون چخوف صورت گرفته‌اند در دو گروه جای می‌گیرند:گروه اولْ این نمایشنامه را ازمنظر عناصر درونی آن تحلیل کرده‌اند، مانند مقالاتی از مارکبلنکرشیپ، مرکز هنرهای نمایشی فیشر، لین جاکوبسون و رابرت ال. دنیلز که کاراکترهاینمایشنامه‌ی دایی وانیا شامل پروفسور، وانیا، یلنا و سایرین را به بحث می‌گذارند.

ازسوی دیگر، مقاله‌ای با عنوان درد بیهوده‌ی عشق، دایی وانیا در نیویورک که نام نویسنده‌اش مشخصنیست، بیشتر به پیرنگ این نمایشنامه و توالی حوادث از مقدمه‌چینی تا گره‌گشایی پرداخته‌است.گروه دوم، عناصر بیرونی این نمایشنامه را بررسی کرده‌اند، نظیر مقاله‌ای از ماریلین استاسیو با عنوان Legit of Broadway Uncle Vanyaکه عوامل خارجی مانند روند تولید، رقابت نمایش با سایر نمایش‌ها، در زمان اجرای آن در سطح ایالت، و حتی انتخاب و گزینش بازیگران را پوشش می‌دهد.استاسیو در مقاله‌ی دیگری با عنوانOff Broadway Uncle Vanyaاز خط داستانی نمایش دایی وانیا صحبت می‌کند.و در آخر مقاله‌ای به قلم آیرین باکالِنیک با عنوان Uncle Vanya Reviewed by Iren Backalenickپیرامون تولید نمایش و اندکی نیز درباره‌ی بازاریابی یک اثر در روسیه سخن به‌میان می‌آورد.براساس آنچه گفته شد، نگارنده ی این مقاله درپیِ تحلیل این نمایشنامه از دیدگاه روابط اجتماعیو نظام طبقه‌بندی اجتماعی است.»این مقاله نوشته‌ی یولاندا آنگرینی است که با ترجمه‌ی امیر عباس خیل نژاد در صفحه ۷۵ فصلنامه شماره نه پیام چارسو به چاپ رسیده است.

فصلنامه پیام چارسو، فصلنامه‌ای تخصصی در باب سینما و تئاتر است که از سال ۹۶ شروع به کار کرده است و تاکنون ۹ شماره از آن منتشر شده است. این فصلنامه در هر شماره با تمرکز بر یکی از نمایشنامه‌های مهم نظیر: هملت، باغ آلبالو، مکبث و… منتشر شده است. این فصلنامه با محوریت تئاتر به بررسی ارتباط این هنر با موضوعات دیگری مانند عکاسی، سینما، فلسفه، زبانشناسی و… پرداخته است.

هر شمارهٔ این فصلنامه همراه مقالات و مصاحبه‌هایی تخصصی تکمیل شده است. از جمله این مصاحبه‌ها می‌توان به مصاحبه اختصاصی سردبیر فصلنامه با یوجینیو باربا و جولیا وارلی در شماره دوم، مصاحبه اختصاصی با ساموئل نونز در شماره ششم، مصاحبهٔ اختصاصی با فلوریان زلر ‌در شمارهٔ نهم اشاره کرد.

از شمارهٔ ششم بخشی به اسم «چارسو داستان» به فصلنامه اضافه شده است که داستان‌های کوتاه از داستان‌نویسان معاصر، مصاحبه با داستان‌نویس و ترجمهٔ داستانهای کوتاه در آن به چاپ رسیده است. به‌طور خلاصه هر شماره این فصلنامه شامل: یک ویژه نامه، بخش آزاد که شامل مقالات با موضوعات مختلف است، مصاحبه، داستان کوتاه و مصاحبه داستانی و در انتها یک نمایشنامه‌ای که برای اولین بار به چاپ می‌رسد، است.این فصلنامه تاکنون در نه شماره به سردبیری و مدیرمسئولی پژند سلیمانی منتشر شده است. شمارهٔ دهم این فصلنامه ویژه‌نامهٔ سه‌خواهر خواهد بود.

برگزاری دومین کنسرت موسیقی تئاتر

انجمن صنفی سراسری موسیقی تئاتر در راستای ترویج و تقویت موسیقی دراماتیک و بهبود وضعیت تولید و نشر موسیقی تئاتر پس از برگزاری موفقیت آمیز کنسرت اول که با استقبالی درخور و شایسته مواجه شد ، دومین کنسرت موسیقی تئاتر را در دو بخش “دِم” و ” دوردست ” ، ۱۰ ، ۱۱ و ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۲ ، ساعت ۱۹ و در محل سالن جوانمرد خانه تئاتر به آدرس خیابان نجات الهی ، خیابان سمیه پلاک ۲۶۰ برگزار می‌کند . امید است با حمایت از برگزای این کنسرت انجمن موسیقی تئاتر و هنرمندان این عرصه را یاری کنید.

