تئاتر در دنیا یک ابزار آموزشی است
■ اخبار » خبر ■ شناسه خبر : 31818 ■ سه‌شنبه 8 فروردین ساعت 12:31 ■
اشتراک گذاری این صفحه برای دوستان
یادداشت عباس جهانگیریان به مناسبت روز جهانی تئاتر:
تئاتر در دنیا یک ابزار آموزشی است
و هفتم مارس، روز جهانی تئاتر است و تئاتر کودک و نوجوان بخش جدایی ناپذیر این هنر انسان ساز است.
هنری که ظرفیت بالایی در انسانی کردن روابط فردی و اجتماعی دارد و به مناسبات و پیوندهای اجتماعی عمق و معنا می بخشد. اکنون بخشی از برنامه ریزی های فرهنگی در کشورهای پیشرفته یا در حال پیشرفت، توجه به توسعه تئاتر کودک و نوجوان به مثابه زیربنای توسعه تئاتر کشور و رشد خلاقیت و کیفیت نظام آموزشی است. فضای کلی نظام آموزشی در کشور ما افسرده است ! آموزش و پرورش ما بر امر و نهی استوار است. نظام آموزش رسمی ما حافظه محور و کنکور زده است و دانش آموزان هرگز یک روز آرام و بی تنش و فارغ از دغدغه های آموزشی را تجربه نمیکنند. امروز آنها در نظام کنکور زده آموزشی قربانی فردایی می‌شوند که چندان روشن نیست. تئاتر ، دست کم به سهم خود، می‌تواند این فضای دل مرده را تغییر دهد. تئاتر در دنیا، یک ابزار آموزشی است و فرصتی برای جایگزینی محفوظات فرّار و به درد نخور! وقتی موضوعی به واسطه تئاتر آموزش داده می‌شود، بنابر نظریه " ژان پیاژه" آن آموزه، به حافظه عمیق فرد میرود وماندگار تر می شود؛ اگر همسو با تمایلات و آرمانهای به روز و عاطفی دانش آموز باشد .بچه هایی که تئاتر کار می کنند، اصولن کنش مند تر از بقیه اند. تئاتر، اعتماد به نفس دانش آموز را بالا میبرد. قدرت بیان او را افزایش می دهد. فرصت وامکانی ست برای تقویت روحیه و رفتار درست اجتماعی و به تعبیری آموزش رفتار جمعی. تئاتر، فضای خشک آموزشی را شاد و مفرّح می‌کند و خلاقیت را جایگزین برتری جویی هایی می کند که می تواند منشاء حسادت و نفرت باشد. در تئاتر است که کودک و نوجوان می آموزد منافع جمعی بر منافع فردی برتری دارد. می آموزد نظم، اساس کار جمعی ست. من نمونه درست بهره‌مندی از تئاتر و دیگر هنرها را در نظام آموزشی جمهوری ارمنستان از نزدیک دیده ام. نوجوانان در ارمنستانِ به ظاهر فقیر به لحاظ ثروت های معدنی و طبیعی، از ثروت و میراث اجتماعی خوبی برخوردارند و تئاتر بخشی از برنامه‌های رو به گسترش نظام آموزشی در این کشور است.تئاتر و دیگر فعالیت های هنری می تواند به خاطرات کودکان و نوجوانان ما رنگ ببخشد. امروزه اگر با جوانان صحبت کنید بسیاری از آنان خاطرات دوره دانش آموزی شان را تیره و خاکستری می بینند و بیشتر میل به گریز از آن خاطرات دارند، چون فضای نظام آموزشی ما خاکستری است ، همانگونه که افق تحصیلی آنان خاکستریست.تئاتر روزنه‌ای برای گذر رنگ به این فضای خاکستری است.
کلیدواژگان
شما اولین نظر دهنده باشید.