هیات مدیره انجمن صنفی سراسری موسیقی تئاتر.
به گزارش گروه خبر سایت خانه تئاتر این کنسرت موسیقی در دو بخش برگزار خواهد شد.
بخش اول( پروژه ی دِم )
فرشاد فزونی : سازهای الکترونیک ، آوا شروین عباسی : فلوت ، فلوت آلتو ، سه تارتریفه کریمیان : آوا ( راوی )فرشاد رضایی : گیتار باس هادی ثابت : ساکسفون تنور
بخش دوم: ( دوردست )
کیارش اعتمادسیفی : گیتار الکتریکعلیرضا شمس اسکندری : درامزمهدی محمودخانی : گیتار باسفرشاد نجاتی : پیانو ، کیبورداحسان بسی خواسته : کمانچهمجری طرح : سعید ذهنیدبیر اجرایی : شروین عباسیطراح گرافیک : فرهاد فزونیصدا بردار : علی پیروزیطراح نور : مهران زاغریتصویر و تدوین : فرشید ایوبی نژادمسئول روابط عمومی و هماهنگی : احسان تارخ

نمایشی علیه روزمرگی

نمایش «میدان پارلمان» با طراحی و کارگردان مهسا شریفی از ۲۵ مهر ماه اجرای خود را در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان ایران آغاز کرده است. این اثر نمایشی نوشته جیمز فریتز است که با ترجمه حسین جمالی و مهرنوش قهرمانی روی صحنه رفته است.

درباره‌ نمایشنامه «میدان پارلمان» آمده است: «کت یک روز صبح از خواب بیدار می‌شود، خانواده‌اش را پشت سر می‌گذارد و به لندن می‌رود تا کاری را انجام دهد که امیدوار است، زندگی او و زندگی دیگران را تغییر دهد. ‌داستان این نمایشنامه درباره‌ کسی یا کسانی است که می‌خواهند کاری کنند اما هنوز نمی‌دانند چه‌چیز درست و چه‌چیز اشتباه است، آنچه برای ما باقی مانده تلاش برای نجات زندگی انسان در آینده‌ دور و نزدیک است.

‌نمایشنامه‌ «میدان پارلمان» علیه روزمرگی نوشته شده است، با اینکه نویسنده‌ این اثر در انگلستان زندگی می‌کند اما موضوعی را دستمایه‌ نگارش قرار داده که در این دوران بیشتر مردم دنیا درگیر آن هستند. با وجود جنگ‌ها، سلطه‌گری‌ها و عدم آگاهی مردمان، دنیا هر روز تاریک‌تر می‌شود. انسان‌هایی هستند که می‌خواهند این روند مهلک را تغییر دهند و آینده‌ای بهتر به‌وجود بیاوردند.‌»

مترجمان نمایشنامه نیز در یادداشتی درباره این اثر نوشته اند: «آگاهی از اندیشه‌ نویسندگان سرزمین‌های دیگر، دغدغه‌ای شد تا در دوران خانه‌نشینی‌های کرونایی با جمیز فریتز و نگاه امروزین او به جامعه‌ انگلستان آشنا شویم. ادبیات نمایشی در انگلستان سابقه‌ای درخشان دارد و ما از سال‌ها پیش با آثار ویلیام شکسپیر تا حدی آن را شناخته‌ایم. نیم‌نگاهی به نحوه‌ روایت در ادبیات نمایشی از شکسپیر تا فریتز، ورای جایگاه حرفه‌ای این ۲ نویسنده، خالی از لطف نیست. این نمایشنامه توانسته توجه اهالی تئاتر انگلستان و فستیوال‌های مختلفی را به خود جلب کند. باور داریم که از برگردان زبان هر اثر، متن تازه‌ای پدیدار می‌شود. چراکه زبان نگارش بر کیفیت تفهیم محتوا بسیار مؤثر است.»

جیمز فریتز یکی از نویسندگان نسل جدید انگلستان است که جوایز متعددی را در کارنامه‌ کاری نسبتا کوتاه‌ مدت خود دارد. از جمله جوایز او می‌توان به جایزه‌ تئاتر حلقه منتقدان انگلستان به‌عنوان آینده‌دارترین نمایشنامه‌نویس، جایزه‌ بهترین نمایشنامه‌نویس «برانت وود پرایز» برای «میدان پارلمان» و … اشاره کرد. این نویسنده به‌خاطر نمایشنامه‌ دیگرش؛ «چهار دقیقه و دوازده ثانیه» توانست نامزد دریافت جایزه الیویر شود.

بازیگران این اثر نمایشی (به‌ ترتیب‌ حروف الفبا) سحر خداداده، نیوشا طورانی، میلاد علی‌پرست، سحر مصباح، پروین والی‌زاده و … هستند.

دیگر عوامل «میدان پارلمان» عبارتند از طراح لباس: هستی حسینی، طراح صحنه: مهسا شریفی، طراح گرافیک: مهدی دوایی، موسیقی: بهرنگ عباسپور، میکس و مستر و صداساز: حمیدرضا حسینی، عکس از ساینا قادری، دستیار کارگردان: امیر احمدی، مدیر صحنه: مهدی کاشفی.

این اثر نمایشی از ۲۵ مهر تا ۱۲ آبان هر روز ساعت ۲۰:۳۰ در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه است.